Lee Yoon Gyi (Complete)

💝 14 💝

Zaw

"အေကာင္ေပါက္.... အေကာင္ေပါက္ မင္းပုန္းေနတာငါသိတယ္ေနာ္။ မင္းထြက္လာမလား။ တကယ္လို႔ငါရွာလို႔မွေတြ႕ရင္ မင္းညလုံးေပါက္ စာက်က္ရမယ္မွတ္။"

မနက္မိုးလင္းလို႔ မနက္စာ စားၿပီးထဲက ေပ်ာက္သြားေသာ အေကာင္ေပါက္ပင္။ ဒီေကာင္ေလး အျပင္ေတာ့ မထြက္တာေသခ်ာပါတယ္။ ဒီအိမ္ရဲ႕ တစ္ေနရာမွာ ေသခ်ာကို ပုန္းေနတာပဲျဖစ္ရမယ္။

"ေအးးး ငါေျပာရင္ေျပာတဲ့အတိုင္းလုပ္တာေနာ္...."
"လာ... လာၿပီ...." ဟုတ္တာေပါ့ လီယြန္းဂ်ီရဲ႕အသံအစစ္ပါ။ အေပၚဘက္က လာတာမို႔လို႔ အေပၚဘက္ကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဘာမွမေတြ႕

"ဘယ္မွာလဲ...."
"ကြၽန္ေတာ္ အမိုးေပၚမွာ.. လာ... လာပါဦး"
ယြန္းဂ်ီအသံေတြတုန္ကာ လွမ္းေခၚေနေသာေၾကာင့္ မင္ဝူလဲ ၿခံထဲေျပးဆင္းလိုက္ၿပီး အမိုးေပၚသို႔လွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေတြ႕ပါၿပီ​အေကာင္ေပါက္ကို

"ဆင္းခဲ့...ခ်က္ခ်င္း" အသံကတမင္ရည္႐ြယ္၍ မာေအာင္မေျပေသာ္လဲ ပါးစပ္ကထြက္သြားတာေတာ့ အသံနဲနဲမာသြားသည္။

"ဟင့္.... မ...မ...ဆင္းရဲေတာ့ဘူး ကိုကို... "
"ဘယ္လို... မင္းတတ္တုန္းကေတာ့ ဘယ္လိုတတ္လဲ။"
"မသိဘူးဒီအတိုင္းပဲတြယ္တတ္လိုက္တာ.. မဆင္းတတ္ေတာ့ဘူး။"

မ်က္ရည္ေလးေတြဝဲလ်က္ ျပန္ေျပာလာေသာ အေကာင္ေပါက္ကိုၾကည့္ရင္း မင္ဝူလဲရယ္ရခတ္ ငိုရခတ္ပင္။
"ေအး ခဏေစာင့္ ငါၿခံအေနာက္ဘက္တဲထဲ ေလွကားရွိမလားသြားၾကည့္လိုက္ဦးမယ္။"
"ျမန္ျမန္လာေနာ္.."

ယြန္းဂ်ီရဲ႕ လွမ္းအေျပာကို မင္ဝူလဲေခါင္းသာ ျပန္ညွိမ့္ျပလိုက္သည္။ ေတာ္ေသးတယ္ အေနာက္ဘက္ကတဲထဲ ေလွကားရွိလို႔ေပါ့။ မင္ဝူလဲေလွကားကို အိမ္အမိုးေပၚမွ ဆင္းနိုင္ေအာင္ ေသခ်ာေထာင္ထားလိုက္ၿပီး

"ကဲ ဆင္းလာလို႔ရၿပီ အေကာင္ေပါက္.... " ေလွကားကိုၾကည့္လိုက္ ေျမႀကီးေပၚၾကည့္လိုက္နဲ႕ မဆင္းလာေသးေသာ ယြန္းဂ်ီေၾကာင့္ မင္ဝူလဲ
"ဘာျဖစ္လို႔လဲ.."

"ဟို... ကြၽန္ေတာ္ ဘယ္ကေနစဆင္းရမွန္းမသိလို႔" အူေၾကာေၾကာင္မ်က္ႏွာေလးနဲ႕ ယြန္းဂ်ီတစ္ေယာက္ ဒီတစ္သက္ေအာက္ေရာက္ပါဦးမလား....