OYUN (Tamamlandı)

bölüm32

okulun merdivenlerinden aşağı inerken herkesin bana baktığını fark ettim. ne olmuştu bir anda. bu bakışlar aşağılamaktan ziyade, daha çok şaşkınlık barındırıyordu. aylin koşarak yanıma geldi ve konuşmama izin vermeden beni sınıfa çekiştirdi. yerimize geçtiğimizde bana döndü.

"dolunay senin sahne korkun yok mu" neden soruyordu ki. 

"var. var ama neden sordun ki" telefonunu açıp gülerek bana çevirdi. çaldığım müziğin sesi gelirken ikimiz gözüktük. iki gün önce çaldığımız şarkıydı.

"öyleyse hemen atlatmaya başla çünkü altındaki yorumları görünce inanmayacaksın." bana çevirse de umursamazca omuzumu silktim. bu şey sahneye çıkmaktan beterdi.

"yorumlarını okuyorum iyi dinle. oha kızın sese bak. ikisinin uyumuyla resmen huzur buldum. nerede yaşıyor bunlar. inanılmaz. seslere düştüm ve bunlar gibi binlercesi." tedirginlikle telefonu elinden aldım. doğruydu. binlerce yorum vardı.

"herkes senin sosyal medya hesabını arıyor. uluayın bulmuşlar yüzlerce masaj var. tekliflerden bahsetmiyorum bile. sponsorunuz olmak isteyen çok kişi var" telefonuma gelen mesaj sesiyle irkilip elime aldım. neyse ki sadece bir reklamdı.

"benim sosyal medya hesabımı bulamazlar" dediğimde kaşlarını çattı.

"kızım sen kafayı üşüttün herhalde." sözünü kesip konuştum. sınıftakiler gözlerini dikmiş bana bakıyordu.

"kafayı falan üşütmedim aylin. ben yapamam. sokak şarkıcısıyım ve bu her zaman öyle kalacak. daha ilerisini hiç bir zaman düşünmedim. düşünmem de." sınıfa giren üçü dikkatleri üzerine toplamıştı. elindeki telefonu havaya kaldırdı.

"o videoyu sınıftan biri mi yükledi" sesler kesilmiş, sınıfta çıt çıkmıyordu. sinirle boş  olan bir yere geçip oturduğunda ege onun yanına, buraksa rahat tavrıyla nil in yanına oturdu. aylin yina bana döndü.

"eğer gelen tekliflerden birini kabul edersen hayatın boyunca şarkı söyleyeceksin" sinirle yüzümü ovuşturdum.

"ben zaten hayatım boyunca şarkı söyleyeceğim. ama sahnede değil, sokakta" ellerini sinirle yüzüne vurdu. telefonuma mesaj geldiğinde açıp baktım. aylin kendi kendine söylenirken mesajı okudum.

"ece, bahçeye. hemen" ayağı kalktığımda aylin bana baktı.

"hayırdır nereye" gözlerimle kapıyı gösterdiğimde üstelemedi. kapıdan dışarı çıktığımda o da ayağı kalkıp yanıma geldi. kolumu tutup beni bahçeye sürükledi. itiraz etmedim. ona kırgındım ama suçlu olan bendim. kimsenin olmadığı bir köşeye geçtiğimizde kolumu bıraktı. 

"olanlardan haberin var değil mi" gözümün içine bakmaya çalışsa da ben bakmıyordum.

"var" diye mırıldandığımda iç çekti.

"ne yapmayı düşünüyorsun" tedirginlikle yüzüne baktım. dün bana karşı olan öfkesi aklıma geldiğinde gözlerimi kaçırdım. 

"yapamam. yani aylin bir şeyler söyledi teklif sponsor diye, yapamam" elimi tutmaya yeltendiğinde geri çekildim. 

"tamam. reddedeyim o zaman" bu kez tereddütle yüzüne baktım.

"hayır reddetme. benim yüzümden hayalini erteleme. gurup bitti falan dersin, sonra-" sözümü kesti.

"hayalimin bu olduğunu nereden biliyorsun" omuzumu silktim. 

