မောင့် အလိုကျ [Completed]

Part 18

[ Unicode ]

   
ပြားဒင်္ဂါးကို ခေါင်းပန်းမလှန်
ကျား၊ဗိုလ်၊သေနတ် မဆွဲပါလည်း
ဒုတိယလူ တစ်ပန်းရှုံးလို့
ခပ်စိမ်းစိမ်းလေးနောက်ဆုတ်လိုက်သည်
ပေးဆပ်ခြင်းဖြင့် ချစ်ပါ့မည် ။

___________________

နေ့လယ်က  အကြီးအကျယ်စကားများပြီးကြကတည်းက လက်ယာအိမ်မပြန်။ သုပိုင်ရဲ့တိုက်ခန်းမှာ သောင်တင်နေသည်။ အခုလည်း ပုလင်းတစ်လုံးထောင်၍ မှောက်နေခြင်း ။ ရင်နာတိုင်းအရက်သောက်ရမယ်လို့ ဘယ်ပညာရှိသုခမိန်ကများဟောခဲ့လေသနည်း ။

" ရော့ အမြည်းလေးလည်းစား ၊ အရည်တွေချည်းစွတ်သောက်နေလို့ တစ်ခါတည်းကြွသွားဉီီးမယ် "

ငါး​ခြောက်ပန်းကန်ကို စားပွဲပေါ် ဆောင့်ချလိုက်ရင်း တင်ပလ္လင်ချိတ်ပြီး မျက်နှာချင်းဆိုင် ရှေ့တည့်တည့်မှာ ထိုင်ချလိုက်ကာ ရင်ဖွင့်တာတွေနားထောင်ဖို့အသင့်​စောင့်နေလိုက်သည် ။ ကြာကြာမစောင့်လိုက်ရပါ ။ ရေမရောဘဲ ပုလင်းကိုပါးစပ်စွပ်သောက်လိုက်ပြီး...

" သုပိုင်...မင်းသိလား "

အာလေးလျှာလေးဆိုနေပေမဲ့ မျက်လုံးတွေကတောင်ကြည့်မြောက်ကြည့်ဖြစ်မနေပါ။ ဒါက အသိစိတ်လွတ်တဲ့အထိ မူးတာမျိုးမဟုတ်။ သို့သော် မကြာခင်မှာပင် မှောက်တော့မည့်အနေအထားမှာ ရှိနေသည် ။

" မင်းမပြောဘဲ ငါကဘယ်လိုသိမှာလဲဟ "

သုပိုင် စကားထောက်ပေးရင်း  ပန်းကန်ထဲက ငါးခြောက်တိုတစ်ချောင်းကိုနှိုက်စားလိုက်သည်။

" အေး မင်းမှန်တယ် ၊ ငါမပြောဘဲ မင်းကဘယ်လိုလုပ်သိမှာလဲ အခု ငါပြောမယ် ၊ နားထောင် "

'နားထောင်'ဟုဆိုပြီး တစ်ငုံမော့သောက်နေသေး၏။

" ကိုကိုကလေ...ကိုကိုက..ငါ့ကိုမုန်းတယ်တဲ့ ၊ မင်းသိလား...သုပိုင်...သူ..သူ ငါ့ကို တကယ်မုန်းနေပြီ "

နေ့ခင်း​ကြောင်တောင် အရက်တစ်လုံးဝယ်ပြီး သူ့ဆီရောက်လာကတည်းက ထပ်တလဲလဲ ပြောနေ၍  ကြားပြီးသားစကားတွေဖြစ်သော်လည်း သုပိုင် ထပ်နားထောင်နေလိုက်သည် ။