အပိုင္း ၂၉

7.6K 707 150
                                    

Zawgyi

ေရွာင္က်န့္ .. ကေလးေလးမရွိေတာ့တဲ့ သူ့ဗိုက္ေလးကို ကိုင္ရင္း... ဝမ္းနည္းမွုက အလိမ့္လိုက္တတ္လာသည္။ ဝမ္းနည္းမွုနွင့္အတူ နာက်ဥ္းမွုပါ တြဲပါလာသည္။

"မမ .. က်ြန္ေတာ္ ေတာင္းထားတဲ့ဟာရျပီလား"

"အင္း...ရျပီ..ဒီမွာေဆးက...အနည္းငယ္သံုးရံုနဲ့ တစ္နာရီအတြင္းမွာ တစ္ကိုယ္လံုးကို အဆိပ္ေတြပ်ံ့ျပီးေသဆံုးသြားနိုင္ပါတယ္ "

"ေကာင္းျပီ မမ...ေက်းဇူးပာ"

"က်န့္က်န့္...ဒါေတြကိုဘာလုပ္ဖို့လဲ"

ရွန္းရွန္းအေမးကို ေရွာင္က်န့္ကမေျဖဘဲ နွုတ္ခမ္းေထာင့္ေလးကေကြးညြတ္၍ျပံဳးသည္။
ရွန္းရွန္း ကေတာ့...ေရွာင္က်န့္အတြက္ပူပန္ေနဆဲပါပဲ။

----------------------------------

"အရွင္..! "

ရိေပၚ သဝန္လြွာေတြဖတ္ေနတုန္း..အနားေရာက္လာတဲ့ ေမလ်န့္ကို ၾကည့္လိုက္သည္။

"ေမလ်န္ ... ဘာကိစၥမ်ားလဲ"

ရိေပၚအေျပာေၾကာင့္ ေမလ်န့္ကပ်က္ခ်င္သြားတဲ့မ်က္နွာကိုထိန္းကာ။

"အရွင္ ေမလ်န့္ကိုပစ္ထားတာၾကာျပီေလ...အခုလဲ..ေမလ်န္လာတာကိုစိမ္းကားေနျပန္ျပီ"

"မဟုတ္ပာဘူး ကိုယ္အလုပ္ရွုပ္ေနလို့ပါ"

"ဟင္း ထားလိုက္ပါေတာ့.....ဒါနဲ့..ဟိုေန့က လန္မင္းသားကို မိဖုရားေခါင္ၾကီးလြွတ္ေပးလိုက္တာကို ေမလ်န္ေျပာျပလိုက္တာ မိဖုရားေခါင္ၾကီးကို အျပစ္ေပးဖို့မဟုတ္ဘူးေလ...ေမလ်န့္ကဒီတိူင္းသိေစခ်င္လို့ေျပာျပတာကို....ျပီးေတာ့ အရွင္ကဘယ္လိုေတြအျပစ္ေပးလိုက္တာလဲဟင္"

ေမလ်န့္စကားေတြေၾကာင့္ ရိေပၚစိတ္ရွုပ္လာသည္။ သူေမလ်န့္အေပၚအရင္လိုခံစားခ်က္မရွိေတာ့သလိုပဲ။

"ေမလ်န္ ကိုယ္ ေခါင္းေတြေနာက္ေနလို့...ထြက္သြားေပးပါ "

"ဟင္..အရွင္ပင္ပန္းေနလို့လား..ေမလ်န္နွိပ္ေပးမွာေပါ့"

ရိေပၚရုန္းမလို့ျပင္လိုက္ေပမယ့္ ရုတ္တရက္ အေဆာင္တံခါးပြင့္လာတာေၾကာင့္။

God-Given(ဘုရားေပးေသာ)[Complete]Where stories live. Discover now