Chapter 7(Zawgyi)

936 134 0
                                    

Chapter seven: ဒီဥကအေတာ္ေလးသန္မာတာပဲ ဒီသခင္ေလးရဲ႕ဥ  ျဖစ္ထိုက္ပါေပတယ္

ပ်င္းရိစရာေကာင္းသည့္ အစည္းအေဝးႀကီးၿပီးဆုံးသြားၿပီးေနာက္ ဌာနဆိုင္ရာ မန္ေနဂ်ာမ်ားလည္း အသီးသီးလမ္းခြဲသြားၾကသည္။ ခ်န္ယြီထန္လည္း သူ၏႐ုံးခန္းကို ျပန္လာၿပီး အစည္းအေဝးမွ ယူေဆာင္လာသည့္ျပႆာနာမ်ားကို စစ္ေဆးရန္ အခ်ိန္တစ္ခု ယူလိုက္ေသာ္လည္း ယခုခ်ိန္တြင္ေတာ့ ေျဖရွင္းခ်က္မရွိေပ။

ေက်ာက္ပိုင္ရွင္းသည္  အစည္းအေဝးၾကာခ်ိန္ကို ခြဲျခမ္းလိုက္ကာ သူ၏လက္ေခ်ာင္းထိပ္တြင္ ေရတြက္လိုက္သည္။သူ နံရံေပၚတြင္ ခ်ိတ္ဆြဲထားသည့္ နာရီကို မသိမသာ တစ္ခ်က္ၾကည့္လိုက္၏။

ဆယ္နာရီေတာင္ ေက်ာ္သြားၿပီ ျဖစ္သည္။

"ဒီေန႔အတြက္ ဒါကို ထားလိုက္ၿပီး သြားၾကရေအာင္"

ခ်န္းယြီထန္ ရပ္လိုက္ၿပီး ေျပာလိုက္သည္"ေရွာင္ေက်ာက္ ငါမင္းကို တျခားအလုပ္တစ္ခုေပးမယ္

မင္းမွာ အခ်ိန္ရတဲ့အခါ ခုနတုန္းက ပါဆယ္ပို႔တဲ့ေကာင္ေလးရဲ႕ ေနာက္ခံနဲ႔ လက္ရွိ အေျခအေနကို စုံစမ္းၾကည့္သတင္းရတဲ့အခါ ငါ့ကို ျပန္ၿပီးတင္ျပပါ"

"ဘယ္သူလဲ..အိုး... ကြၽန္ေတာ္နားလည္ပါၿပီ ဥကၠ႒ခ်န္း"

ေက်ာက္ပိုင္ရွင္းသည္ ခ်န္းယြီထန္၏ ႐ုတ္တရက္  ၫႊန္ၾကားခ်က္ႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး အလြန္ သိခ်င္ေနေသာ္လည္း၎ကို သူ၏မ်က္ႏွာေပၚတြင္ ျပသျခင္းမရွိဘဲ သူ၏မ်က္ႏွာအမူအရာမွာ လုံးဝ အလုပ္ကိစၥကိုသာ စူးစိုက္လ်က္။

၎တာဝန္မွာ ဤစံမံခန႔္ခြဲေရး လက္ေထာက္အတြက္အခြံမာသီးကို ဖြင့္ရန္ ေက်ာက္ထုသည့္တူတစ္ေခ်ာင္းကိုအသုံးျပဳရသကဲ့သို႔ လြယ္ကူ၏။ ထိုပါဆယ္ပို႔သည့္ေကာင္ေလးမွာ စာေသာက္ဆိုင္၏ LOGO ႐ိုက္ႏွိပ္ထားသည့္ေအပ႐ြန္ကို ဝတ္ဆင္ထားသည္။ သို႔ေသာ္ သူသည္ အသက္၂၀အ႐ြယ္ လုပ္ခစားတစ္ဦးသာ ျဖစ္သည့္အတြက္မည္ကဲ့သို႔ ေနာက္ခံအေျခအေနမ်ိဳး ရွိႏိုင္မည္နည္း။ ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ တစ္ခ်က္ေလာက္ ၾကည့္လိုက္သည္ႏွင့္ လုံးဝရွင္းရွင္းလင္းလင္း ျဖစ္လာလိမ့္မည္။

President , Our Egg Is Lost (Myanmar Translation)Where stories live. Discover now