Hey, Crush! Be Mine

Special Chapter 1

Oliver San Diego's

It was our graduation day, today. Nasa labas pa ako ng gymnasium. Sa gymnasium gaganapin ang aming graduation rites. From a far, I saw Lou walking slowly going to my direction, when she reach where I was standing she stopped. Wearing her best smile, she hand me a rectangle box. Hindi ako sigurado sa kung anong laman niyon.

"Hi, Oli. Happy graduation day. I just want to thank you for everything." She emotionally said. I'm not expecting anything from her. Sapat na sa akin nakasama ko siya. It wasn't easy to study but it was all worth it because she's with me. 

Lailou and I are one of the awardees. She got an average of 95 while I got an average of 97. Hindi madali ang makakuha ng mataas na grado. Kailangan magbanat ng buto para lamang maabot ang gradong minimithi.

I hug her. "Thank you, Lou for letting me be part of your own little world. You didn't know how happy I am."

Kahit hindi ako bigyan ni Lou ng regalo, masaya na ako. Masaya na akong naging parte ng buhay niya. Pero hindi ko kayang ipagkaila sa sarili na ako'y piping bumubulong sa hangin na sana lumagpas sa pagkakaibigan ang estado ng relasyon naming dalawa ngunit ako'y hibang sapagkat alam kong kahit hindi man sabihin ni Lou, si Synclair pa rin ang hinihiling ng puso niya.

"Ako dapat ang nagpapasalamat sa'yo, Oli kasi pinili mong manatili kahit na minsan alam kong nahihirapan ka rin. I knew what you feel, Oli but I'm so sorry. Sorry for not feeling the same way as you do," malungkot na saad ni Lou. Tumungo ito ngunit hinawakan ko ang kaniyang baba at dahan dahan ko siyang pinatingin sa akin.

"Hey! I'm fine, Lou. As long as I am here with you, okay na ako," nakangiting sambit ko. I gave her my best smile. A very very wide smile. Tama nang naipaparamdam ko sa kaniya ang pagmamahal ko. We're still young. Malay natin dumating yung panahon na sabihin sa'kin ni Lou na handa na siyang bigyan ako ng pagkakataon na maging nobyo niya.

Sangayon, magiging sapat na sa akin ang pagiging kaibigan lamang.

"Mahal kita, Oli," mahinang sambit nito at niyakap ako. "Mahal din kita, Lou." At hinalikan ko ang tuktok nang kaniyang ulo.

"Hoy! Kayong dalawa, tumigil na kayo d'yan. Mag-i-istart na ang seremonya," mula sa kung saan ay sumulpot si Leiyan, ang baliw na bestfriend ni Lou na malapit ko na ring kaibigan ngayon.

"Sweet niyo naman. Bakit may label ba?" mapang-asar na hirit naman ni Sela. Isa rin sa mga kaibigan ni Lou.

"Label? Luh, nagyakapan lang. Ang issue niyo, ha." asar na sambit ni Lou, ako naman ay natatawa lang.

"Oo nga naman, Lou. Kailan ba kasi tayo magkaka label?" biro ko rin na s'ya namang pag singkit ng mga mata nito at pataray itong inikot.

"Che, magsama sama kayong lahat." At nag walk-out na siya.

"Asar talo talaga yun. Tara na nga." Si Leiyan at hinatak na papasok si Sela.                                                           

Ako naman ay sinipat ang binigay na kahita ni Lou. When I open it, I saw a silver necklace. The pendant of it was a carved name of mine. There is also a handwritten.

Can you wait for me, Oli? I'm slowly moving on with my heartache. I hope, when I'm ready, you're still there for me. Mahal kita.

Pumintig nang mabilis ang puso ko. Hindi ako makapaniwala sa nabasa ko. Mahirap umasa pero wala naman sigurong masama kung kakapit ako sa maliit na tiyansa.

I'll wait for you, love. Nakangiti kong bulong sa kawalan.

Sumunod na rin ako sa pagpasok sa loob nang gymnasium.

