I Became the Princess of a Fallen Kingdom (Completed)

Chapter 33

ELSIE’S POV (Daniela’s POV)

“That’s unfortunate.. Ilang buwan lang siyang nakakulong pero namatay na..”

“Tsk. Masaya siya siguro dahil hindi na siya maghihirap sa bilangguan..”

“True.. Dapat nga ikinulog pa pati ang mga anak niya.. Hindi ko lamang alam kung bakit sila pinalaya ng Emperor.”

“Get ready.. The party's nearly to its end.."

“Teka, nararapat lang na namatay ang Hari ng Styria.. Dapat nga napugutan na siya ng ulo noong una pa lang..”

“Are you listening?”

“You have a point! Ang hari, mga opisyales at pati ang mga prinsesa’t prinsipe!”

“Dapat mamatay na sila!”

“Hey!”

Bigla akong napatigil nang biglang may humawak ng balikat ko. I looked at Zeid na bahagyang nanlaki ang mga mata. “Why are you crying?”

Crying?

Napahawak ako sa ‘king pisngi at nahawakang basa ito. There, I just realize that I'm really crying. Pinunasan ko pa ito gamit ng aking mga palad pero patuloy pa rin ang pag-agos nito. I started to feel myself tremble na parang takot na takot.

“Z-Zeid.. I can’t breath.” Nanginginig na boses na sabi ko. I felt that I'm in a deep ocean, drowning and desperately seeking for air. My heart.. it’s like its going to burst.

“What hap—“ Hindi natuloy ang kaniyang sasabihin nang bigla kong hinila ito palapit sa ‘kin saka idinikit ang aking noo sa kaniyang chest habang nakakapit pa rin ang aking mga kamay sa tuxedo nito.

Even if I’m in Elsie’s body..What I hated the most is people seeing me crying.

I thought na itutulak rin ako palayo ni Zeid pero hindi.
“Take a deep breath, dummy..” Sabi nito. Ginawa ko naman ito at huminga ng malalim para mapakalma ang aking sarili.

Calm down Elsie..

Naging effective naman ito at medyo nabawasan ang panginginig ng aking katawan. It’s really weird. Wala akong nararamdamang lungkot pero parang gusto kong umiyak ng malakas. Elsie’s tears keeps on falling. Of course, she must be hurt. Namatay lang naman ang kaniyang ama.

Zeid and I stayed in that position for a while. Nang maramdaman kong okay na ako ay humiwalay na ako sa kaniya. I wiped the remaining tears and smiled faintly at him.

“Thank you.. and s-sorry.” Sabi ko. Dahil sa biglaan kong paghila sa kaniya ay nagusot tuloy ang kaniyang damit.

Inayos niya naman ito pero hindi siya nag-reklamo. “Matatapos na ang party.. Obviously, nothing would happen, so go now and rest...” Sabi nito na may blankong mukha.