Dünya çapında ün yakalamaya baslamış bir rock grubunun menajerinin hikayesi. Peki bu menajerin bu grupla sorunu ne?
Bir aşkın intikama, bir intikamin aşka dönüşmesinin hikayesi...
Son bir ayım Hakan'ı varlığıma alıştırmakla geçmişti. Her yerde karşısına çıkıyor, sürekli konuşmaya çalışıyordum. İlk başta kalkıp gidiyordu şimdi ise beni görmezden gelmeye çalışıyor. Hatta bazen laf sokmak için de olsa benimle konuşuyor! Ben buna da razıyım. Artık benden kaçış olmadığını anlamış olacak ki birlikte yaptığımız planlara bile geliyor. Bugün ise yine o 10 ay sonra ilk karşılaştığımız karaoke bara gidecektik. Aynadaki görüntümden yine bir türlü memnun olamıyordum.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
En sonunda hazırlandığımda biraz geç kalmıştım. Artık mayıs ayında olduğumuz için hava o kadar soğuk değildi ama akşamları serin olduğu için üstüme bir de hırka aldım. Bir sene içinde ne kadar çok şey değişiyordu. Geçen sene bu zamanlar Hakan'la tatildeyken bu sene bana geri dönsün diye uğraşıyordum.
...
Masaya gittiğimde Alican kalkıp beni kucakladı.
"Aslı bugün yok mu?"
Alican'ın sorusuyla gülümsedim. Bizi bir araya getirebilmek için o kadar çok dörtlü takılmıştık ki Alican Aslı'ya bir şeyler hissetmeye başlamıştı. Gözümden kaçmıyordu ama Aslı'nın ağzını aradığımda hiç o taraklarda bezi olmadığını anladığım için bir şey yapamıyordum. Hakan yine beton surat olmuş bir 'hoşgeldin' bile dememişti. Alican'ın yanına Hakan'ın karşısına gelecek şekilde masada yerimi aldığımda sahnede 20'li yaşlarında bir kadın sanırım Hakan'ı görmüş olacak ki The Flow'un son albümünden bir şarkı söylüyordu.
Hakan'a kaçamak bakışlar attığımda sinirinin bozulduğunu gördüm. Bu şarkıyı o zamanlar bana yazmıştı. Benim kıkırdadığımı görünce sinirli bakışlarını bana yönlendirdi ama ben gözlerimi kaçırmadan bakmaya devam ettim.
"Sen bu şarkıyı Sezen'e yazmıştın değil mi Hakan?"
Alican'ın patavatsız sorusuyla Hakan'ın içkisi boğazına kaçtı. Sadece onaylar bir mırıldanmayla yetindi.
"Evet Lilicancığım. Biz daha sevgili olmadan önce yazmış, öyle demişti bana o zaman."
Keyifli keyifli söylediklerimle Hakan cesaretime şaşırmış olacak ki tek kaşını kaldırıp bana baktı. Omzumu silktiğimi görünce bakışlarını sahneye çevirdi.
"Yaa evet yaptım öyle hatalar."
Beni hata olarak görmesine bozulmuştum tabii ki. Ne olursa olsun ben yaşadıklarımızdan pişman değildim. Yine olsa yine onun sevgilisi olmak isterdim. Acaba o gerçekten de pişman mıydı? Nasıl olmasındı ki? Adama neler yaşatmıştım. İster istemez gözlerim dolmuştu. Masadan kalkıp tuvalete yöneldiğimi görünce bakışlarını yine bana çevirdi. Bu sefer de ben bakışlarımı kaçırdım çünkü ağladığımı görsün istemiyordum.
