God-Given(ဘုရားေပးေသာ)[Complete]

အပိုင္း ၁၅

Zawgyi

"အား!!"

ဘယ္သူမွမျကားနိုင္တဲ့ အခ်ုပ္ခန္းထဲ လူးလွိမ့္ကာေအာ္ေနသူတစ္ေယာက္။
အေမွာင္ခန္းထဲ အသက္ရွဴျကပ္လွတဲ့အျပင္ ဘာမွမစားရတာ ၃ရက္ေလာက္ရွိျပီမို့ အားပင္မရွိေတာ့။
သို့ေပမယ့္ .. မ်က္နွာထက္ကေတာ့ အျပံုးတစ္ပြင့္ခိုဝင္တယ္ ။

----

"နိုးျပီလား ဝမ္ေလး"

ရိေပၚ နိုးနိုးျခင္း သူ့ေရွ့မွာ ဆီးျကိုေနတဲ့ မ်က္နွာလွလွေလးကို အဝေငးျကည့္လိုက္ျပီး...နီေစြးေစြးနွုတ္ခမ္းေလးရွိရာဆီ ဖိကပ္လိုက္သည္။

ဖိကပ္ရံုမ်ွသာ ဖိကပ္ျပီး ခ်က္ခ်င္းျပန္ခြာလိုက္ကာ။

"ေကာ..! ဒီေန့ အျပင္သြားခ်င္လား"

ရိေပၚ စကားေျကာင့္ ေရွာင္က်န့္ ထုတ္မေျပာေပမယ့္ ရင္ထဲတစ္ကယ္ေပ်ာ္သြားသည္။
သို့ေပမယ့္...တကယ္တမ္း ေျပာလိုက္မိတာက။

"ဟင့္အင္း ရပာတယ္ ! "

ရိေပၚလည္း ေရွာင္က်န့္စိတ္ကိုသိေနသည့္အလား ေရွာင္က်န့္လက္ကေလးကို ဆုပ္ကိုင္လိုက္ကာ ။

"ေကာသြားခ်င္ေနတယ္မလား ! က်ြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္လိုက္ပို့မွာေလ က်ြန္ေတာ္နဲ့တူတူသြားမွာေလ"

"တကယ္လား !"

"အင္း တကယ္ေပာ့  ခဏေနရင္ သြားမယ္"

"ဒာေပမယ့္.. ရိက်န့္ေလးကေရာ "

"အထိန္းေတာ္ ယီနဲ့ ထားခဲ့လိုက္မယ္ေလ က်ြန္ေတာ္တို့ပဲသြားျကတာေပာ့"

"အင္း ! "

ေရွာင္က်န့္ကျပံုးေတာ့ ရိေပၚလည္းလိုက္ျပံုးသည္။

"ဒာနဲ့ ဘယ္ကိုသြားမွာလဲ "

"ယြင္ဖန္းေတာင္ !"

---------------------------------------------

ဝမ္မင္းျကီးနဲ့ ျကင္ယာေတာ္ေရွာင္းရဲ့ ခရီးစဥ္ေလး သည္ အျပံုးမ်ားျဖင့္ေဝဆာလို့ေနသည္။

လမ္းတစ္ေလ်ွာက္လံုး ေဝာယာဥ္နဲ့ လိုက္ပာလာျပီး ေတာင္ေပၚတတ္တဲ့အခါမွာေတာ့ အားလံုး ေျခက်ဥ္တတ္ျကရသည္။

ေရွာင္က်န့္ ကေမးတယ္ ။ ဘာလို့ အဲ့ေတာင္ကို သြားတာလဲ ဆိုေတာ့ ....
ရိေပၚကျပန္ေျပာတယ္ ' က်ြန္ေတာ္တို့နွစ္ေယာက္ ေနာင္ခုနွစ္ဘဝတိုင္ ေရစက္စံုဖို့ ' တဲ့ ။