Love Me Tomorrow

CHAPTER 32

I chose to ride a taxi with my son to go to Gabe's house even though Tage insisted to drive us there since we are all heading to the same place. As much as possible, I don't want to be in the same place with him kahit alam kong imposible dahil makikilibing din siya. I'll just avoid him and act like he's not existing.

Halos magkasabay lang kaming dumating sa bahay nina Gabe.

On my periphery vision, I saw him glanced at us. Hindi ko siya tinapunan ng tingin at dumiretso sa loob ng bahay habang hawak si North. Hindi ko rin siya binigyan ng pagkakataong makalapit sa anak niya dahil sa mabibilis kong mga hakbang.

Medyo kumalma lang ako nung makalapit na kay Gabe. Agad siyang humalik sa pisngi ko at malungkot na ngumiti sa akin. Niyakap ko siya para kahit papaano ay gumaan naman ang pakiramdam niya. Nang humiwalay ako sakanya ay agad siyang lumebel kay North at niyakap ito.

"Don't be sad, Dada. We're just here for you." rinig kong sabi ni North.

"Thank you for being with Dada, North." bakas ko ang sobrang pagod at lungkot sa boses ni Gabian.

"Anything for Dada." tipid akong ngumiti sa narinig na sagot mula sa anak ko. Marahang ginulo ni Gabe ang buhok ni North.

I became Gabe's shoulder to cry on. Nanatili ako sa tabi niya hanggang sa mailibing na si Tito Karlos. Napuno ng iyakan ang libing lalo na nung hinimatay si Tita Gigi. Trinidad Del Prado was fast enough to come near her. Hindi ko rin napigilan ang mga luha kong hindi tumulo. We are all emotional. Walang pagsidlan ang lungkot ng pamilyang iniwan ni Tito Karlos lalo na ang asawa't mga anak niya.

Nakauwi na halos lahat ng kamag-anak ng mga De Marco. Kahit ang mga magulang ni Tage ay nakauwi na rin, maging si Trinidad Del Prado. Tage was nowhere to be found which I am thankful about.

"Magpahinga na kayo ni North." Gabe said.

"We can't leave you."

"I'll be alright, Russ. I just need some time alone. Ayokong pati kayo ni North ay nadadamay sa lungkot ko."

"Ano kaba, you're a family to us. Hindi ka namin iiwan sa ganitong sitwasyon."
Marahan niyang pinisil ang kamay kong kanina niya pa hawak.

"I'll be fine. Umuwi na muna kayo at magpahinga. I'm sorry if I can't drive you home. Ipapahatid ko nalang kayo sa driver namin." Malalim akong bumuntong-hininga bago tumango.

Maybe he needs some time alone to think and to process everything. Muli akong tumingin sakanya, naghahanap ng emosiyong magpapanatili sa amin sa tabi niya, but he gave me a smile, assuring me that he'll be fine.

I heave a sigh and gave up.

"Call me if you need me." tumango siya at pinagbuksan kami ng pinto ni North. Nauna ng pumasok ang anak ko sa sasakyan at sumunod ako.

Pagkauwi sa bahay ay naabutan naming nakaupo sa mahabang sofa si Tage na para bang may malalim na iniisip. Agad na nagkasalubong ang mga mata namin at ako ang unang umiwas.

Bakit hindi pa siya umaalis ng bahay?

"North." tawag niya sa anak. Akala ko ay bibitiw sa akin si North at lalapit sa ama pero nanatili siya sa tabi ko. I saw sadness crossed his eyes. Damn, Del Prado! Stop giving me that look!

"Go to your Dad, baby." udyok ko. Tiningala ako ni North bago bumitiw at lumapit sa ama.

"I'll just shower." paalam ko at tinahak na ang hagdanan paakyat.

I had to use Tage's bathroom to take a shower dahil wala pa ring tubig sa ibang mga kwarto. Sa loob na ako nagbihis at naabutan ko si Tage na nakaupo sa kama niya paglabas ko.