Never let me go

გაბუტული

-დაჯექი ელენე როდემდე უნდა იდგე ფეხზე
-ძალიან ლამაზი და საყვარელი სახლი გაქვს-ორ სართულიანი,საშუალო ზომის კარგად გაწყობილი სახლი იყო
-მადლობა,უი ძაღლიც მყავს
-მართლააა? სადააა?მანახე გთხოვ
-ბაქსი მოდი აქ, ბაქსიიი სტუმარი გვყავს-მეორე სართულიდან ჩამობომბორდა უდიდესი კანე-კორსო და ზედ შემომახტააა, მეც იმდენი ვეფერე სანამ ხელები არ დამეღალა
-მარტო ძაღლები გიყვარს ელე თუ ყველა ცხოველი?-ელე დამიძახა რაც არ გამომპარვია
-აბსოლიტურად ყველა ცხოველი,ჩემი ოცნებააა ძაღლი ან კატა თუმცააა საშუალება არ მაძლევს მოვუარო
-რას დალევ? ჩაი,ყავა თუ ალკოჰოლი მოსადუნებლად?
-მგონი გვიანია ალკოჰოლისთვის
-აქ ხომ რჩები ასე,რომ არაუშავს

მე და დანიელმა 3-3 ჭიკა მარტინი დავლიეთ, ნასვამზე დანიელის თვალები კიდევ უფრო ლამაზი მეჩვენებოდა:
-დანიელ
-ჰოუ
-მითქვამს შენთვის რომ ძალიან ლამაზი თვალები გაქ?-წამომცდა შემთხვევით თუმცა რომ არ მეთქვა ვერ მოვისვენებდი
-ჩემთვის კომპლიმენტი არასდროს გითქვამს-თვალები გაუბრწყინდა
-მაკოცე დანიელ
-მგონი ბევრი დალიე
-მაკოცე ანდა წავალ

ისე ვნებიანად მკოცნიდაა ჰაერი არ მყოფნიდა, ვიცი ამას ხვალ აუცილებლად ვინანებდი ჩემი სურვილით რომ ვაკოცნინე თუმცააა ამ წამს ამაზე მეტად არაფერი მინდოდააა. ტუჩებიდან ყელში ჩამოინაცვლა, შემდეგ ლავიწზე და ბოლოს მკერდთან გაჩერდა, ალკოჰოლის გამო არ ვეწინაააღმდეგებოდი, ყველაფერზე თანახმა ვიყავი:

-რატომ გაჩერდი დანიელ?
-მე დაგპირდი ხელს არ გახლებდი
-მაგრამ მე ეს მინდოდა
-პატარავ ეხლა ნასვამი ხარ და დარწმუნებული ვარ რამე ზედმეტი რომ მოხდეს ხვალ ინანებ
-მართალი ხარ მაპატიე
-ქალიშვილი ხარ ხომ?
-ჰომ-მორცხვად ჩავილაპარაკე
-არაუშავს მალე აღარ იქნები🤣-ნაგლურააად მითხრა მე კიდე მაგის გამო ფრჩხილები ჩავარჭვე

მე მის მკლავებში ჩამეძინა სავარძელში თუმცა ტკბილი ძილი დიდხანს არ გაგრძელებულა და მალევე დანიელის ტელეფონმა გამომაღვიძა: