ពេលវេលាបានកន្លងផុតទៅ ថ្ងៃនេះជាថ្ងៃដែល ឈឹង ត្រឡប់មកក្នុងប្រទេសវិញជាមួយនឹងជ័យជម្នះដែលគេបានទទួលពីការខំប្រឹងប្រែងនៅក្នុងការប្រកួតរបស់គេ ហើយថ្ងៃនេះគួរតែជាក្លាយដែលគេសប្បាយចិត្តនឹងមកបងប្រុសគេនៅខុនដូជាមួយស្នាមញញឹម តែគេបែរជាឈរនៅក្នុងខុនដូបងប្រុសរបស់ខ្លួនជាមួយទឹកមុខរាបស្មើនឹងកំហឹងដែលមាននៅក្នុងខ្លួនរបស់គេ។
ទីងតុងៗ
"ទុកខ្ញុំជាអ្នកបើក"
សំឡេងកណ្ដឹងបន្លឺឡើងភ្លាមក៏មានសំឡេងរបស់មនុស្សដែល ឈឹង ស្អប់ភ្លឺឡើងមកដូចគ្នា ហើយទ្វារក៏បើកឡើងជាមួយនឹងរាងក្រាស់ដែលឈរសម្លឹងមុខ ឈឹង ជាមួយភាពភ្ញាក់ផ្អើល។
"អ្នកណាគេហ្នឹង? Yibo" Zhan ស្រែកសួរពីខាងក្នុងមក។
"គឺខ្ញុំបងប្រុស" ឈឹង ឆ្លើយជំនួសលីបូដែលបំរុងនឹងប្រាប់បងប្រុសរបស់គេរួចដើរចូលទៅខាងក្នុងសំណាងមើលបងប្រុសរបស់ខ្លួនដែលនៅក្នុងផ្ទះបាយពាក់អៀមធ្វើម្ហូប។
"ឈឹង" Zhan សម្លឹងមុខប្អូនប្រុសទាំងភាពភ្ញាក់ឆ្លាស់គ្នាជាមួយ Yibo។
"ហេតុអីក៏បងមើលទៅភ្ញាក់ផ្អើលម៉្លេះ?" ឈឹង សម្លឹងមុខបងប្រុសជាប់ជាមួយកែវភ្លេចហ្នឹងថ្កល់ ហើយអ្នកដែលជាបងប្រុសដឹងច្បាស់ណាស់តែពេលនេះប្អូនប្រុសខ្លួនកំពុងតែខឹង។
"ឯងត្រឡប់មកតាំងពីកាល? ហេតុអីក៏មិនប្រាប់បងឱ្យដឹងមុនអញ្ចឹង?" Zhan ដើរចេញពីក្នុងផ្ទះបើទៅឈរទល់មុខប្អូនប្រុសដោយខំប្រឹងញញឹមបន្លប់។
"ខ្ញុំទើបតែមកដល់ទេ ហើយក៏តម្រង់មកទីនេះតែម្ដង" ឈឹង ជ្រួញចិញ្ចឹមសម្លឹងមើលក្នុងបន្ទប់ដែលមានសភាពខុសប្លែកដូចមិនមែនមនុស្សស្អប់ភាពរស់នៅជាមួយគ្នាឡើយ វាដូចជាគូស្នេហ៍មួយគូដែលរស់នៅជាមួយគ្នាអញ្ចឹង។
"ឯងញ៉ាំអីហើយឬនៅ? មកញ៉ាំអីជុំគ្នាមក" Zhan ទាញទៅអីមួយផ្សេងទៀតមកដាក់នៅនឹងទុកបាយឱ្យប្អូនប្រុស។
YOU ARE READING
សួស្ដីបងប្រុសចុង😈🔞😈(Hello, Step brother)
Romanceខ្ញុំមិនប្រកាន់លោកប៉ាដែលជាបុរសពោះម៉ាយកូន ១ យកប្រពន្ធថ្មី បន្ទាប់ពីប្រពន្ធដើមស្លាប់បាត់ច្រើនឆ្នាំនោះទេ។ ប៉ុន្តែខ្ញុំប្រកាន់ដែលប្រពន្ធចុងរបស់គាត់ជាម្ដាយរបស់មនុស្សម្នាក់នោះ។ តើពិភពលោកធំយ៉ាងនេះគ្មានមនុស្សស្រីណាផ្សេងក្រៅពីម្ដាយមនុស្សម្នាក់នោះដែលរៀប...
