Henrietta's Blade

Kabanata 52

"Mom!" Henrietta ran towards her mother and tightly hugged her. Buhay ang mommy niya! Tears keep flowing out because of mixed emotions she is feeling right now.

Mila hugged her daughter tightly. After all these years ngayon niya lang ulit nakita ang anak. Her daughter grew up into a beautiful and smart woman.

Hinarap ni Henrietta ang ina at kinuha ang kamay nito.

"Mom, it's really you.I-I missed you!"

Mila wiped her daughter's tears. There was a smile plastered on her face kahit na naiiyak siya.

Tahimik at nasa gilid lamang si Vincenzo habang tinitingnan ang mag-ina. His eyes were glued at his wife. He clenched his fist as he promised not to hurt her, kung iiyak man ito ay sisiguraduhan niya na ang dahilan niyon ay hindi sakit kundi tuwa.

He doesn't want to see her crying and sad. Those who hurt her will have to pay thrice the pain.

"Mom. Salamat at buhay ka. H-how?"

Tumingin si Mila kay Vincenzo kaya alam na ni Henrietta ang pinupunto nito.

"I— Thank you, Enzo."

"Huh? I didn't hear you."

Henrietta narrowed her eyes at Vincenzo. Ano'ng hindi narinig? He just wanted to tease her.

"Salamat, hubby."

Vincenzo was taken aback. His hand that was inside his pocket tightened. Hubby?

Henrietta, seeing Vincenzo in daze cannot help but to smirk. Parang ito ang unang beses na tinawag niya ito—well, it is.

Habang tinititigan ni Henrietta si Vincenzo hindi niya napansin na kanina pa sila pinagmamasdan ni Mila. At first, she was doubtful of Vincenzo's intention and feelings for her daughter pero sa nakalipas ng taon nakita siya na seryoso ang sincere ang binata sa anak. Vincenzo was also her savior and if was not for him, she's afraid na hindi na niya muli makikita ang anak at malaman ang totoo.

Inalis na ni Henrietta ang tingin kay Vincenzo at hinarap ang ina.

"Mom—" Uh? Kanina pa ba ito nakatingin sa kanila. She felt embarrassed. Iwinaksi niya iyon dahil may gusto siyang malaman ngayon.

"Mom, ano ba talaga ang nangyari sa'yo? Ang totoong nangyari sa pagsabog ng barkong sinasakyan mo pauwi?"

Mila looked at the window as she reminisced about what happened.

She was in phone call with her friend in the comfort room nang may narinig siyang nag-uusap sa labas.

"Talaga bang may relasyon sina Sarah at Reynold? Hindi ba't kasal siya kay Mila?"

Mila peek at outside the door. Kilala niya ang dalawa, kasa-kasama niya ito sa pinuntahan niya. They were not strangers to each other dahil masasabi mo na nagkaroon ng samahan sila sa trip na ito.

And who is Sarah? She only knows one person who is named Sarah.

"Totoo ang sinasabi ko! Nakita ko sila noon sa HongKong magkasama! Kala ko nga si Mila, eh."

"Oh my god! So Reynold has been cheating while he was married to his wife?"

Mila tightened her grip at her phone. Totoo ba? Kaya ba palaging busy ang phone nito dahil may ibang babaeng kasama?

"What was shocking is that they had a daughter with that woman! Hindi iyon alam ni Mila kaya naawa ako sa kanya."

"Yeah. Ang alam ko first love ni Mila si Reynold at gano'n din ito. Pero hindi ko aakalain na magagawa ni Reynold ang gano'n."

"Hindi naman natin masisiguro na hindi maghahanap ang asawa natin. Kahit ba sabihin na kasal na kayo, kung gusto nitong manloko ay magloloko ito."

"Tsk! Walang hiya rin! Tara na nga at baka hanapin na tayo doon."

After a while ay wala na ang dalawa. Lumabas na si Mila ng comfort room na hindi makapaniwala sa narinig. Hindi niya namalayan na tumutulo na ang luha niya. Paano nila nagawa iyon? Ang tanga niya!

Reynold at Sarah?

