I Became the Princess of a Fallen Kingdom (Completed)

Chapter 48

ELSIE’S POV (Daniela’s POV)

As Daniela, I was the only child in our family. Only child pero pagkakamali rin ng dalawang tao. My father and mother are used to be friends noong high school pa lamang sila at hanggang doon na lamang because they both have their own lovers. My father should've been married to his lover and my mother, siguro ay parating na rin sa point na ‘yon. It should've been a happy ending but a one night mistake destroyed everything. I don’t really know all the details pero no’ng nalaman nilang nabuntis ang mother ko, father’s marriage was cancelled.

Despite of it, he still supported my mother noong ipinagbubuntis niya pa lang ako but he disappeared after na naipanganak na rin ako. He’s nowhere to be found. My mother despises me dahil ako ang naging dahilan kaya hiniwalayan din siya ng kaniyang boyfriend— like hell, bakit ba kasi sila nagkamali? Anyway, when I turned 8, she also abandoned me kaya naiwan na lang ako sa kaibigan niya—si Auntie Leira.

Siya ang nag-alaga sa ‘kin until I turned 18. She was kind at minahal niya ako nang parang tunay niyang anak but.. still, she have her own family. Patagal ng patagal ay nararamdaman ko na nagiging pabigat ako sa kanila. Well, hindi ko lang naramdaman, ang mga anak at asawa niya rin ang nagsasabi sa ‘kin. Eventually, I decided to leave at namuhay nang mag-isa.

I'm remembering this because, why?

Marami na akong napagdaanan kaya bakit ako pa ang napunta sa ganitong sitwasyon? See, I’m already rejected by my own family kaya bakit napunta na naman ako sa ganitong klaseng pamilya?

I really want to punch someone’s face right now..

Napatitig ako sa cup na may lamang tsaa na hawak-hawak ko. Its been how many minutes na nakaupo lamang kami rito at ni isa sa ‘min ay hindi pa nagsasalita. Nasa isa kaming kuwarto sa likuran lamang ng counter. Siguradong dito sila nag-ba-bake ng mga pastries dahil sa mga baking equipment sa gilid namin.

Wait.. nag-ba-bake si Julius?! Seryoso?

“Ang asawa ko ang may-ari nitong bakeshop at siya rin ang karaniwang gumagawa ng pastries..” Biglang sabi ni Julius habang nakatingin sa ‘kin. At nahulaan niya pa talaga ang iniisip ko?

“Sabihin mo na ng direkta kung anong sasabihin mo sa ‘kin.. Nasasayang lang oras ko eh..” Masungit na sabi ko. Hindi ito kaagad na nakapagsalita.

“I.. I’m sorry..” Sincere na sabi nito. “I’m sorry sa lahat ng mga hindi magandang ginawa ko sa ‘yo noon.”

Tama ba ang narinig ko? He's giving an apology?

Bigla akong napatawa ng mahina.
“Ha! Talagang sinasabi mo ‘yan sa taong nag-traydor sa kaharian natin?” Tanong ko. Bumaba naman ang kaniyang tingin papunta sa kaniyang tsaa.

“Noong una, I was really angry to the point that I want to slit your throat, chop your body and feed it to the monsters..” Oh.. He’s freakin’ honest. “Pero, unti-unti ko rin na nalaman ang katotohanan.. You’re the one who asked the Aragon’s Emperor to spare our lives.. Obviously, hindi na dapat kami hinayaang mabuhay mas lalo na ang hari.. Bakit? Kahit na hindi maganda ang mga ginawa namin sa ‘yo, you still let us live—"

“Because I want to see how deep you'd fall..” Putol ko sa kaniya. “Gusto kong makita na maghirap kayo.. Maybe worst than a rat.” Napahalukipkip ako sabay inilibot ang aking tingin sa paligid.