"beni sürekli ikna etmeye çalışıyordun. anlamak kolaydı" gülüp başını iki yana salladı.

"ben seninle beraber sahneye çıkmak istiyordum. o günkü gibi." sözünü kestim.

"olmaz. beraber bir kere söyledik zaten. sen hayalini gerçekleştir" tereddütle bana baktı.

"ama biz iki kişiyiz diye teklif ettiler. hadi ben kabul ettim. onlar ne diyecek" aklıma gelen şeyle heyecanla konuştum.

"burak gitar çalamıyor mu, ege de bateri. al sana yeni gurup işte. onlarla çıkarsınız." başını yukarı aşağı salladı.

"peki sen emin misin. istemediğine" etrafa bakındım.

"eminim. istemiyorum" arkaya doğru bir adım attı.

"tamam. zil çalmadan gidelim sınıfa" o gidecekken aklıma gelen soruyla mırıldansım.

"bizim gurup" duraksayıp bana baktı. gözlerimi kaçırdım. 

"dağıldı mı" bana doğru birkaç adım atıp gözümün içine baktı. 

"dağıttın" diye mırıldandı.

"hem gurubu. hem beni" cevap vermediğimde devam etti.

"tek bir kelimenle birleşebileceğimizi biliyorsun değil mi" başımı yukarı aşağı salladım ve gözümden düşen bir damla yaşı hızla sildim.

"o kocaman yeşil gözlerin mutlulukla bakması için her şeyi yapacağıma emin olman gerekiyor" bana doğru bir adım daha attı.

"bir de şimdi son şansın olduğuna" ben ondan özür dilerdim ama bu birbirimize söylediğimiz şeyleri değiştirmezdi. cevap vermediğimde alayla gülümsedi.

"aptal" hızla sordum. düşünürsem vaz geçerdim.

"aptalsam aptalca bir şey yapabilir miyim" başını iki yana salladı.

"yapıyorsun zaten. yapmadığın aptalca-" aniden ona sarılmamla sustu.

"teşekkür ederim" diye mırıldanıp benliğimi kasıp kavuran eşsiz kokusunu duymayacağı şekilde içime çektim.

"yaptığın her şey için. beni koruduğun, ve yanımda durduğun için teşekkür ederim" başımın üstüne çenesini yasladı.

"ne olursa olsun seni korumaya ve yanında olmaya devam edeceğim. istediğin zaman yanında olacağım. istemezsen, varlığımı yanında hissetmesen de yanında olduğumu bileceksin. söz veriyorum. sadece gurubumuz dağıldı" geri çekilip etrafa bakındım.

"sınıfa gidelim artık" ikimiz de konuşmadan sessizce sınıfa çıktık, yanından geçtiğimiz herkes bize bakıyordu ve bu benim sinirimi bozuyordu. sınıfa girip yerime oturduğumda aylin bana döndü.

"uluay la sokakta bir kez daha şarkı söylemezsen sosyal medya hesabını herkese yayarım." kaşlarımı çattım. uluay da benim gibi ona bakıyordu.

"hayır. gurup dağıldı" bu kez o kaşlarını çattı.

"biliyorum. gurubun dağılmasını önlemek için şarkı söyleyeceksiniz zaten. boşuna demiyorlar özel hayatı iş hayatından uzakta tutun diye" uluay sinirle konuştu.

"aylin başlatma özel hayatına da iş hayatına da. hayır dedik bitti" ayağı kalktı.

"asıl siz başlatmayın. bilmem farkında mısınız ama hayatımda duyduğum en iyi iki ses sizin sesiniz. bunun dağılmasına izin vermiyorum" bana bakıp söyledi.

"dolunay dediğimi yaparım" gözlerimi kaçırdığımda sınıfa döndü.

"x" devam etmesine izin vermeden konuştum.

"tamam. tamam söyleyeceğim" gülüp tekrar sınıfa döndü.

"eğer dinlemek isteyen varsa o izlediğiniz videodaki yere gelsin. okul çıkışı." koşarak sınıftan çıktı. eğer çok kişi gelirse sahneden daha beter olurdu...