Iisang Sarah lang ang kilala niya. Her friend noong college. After the graduation ay bumalik na daw ito sa probinsya nila at wala na s'yang balita. It turns out... Hayop! Mga hayop! Kung totoo nga na si Sarah ang babaeng 'yon hindi niya mapapatawad ang dalawang iyon!

Inayos niya ang sarili bago pumunta kung nasaan ang kasama niya. She was about to turn right, when she unexpectedly collided with someone who was talking to the phone.

"Sorry—"

"Yes, sir. Sigurado po ba kayo sa gagawin?.... Yes.... Copy, Mr. Rey." Rinig n'yang sambit nito.

Hindi na siya pinansin ng lalaki na naka tuxedo dahil busy ito sa katawagan. May suot itong sumbrero na natatakpan ng mukha. Sinundan niya na lamang ito ng tingin hanggang sa mawala ito.

Bago pa siya makabalik sa pwesto niya biglang may malakas na pagsabog ang nangyari. Napahawak siya sa railing ng barko at tiningnan kung saan iyon nanggaling. There was smoke and fire coming from the deck. Nagsisigawan naman ang mga tao sa takot at pangamba. Ang iba ay nagsisitulakan na at tumatakbo palayo. Nasundan pa ang pagsabog at mas malapit iyon sa kanya. Medyo nag-loose ang kapit niya sa railing at medyo tumagilid na ang barko.

"Tulong!" sigaw niya sa mga taong nagtatatakbo. Hindi siya nito pinansin dahil sa pagmamadali na makaalis. Bigla s'yang tumilapon sa kabila. May pagsabog na naman. She was all bruised and blood was gushing from the wound she got. Nanghina din siya dahil sa sakit na natamo sa pagtilapon.

Sinubukan niya pang tumayo at humingi ng tulong. Nakita niya din ang mga taong namatay at daming dugo sa sahig. Bakit wala pang rescue?! Nasaan na ang iba?!

Then, someone smacked her head na ikinahimatay niya. Hindi niya maaninag ito pero pamilyar ang sombrerong suot nito. Hindi niya na maramdaman ang sarili pero alam n'yang tumama sa malamig na dagat ang katawan niya. The man tossed her in the ocean, drowning, without any ounce of strength to save herself.

Isang nakakatakot na alaala iyon kay Mila. Aside sa nalaman niyang panloloko ng asawa at ng dating kaibigan ay may parte sa kanya na ang pagsabog na 'yon ay plano ni Reynold. Kung siya ba ang may pakana nito, pero bakit? Bakit kailangan siyang patayin? Is he wanted to be with Sarah he can asked for divorce hindi paraang ikakatahimik niya habang buhay.

"I'm s-sorry, mom. I'm sorry kung wala ako sa tabi mo. I'm sorry," naiiyak na sambit ni Henrietta sa ina. She cannot imagine the torment she experienced when she got to know his father's affair with her mom's best friend at ang sugat nito sa katawan at puso.

"I owe my life to Vincenzo anak. Malaki ang pasasalamat ko sa kanya. And I'm glad to know that you are in good hands. He's a good man, anak and I liked him for you. You have my blessing," nakangiting tugon ni Mila. What matters now is his daughter and her happiness.

Night came and Henrietta was combing her hair, sitting on the vanity table. Nakasuot siya ng night dress na umabot sa gitna ng hita niya. Lutaw ang mala porselanang balat nito na siyang naabutan ni Vincenzo pagkalabas niya ng banyo.

His eyes darkened as lust flashed in his eyes.

"How will you pay me?" tanong niya at binuhat ito papunta sa kama.

"What do you mean? Hindi ba't may kontrata na tayo?"

Ibinaba siya ni Vincenzo sa kamay at pinatungan ito. Henrietta's face flushed. Tanging towel lang sa bewang ang suot ng lalaki.

"And?" May mapanuksong ngiti ito.

Henrietta glanced at his lips and unconsciously gulped. "Paano ko masusuklian ang ginawa mo kay Mom?"

A grin formed on Vincenzo's lips as he moved his lips towards Henreitta's ear.

"I want a child."

-----

© _eysteambun