Lee Yoon Gyi (Complete)

💚 18 💚

Zaw

"သြားေတာ့မယ္ေလ အေကာင္ေပါက္ ၿပီးၿပီလား။" အိမ္ေရွ႕ကေန တေၾကာ္ေၾကာ္ေအာ္ေခၚေနေသာ မင္ဝူ႕ကို အဘြားျဖစ္သူကၾကည့္ၿပီး ၿပဳံးစိစိ။ မိမိေျမးက ဒီကေလးနဲ႕က်မွ ဖခင္တစ္ေယာက္လိုေတာင္ျဖစ္ေနၿပီ။ စာသင္ေပးရတဲ့ဆရာသာေျပာတာ မိမိအျမင္ေတာ့ မင္ဝူက ကေလးထိန္းလိုလိုပါပဲ။

"ၿပီးၿပီကိုကိုကလဲ ဝတ္႐ုံခါးစည္းနဲနဲေစာင္းေနလို႔"
"ေအးပါ... လာဒီကို... ငါစည္းေပးမယ္။"

ခါးစည္းႀကိဳးႀကီးတန္းလန္းကိုင္ကာ အျပင္ေျပးထြက္လာေသာ ယြန္းဂ်ီမွာ ေတာ္ေတာ္နဲ႕ၿပီးေတာ့မယ္မထင္ေသာ မင္ဝူက ေနာက္ဆုံး ကိုယ္တိုင္သာ စည္းေပးလိုက္ရသည္။

"ဟိုးအရင္ထဲက ဝတ္လာတာကို ဒီေန႕မွ ဘာထျဖစ္တာလဲ။"
"မသိဘူးေလ.... တစ္ခါတစ္ေလ ျဖစ္တဲ့ဟာကို။"

ႏွစ္ေယာက္သားအား ၾကည့္ေနေသာအဘြားကလဲ ယြန္းဂ်ီရဲ႕ ႏႈတ္ခမ္းဆူကာေျပာေျပာတတ္ေသာအက်င့္ကို အသည္းတယားယား
"ကဲ..သြားၾကေတာ့ မိုးခ်ဳပ္ေတာ့မယ္။ လင္းတုန္းသြားၾက.. မင္ဝူ.. ယြန္းဂ်ီေလးကို ဂ႐ုစိုက္ေနာ္။"

လူတကာခ်စ္ေသာယြန္းဂ်ီကေတာ့ အဘြားဆီကလဲခ်စ္ျခင္းေတြရထားၿပီးသား။

"စိတ္ခ်ပါ အဘြား။ ဒါဆို ကြၽန္ေတာ္တို႔သြားေတာ့မယ္ေနာ္... ဂ႐ုစိုက္ေနဦးေနာ္အဘြား။"
"အဘြား... ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္း ေနခဲ့ပါ...."

"ေအးေအး..သြားၾက။"
အျပင္ထြက္သြားေသာ ႏွစ္ေယာက္သားအားၾကည့္ရင္း အဘြားျဖစ္သူၿပဳံးေနမိသည္။ ယြန္းဂ်ီေလးေရာက္ထဲက တစ္ရက္မွမပ်င္းရေသာ အဘြားျဖစ္သူမွာ ယြန္းဂ်ီေလး ျပန္သြားခဲ့ ရင္ေတာ့ တစ္ေယာက္ထဲ ပ်င္းေနမွာ ေသခ်ာတယ္။
.
.
.
"ကိုကို.. အဲ့တာဆို ဒီညအဲ့မွာအိပ္ရမွာေပါ့။"
"အင္း ဟုတ္တယ္။ ဒီလိုညမ်ိဳးဆို ေယာက္်ားပ်ိဳေတြက ေတာစပ္ကြင္းမွာအိပ္ရတယ္။ အိမ္ေထာင္ရွိေယာက္်ားေတြေတာ့မပါဘူး။ ေအာ္... အေကာင္ေပါက္ ဟိုေရာက္ရင္ ငါ့အနားမွာပဲေနေနာ္။ ေလွ်ာက္သြားဖို႔မႀကံနဲ႕ ေတာစပ္ဆိုေတာ့ အႏၱရယ္မ်ားလို႔။"

"အင္းးပါ.. စိတ္ခ်...ကိုကို႔အနားမွာပဲ ကပ္ေနမွာေနာ္။" လမ္းေလွ်ာက္ေနရင္း လက္ကိုလွမ္းခ်ိတ္ကာ ႏႈတ္ခမ္းေလးဆူၿပီး ေျပာေနေသာ ယြန္းဂ်ီေၾကာင့္ အလိုလိုေရဆာသလိုျဖစ္လာေသာ မင္ဝူ။