Lailou Fleurica Altamirandi's

I was smiling while walking with both mommy and daddy by my side. Nagsisimula na kasi ang awarding at isa ako sa mga nakakuha ng With Honor. Hindi ako makapaniwala.

Hanggang ngayon ay iniisip ko kung paano ko natapos ang Senior year ko na mayroong karangalan. Knowing that I was so heartbroken. Ngunit alam ko na kung paano. Because of him.

Sa taong naging sandalan ko.

Ipinalibot ko ang aking paningin, from a far, I saw him. That person who never leaves my side. Who choose to stay eventhough, I knew that he's hurting too.

Nagtama ang paningin naming dalawa. I smile at him and he smile back.

Malapit na, Oli. Malapit na malapit na. Sana pag dumating ang oras na iyon ay nand'yan ka pa rin para sa akin.

"Thank you, Oli," I mouthed and smile again.

Hindi ako sigurado kung naintindihan niya ang sinabi ko. Kumaway siya sa akin. Kakaway rin sana ako pabalik pero hindi ko na nagawa dahil tinawag na ang pangalan ko.

"Altamirandi, Lailou Fleurica. With Honor," sambit ni Ms. Garcia, ang Grade 7 teacher ko noon na nailipat sa Grade 12.

"I'm so proud of you, anak," bulong ni mommy habang paakyat kami sa entabladong ipinepera upang gamitin para sa okasyon ngayon.

"Me too, princess. I'm so proud," puri rin ni daddy sa akin.

Iniabot ni daddy ang medalya at nakipagkamay kay Ms. Garcia. Si mommy naman ang kumuha ng sertipiko ko at nakipagkamay din kay Miss.

"Congrulations, Ms. Altamirandi. You did a great job." Inilahad ni Ms. Garcia ang kaniyang kamay kaya inabot ko iyon at nakipag kamay sa kaniya.

"Maraming salamat po."

Isinuot ni daddy sa akin ang medalya. Kitang kita ko sa mukha ng aking mga magulang kasiyahan. Like them, I'm happy too. Finally, senior year is over.

College is coming. I need to prepare for more battles to come into my life.

Pagbaba namin sa entablado, naghihintay na ang photographer na ina-assign ng aming eskwelahan. Nakangiti akong nag pose sa camera. Ang isang pose ko ay naka wacky ako.

Sa pagtatapos ng seremonya ay nag kumpulan kaming magkakaibigan. Kumukuha ng mga litrato sa iba't ibang anggulo. Naroroon din sila Steven. Nasa kolehiyo na sila. Si Steven at Leiyan pa rin hanggang ngayon.

Going strong ang relasyon nang dalawa kaya mapapa nawa'y lahat ka na lamang pero tsarot lang.

"Hay naku, Lou kailan ba kasi kayo magkaka label ni Oliver? Ang tagal tagal niyo nang nagliligawan ah?" at heto na naman nga. Nagsimula na naman ang biruan nang tropa.

Hindi ko na lamang pinansin ang mga ito. Tinarayan ko lang sila. Ang lalakas talaga ng mga trip nila sa buhay. At isa pa itong si Oli, nakikisabay sa asaran.

"Tigilan niyo nga ako, aba." Saway ko sa mga ito pero hindi pa rin sila tumigil.

Tinuloy nila ang asaran. Natigil lamang iyon nang magsilapit na sila mommy sa direksyon namin. "Let's go, princess. We're going to celebrate pa."

"Need to go, guys. Happy graduation and goodluck to us. More achievements to come. Group hug," sambit ko. Nag group hug kami ng ilang minuto. Nag hiwa-hiwalay din naman pagkatapos.

Nagpatiuna na si mommy at daddy, agad akong sumunod sa kanila pero may humblot ng pulu-pulsuhan ko.

"I'll wait for you, Lou. Sisiguraduhin kong nasa tabi mo pa rin ako kapag dumating na ang oras na iyon. Thank you." Oliver hug me. He hugs me so tight and I hug him back.

I now finally let you go from my system, Synclair. Thank you for the memories. We maybe not destined but I hope you find your happiness.

I now officially bid goodbye to you, mhako.

End of Special Chapter 1