CHAPTER TWENTY-TWO: Yoon Jeonghan is so Dead!

3 0 0
                                    

---SEUNGCHEOL'S POV--- 

"Y/n!", I called her na kanina pa busy sa phone niya. She hummed as a response without even looking at me. "Black or white?" 

"For what?", tanong niya sabay higop ng milktea niya. 

"Undies." 

Nagulat ako nang mabuga niya yung milk tea sa akin at naubo siya.

Lumapit ako sa kanya at akmang hihimasin ko yung likod niya nang lumayo siya at tiningnan ako ng masama habang umuubo. 

"WHAT THE ACTUAL F*CK, CHOI SEUNGCHEOL?! BALAK MO BA AKONG PATAYIN?!" 

"Huh?" I tilted my head in confusion.

Anong bang nagawa ko?  

"That was so sudden, you stupid old man! Bakit mo ko tatanungin about sa brief mo?!", pasigaw nyang tanong na nagpalingon sa maraming tao papunta sa direksyon nya.  

Napansin ko ring namumula ang mga pisngi niya.  

"Brief?", I asked.

It took me a few seconds to decipher what she said.

Nag-init ang mukha ko nang ma-realize ko kung anong iniisip ni Y/n. 

Kasalukuyan kasi kaming nasa shopping mall para sa madaliang shopping ng necessities kasi two days and one night kami sa Jeju.

Wala daw kasi naiwang spare key para sa akin sa dorm kaya kelangan kong mamili ng mga gamit.

Since 3 hrs pa naman bago ang flight namin, hinila ko agad si Y/n sa pinakamalaking na shopping mall. 

"Y/n, di naman brief tinutukoy ko eh.", I explained. "Sando kasi yun eh." 

Her face turned into a deeper red color.

"Shit.", she muttered before slapping her cheeks with her hands. "Stupid Y/n.", she whispered.  

"A-akala mo ba... Ano... Br---" 

"Oo na! Mali na nga ng akala, Seungcheol di ba?! Pagdidikdikan pa?!", inis niyang sabi habang masamang nakatingin sa'kin, the blush never leaving her cute face. 

"Pfft... HAHAHAHA" I bursted out laughing dahil sa kanya.

F*ck, she's so adorable XD

I could pinch her cheeks right now and--- 

"Ow!", I hissed nang tapakan niya yung kanang paa ko.

Note: she's wearing a f*cking stiletto :)

"Shut up and hurry up, grandpa!", she shouted bago lumabas ng men's wear. "I will f*cking kill you!" 

I smiled widely at her attitude at pinagpatuloy na lang ang pamimili ng ilang mga damit.

Hay...

Kahit kelan talaga, napaka-cute pa rin ni akin.

Kaya mahal na mahal ko yung bulinggit na sadistang yun eh! 

Pagkatapos kong bayaran yung mga pinamili ko, agad-agad akong tumakbo papunta kay Y/n.

"Y/n!" 

She raised her eyebrow and stood up. "Let's have lunch before the flight.", she said. "Also, call Jeonghan-oppa before we go, okay?" 

I nodded and smiled at her. 

She led me to a restaurant.

Habang hinihintay ang in-order naming pagkain, nilabas ko ang phone ko at dinial ang number ni Jeonghan.  

Siguro nman by this time, nakalapag na yung plane na sinasakyan nila, di ba? 

"The subscriber cannot be reached. Please try---" 

Huh?

Bakit patay phone niya? 

I sighed in defeat at sunod na dinial ang number ni Jisoo.

Ganun din, cannot be reached. 

Siguro nasa plane pa din sila.

I looked at Y/n and was surprised to to see na nakatitig siya sa akin. Iniwas niya ang tingin niya nang makita niyang nakatingin din ako.  

Weird... 

"Cannot be reached.", I simply informed her. "Baka nasa plane pa sila." 

She quietly nodded and continued to avoid my gaze.

"Teka, Y/n... Kung may sakit si Soonyoung kagabi, bakit sila tumuloy sa Jeju?", I asked her pero mukhang hindi niya narinig because I didn't hear any response.

With that, I shrugged off the suspicion. 

*****FAST FORWARD***** 

"Akala ko ba nandito kayong lahat?", Y/n asked the two boys in a low and scary tone. 

Nagtatago silang dalawa sa likod ko kaya naman kitang-kita ko kung pano niya panlisikan ng mga mata ang mga bata.

Nakahalukipkip siya ngayon at halata sa expression nagpipigil ng galit.  

"Hyung, save us, please.", bulong ni Hansol sa'kin. 

"Wala kaming alam, hyung. I swear.", bulong din ni Seungkwan. 

Napabuntong hininga na lang ako at hinarap silang dalawa.

They pursed their lips and looked down while Seungkwan had his arm snaked around Hansol's. 

"Sinong may pakana nito?", mahinahon kong tanong sa dalawa. "Si Jeonghan ba?" 

Hindi sila sumagot at natahimik ang buong bahay.

Tiningnan ni Hansol si Seungkwan, na mukhang takot na takot at iiyak na anumang oras, bago siya tumango nang bahagya. 

"That rascal!", bulong ni Y/n bago kunin ang cellphone niya. "Yoon Jeonghan is so dead." 

---JEONGHAN'S POV--- 

"Tumatawag si Y/n, Han. What to do?", Jisoo informed me while giving me an anxious face. 

"Ibaba mo lang, Jisoo. Wag mo sagutin." 

He nodded and did what I said.

"Hyung, was that really necessary?", narinig kong tanong ni Jihoon na katabi ko ngayong kumakain ng lunch. "Lying straight to Y/n's face? I mean, CEO ntin siya, Hyung." 

"Seungcheol is hiding something from us. At alam kong may kinalaman si Y/­n dun.", I started. "I think... May something sa kanilang dalawa. And by something, what I mean is some-romantic-thing. They were... How could I explain this...?" 

"Pareho silang nasasaktan.", Jisoo finished. "They have this pain in their eyes while staring at each other. As if they are longing, hurting... I agree with Jeonghan. They have to sort this out bago sila mapagod sa isa't-isa." 

Natahimik kaming lahat dahil sa sinabi ni Jisoo.

Mukhang hindi lang pala ako ang nakakapansin... 

"I hope they stop hurting themselves.", I whispered and reached out for Jisoo's hand.

The Price of LoveWhere stories live. Discover now