မောင့် အလိုကျ [Completed]

Part 13

[ Unicode ]

   
သွားချင်တဲ့ဆီကို သွားပါကိုကိို
ဆွဲမထားဘဲ လွှတ်ပေးမှာမလို့
တစ်ခုတော့ကတိပေးပါ ။
ဘယ်ကိုပဲ ထွက်သွားထွက်သွား
အချိန်တန်ရင် ခရီးဆုံးမှာ
မောင့်ရင်ခွင်ကို အရောက်ပြန်လာပေးဖို့ ။

___________________

" ဂျောက်... "

မီးခလုတ်ဖွင့်သံနဲ့အတူ မှောင်နေတဲ့အခန်းကို ဝင်လာသည့် လျှပ်စစ်မီးရောင်စူးစူးကြောင့် ဆိုဖာဘေးမှာ ဒူးတုပ်ထိုင်နေတဲ့ လက်ယာ မြင်လွှာတို့ပြာသွားရသည် ။ မျက်လုံးကြွက်သားတို့ကို  ကျင့်သားရအောင် ခနလောက်အလုပ်ပေးပြီးမှ မီးဖွင့်လိုက်တဲ့လက်သည်ကို လှမ်းကြည့်လိုက်တော့..

" ဟင်.. ကိုကို! "

အာမေဋိတ်သံထွက်လာပေမဲ့ ရီဝေဝေမျက်လုံးတွေနဲ့ ငေးကြည့်နေရုံမှအပ လက်နှစ်ဖက်ကို ဒူးပေါ်ယှက်ထားမြဲ ။

ပြီးတော့ မျက်လုံးကို မှိတ်ချပစ်လိုက်သည် ။

တစ်စက္ကန့် ... နှစ်စက္ကန့်

မြင်လွှာကိုပြန်ဖွင့်လိုက်သည်။

မြင်နေရတဲ့ပုံရိပ်က ပျောက်မသွားသည့်အပြင် ပိုပြီးထင်ရှားလာသည်။

" ကိုကို... "

ဒီတစ်ခါတော့ မတ်တပ်ရပ်ကာ အနားကို ခြေတစ်လှမ်းချင်းတိုးသွားလိုက်သည်။ ပြီးတော့ ပုခုံးစွန်းနှစ်ဖက်ကိုလက်နဲ့ထိလိုက်၏။

" တကယ်ပဲ ကိုကိုအစစ်လား "

မယုံကြည်နိုင်ခြင်း များစွာနဲ့ မေးခွန်းတွေက ထိုကဲ့သို့ ။ မျက်စိရှေ့က ပုံရိပ်စစ်လေးကို မရှိတော့တဲ့ရက်တွေမှာ မြင်တွေ့နေခဲ့ရတဲ့ ပုံရိပ်ယောင်တွေအဖြစ် ထင်မှတ်မှားနေဆဲပါပဲ ။

အတန်ကြာမှ ဖြူလွလွကိုယ်ငယ်လေးက စကားဆိုလာသည်။

" အင်း ငါပဲ လက်ယာမောင်.. "

တစ်ခါမှမကြားဖူးတဲ့လေသံ၊ တောင့်တင်းနေတဲ့ ကိုယ်ဟန်နဲ့ နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာကြားက ပွင့်အံလာတဲ့စကားတွေက ပတ်သက်မှုမရှိခဲ့ဖူးတဲ့သူတွေလို သူစိမ်းဆန်ဆန် အေးတိအေးစက် ။