Napaka tahimik sa loob ng magarang kotse ni Ms. Bella.
Hindi ko alam kung bakit tinititigan ko siya ng sobra! Hindi maalis ang tingin ko sa kanya mula ulo hanggang paa.
"So? What can you say about our company?" bigla kong sabi kay Ms. Bella.
"Pardon?" nakakunot na tanong ni Bella sa akin.
"Why did you choice candy magazine? Why not other magazine company? I mean, you've heard a lot a alligations to our company but still you've invested a lots of money to our company?" Seryosong tanong ko sa kanya.
"You don't need to know the reason. Hmmm... Maybe I just need to extent my business here in Philippines?" sagot niya sa akin.
Wala na akong masabi pa sa kanya. Medyo mahirap makipag usap kapag English ang usapan! Medyo nabubulol ako.
"Malapit na tayo sa ospital." sabi ko sa kanila.
Lumingon ako sa labas at itinuon ko nalang sa daan ang atensyon ko.
"So? How many days? Months? Years? Has been Lucio in Hospital?"
"Weeks,"
"I'm just curious? What happened to Lucio? You've said earlier he had been shot inside his house?"
"Yes,"
"Who shot him? Do you know it?"
"That a private matter Ms. Bella, I can't further tell the details but he has been in vegetable state until now and we're pleading that this day or this week he will back in his sense,"
"Hoping for the fast recovery,"
"We're here Ms. Bella."
Binuksan ko ang pinto ng kotse at lumabas na ako.
Naglakad ako patungo sa kwarto ni Lucio habang sumusunod sa tabi ko si Bella at ang assistant niya.
Dahan-dahan akong naglalakad hanggang sa natunton na namin ang kwarto ni Lucio.
Walang bago sobrang lungkot pa din ng atmosphere dito. Pagpasok mo palang sa pinto ay makikita mo na agad si Lucio na nakaratay sa kanyang higaan.
Punong-puno pa rin ng aparato ang kanyang katawan dahil ito na ang sumusuporta sa kanyang buhay.
Lumapit sa kanya si Bella at hinawakan ang kamay nito.
"Hey! Hey buddy! Wake up!" sambit niya habang lumuluha.
Nakatingin lang ako sa kanya. Nagtataka at nagtatanong kung anong meron sa kanilang dalawa.
Bakit sobra nalang ang iyak ni Bella sa harap ni Lucio? Magkakilala ba talaga silang dalawa?
Habang nakatayo ako sa harap sila ay inaya ako ng assistant niya sa labas ng kwarto.
Nakaupo lang kami labas ng kwarto. Walang lumalabas sa bibig naming dalawa ni ingay man wala.
Nag focus ako sa cellphone ko habang hinihintay na lumabas si Bella mula sa loob.
Habang nakaupo kami sa labas ay dumating si Manang Pasing.
Papasok na sana si Manang ng bigla ko siyang pinigilan.
"Manang!" sigaw ko badya ng pag pigil ko sa kanya.
Binitawan niya ang doorknob at lumapit sa akin.
"Anong meron anak?" tanong niya sa akin.
"Nasa loob po kasi yung bago naming member ng company and I think they know each other,"
YOU ARE READING
Probinsyana Series: BOOK 2 - WHEN YOUR LOVE IS GONE
אקראיLumipas ang pitong taon ng paninirahan ko sa ibang bansa ay babalik ako sa aking lupang sinilangan para bawiin at singilin ang mga taong nag kasala sa akin. Hindi na ako ang dating iiyak-iyak at nag papatapak sa kalaban. Humanda kayo sa aking pagbab...
