Probinsyana Series: BOOK 2 - WHEN YOUR LOVE IS GONE

Untitled Part 45

Pagkatapos kong mag vent out kay Lucio ay kumalas ako sa kanya na parang walang nangyari. Alam ko paulit-ulit kong sinasabi sa sarili ko na ayoko. Ayokong mapalagay muli ang loob ko sa asawa ko dahil masyadong magulo pa ang sitwasyon ngayon at ayoko nang magulo ang buhay namin ng anak ko ngunit habang nakakasama ko siya at nakakausap ko siya ay natutunaw na naman ako. Masyado akong nao-overwhelmed sa mga sinasabi ni Lucio sa akin nawawala ang galit ko at poot ko sa kanya.

"Please give me a chance, Gianna." malungkot na sabi niya sa akin habang papalayo ako sa kanya.

Tumingin lang ako sa kanya nito at patuloy akong lumakad papalayo sa kanya. Tumungo na ako sa silid ko nito upang mag pahinga at humugot muli ng lakas ngunit sa pag pasok ko sa silid ko ay nakaramdam ako ng panghihina sa aking tuhod kaya't napasubsob ako sa sahig. Tumama ang ulo sa sahig at nakaramdam ako nang sakit dahilan para mapaiyak muli ako hindi alintana ang sakit ng ulo ko ngayon dahil sa pagkasubsob ko sa sahig dahil mas lumalamang pa rin ang sakit ng puso ko. 

Iyak ako nang iyak ng mga oras na ito habang gumagapang ako patungo sa kama ko para akong tanga na hindi gumagamit ng utak dahil sa ginagawa ko ngayon pwede naman kasi akong tumayo sa kinahihigaan ko at maglakad patungo sa kama ko ngunit mas pinili kong maging ganito katanga.

Hindi ko na magawang tumayo pa sa kinahihigaan ko ngayon kaya sa sahig na lang ako umiyak nang umiyak hanggang sa makatulog ako.

Sa pag pikit ng aking mga mata ay biglang nakarinig ako ng mga sigawan sa paligid ko. Nanlalabo ang aking mga mata nito kaya hindi ko makita kung sino-sino ang mga ito hanggang sa nakaramdam ako ng pag-angat sa katawan ko.

Mabigat man ang talukap ng aking mata ay naimulat ko pa rin ito at nanlaki ang aking mga mata nang makita kong buhat-buhat ni Lucio habang nagmamadaling maglakad.

"Hey! hey! Anong ginagawa mo?" galit na tanong ko sa kanya.

Napatingin sa akin si Lucio at agad na napahinto sa paglalakad niya.

"Ok ka lang ba? Nakita ka ni Inay na nakalumpasay sa sahig kaya agad niya akong tinawag sa baba para buhatin ka at idadala ka namin sa hospital," alalang sabi niya sa akin.

"Nakatulog lang ako sa sahig, ok?"

"Sigurado ka ba diyan? Ipapatingin pa rin kita sa doctor baka kung anong nangyari sayo."

Pinilit kong makakalas sa kanya ngunit mahigpit akong hinawakan ni Lucio.

"Bigyan mo pa ako ng pagkakataon Gia na ipakita sayo na mahal kita. Kahit ngayon lang pakiusap," nagmamakaawang sabi niya sa akin.

"Ano ba kasing katangahan 'to Lucio? Ang oa niyo promise! Hindi ako natutuwa sa ugali niyo!" Sigaw ko sa kanya habang nag pupumiglas sa kanya.

Nakakalas ako sa pagkakabuhat ni Lucio sa akin ngunit hindi ko inaasahan na malalaglag niya ako kaya sa pagkahulog ko ay napakawit ko ang kamay ko kay Lucio at kasama ko siyang nahulog sa sahig.

Nagkadikit ang mga labi naming dalawa at parang huminto ang mga oras nito at nagkatinginan lang kaming dalawa habang magkalapat ang mga labi namin sa isa't-isa. Ilang minuto ring magkadikit ang mga labi nito ng biglang dumating si Inay at nakita niyang magkapatong kaming dalawa ni Lucio.

"It's not what you think Nay," sambit ko sa kanya sabay alis sa harapan nilang dalawa.

"Bakit wala naman akong sinasabi aah?" nakangiting tanong niya sa akin.

Umalis muli ako sa harapan nilang dalawa ngunit sa oras na 'to ay hindi mawala ang ngiti sa aking labi. I miss his lips.

Mabilis akong tumungo sa silid ko at sa oras na 'to ay ni-lock ko na ang pinto upang walang makapasok sa kanila.