Chapter 24

115 3 0
                                    

"Ma, kailangan mong kumain."






I am here inside my Mama's room. It's been 2 days since my father passed away, nothing's changed. My mom's still not speaking and eating anything, Racie's having nightmare's and always vomiting every morning and me? I am definetly not okay but I have to take care of them.


"Iiwan ko na muna ito." I placed her tray of food in her table. "I'll visit Allyson, ngayon ang labas niya sa ospital. She also have her PET scan today, to see if she's already cancer-free."


She didn't talked to me, kaya naman ibinilihin ko nalang siya kay Manang. Pagod na pagod ngayong mga nakaraang araw, burol ni Papa ngayon. Maraming bisita sa baba, nandito lahat ng mga kamag-anak ko.


Hindi ko pa nakikita si Papa na nasa loob ng kabaong, hindi ko pa kasi kaya at sa tingin ko, hindi ko makakaya. I've had 2 hours of sleep these past 2 days because I was always waking up at night to check Racie, madalas kasi siyang bangungutin.



From: Nigel

I've been talking to the NBI. They said they've had eyes on the suspect.



Nakahinga naman ako ng maluwag. Mabuti nalang at malapit nang mahuli ang may kasalanan sa pagkamatay ng Papa. But still, I am worried because if that person killed my father, what are the odds they'll kill us too?


Nang masabi ko ito kay Tito Vince, kapatid ni Papa. He immediately ordered few armed soldiers around our house, to keep us safe incase something bad happens. Pero hindi parin ako panatag. 


"I'm just going to fetch Allyson, ikaw na bahala kay Mama." pagpapaalam ko kay Racie nang makitang nagsusuka na naman siya. "Ayos ka lang ba?"


She nodded. "Yes, hindi ko lang nagustuhan ang pagkain."


When I changed clean clothes. I immediately drive to Ali's hospital, ofcourse one armed soldier was behind my car, following me. When I got in Ali's room, umiiyak siya. I started crying again, seeing her silently in pain makes me wanna hug her.


"Ali," pag-tawag ko palang sakanya ay mas lalong nag-labasan ang mga luha namin.


She sobbed. "I-I can't believe he's gone.."


"I know, I know.." I was nodding while hugging her.


We stayed like that for almost ten minutes. I lay down in her hospital bed with her, I was caressing her hair until she cries herself to sleep. Nagising nalang ako nang marinig ang pag-sigaw ni Allyson na humihimpit sa sakit.


"Allyson! Nurse!! Doctor!! Somebody help her!!" paghingi ko ng tulong sa labas ng kwarto niya.


Isa-isang nagdatingan ang mga nurse at isang doktor. I was crying so hard as she was taken by the nurse to a hospital stretcher towards the emergency room. I saw her lost consciousness, may itinurok din sakanya dahilan para kumalma siya. Wala akong magawa, iyak lang ako nang iyak. I wanted to call someone anybody but I can't. 

RECKONING SCENERIES (ENGINEER SERIES #2)Where stories live. Discover now