Halikarnas'ta Bir Gece | Gecedeki Aşk Serisi - I ღBİTTİღ

⚝ Halikarnas'ta Bir Gece | 35/2

-35/2-

❝Lâl❞

Zita denen kadın gözümün içine baka baka Valentino'nun boynuna sarılırken şok içinde "Valentino, neler oluyor? Bir açıklama yapacaksın herhâlde." dedim yalnızca. Bu kez ani tepkiler verip sinir krizi geçirmemeye karar vermiştim ve bunun için gerçekten çok çabalıyordum. Ortalığı ateşe vermemek için kendimi çok zor tutuyordum.

Kadın boynuna sarılır sarılmaz Valent elleriyle sertçe kadının kollarını boynundan ayırdı ve hararetli bir şekilde İtalyanca bir şeyler söyledikten sonra bana döndü. "Bu doğru değil."

Kollarımı kavuşturmuş açıklamasını bekliyordum. "Doğru olan neymiş peki?" İnanılmaz bir sinir harbi içindeydim. Valentino bunu nasıl yapardı? Neye şaşırıyorsun ki, Lâl? Batur da sana bunu yapmamış mıydı? Bu sorunun cevabı çok netti; erkekler. Ulan var ya erkeklere hiç güvenmeyeceksin, hele İtalyan olanlara hiç. Zaten bu İtalyanlar I. Dünya Savaşı'nda da taraf değiştirip döneklik yapmıştı. Şimdi niye yapmasın ki? Bu erkeklere karşı uyurken bile bir gözün açık duracaksın, temkinli olacaksın. Bak, şimdi başına ne geldi Lâl?

Zita denen kadın arsızca elini uzattı benimle el sıkışarak tanışma umuduyla. "Adım Zita Fanucci." Sanki adı çok umurumdaymış gibi. Baştan aşağı kadını süzdüğümde otuzlu yaşlarının başında, olgun, bakımlı ve seksi bir kadın duruyordu karşımda. Her erkeğin hayallerini süsleyebilecek kadar göz alıcıydı. Demek buralarda böyleydi, genişlik Konya Ovası falandı yani. Kocanın sevgilisiyle modern bir şekilde tanışmak da ülkenin muasır medeniyetler seviyesine ulaşmasında etkili bir rol oynuyorsa söyleyecek sözüm yok. Ancak diğer türlü benim asla ulaşamayacağım bir kafaydı bu. "Ve sen de... Andrea olmalısın." Demek Andrea mevzusunu biliyordu. Valentino'nun hayatına bu kadar hâkimdi. Benden bir karşılık alamayınca elini indirdi ve göz ucuyla bana baktıktan sonra Valent'e döndü. "Sonunda rüyalarının kadınını bulmuşsun." Kollarını kavuşturup beni incelemeye devam etti. Kadının aşağılayıcı bakışları altında kendimi deney faresi gibi hissetsem de dimdik duruyordum. Kırılan gururum ve onurumun aksine. "Yalnız... Küçük fahişelerden hoşlandığını bilmiyordum. Gazete haberlerinizi görünce şok oldum."

O an gerçekten keşke yavru köpeğim eğitimli olsaydı da "Oğlum, tut yakala! Parçala!" dediğimde o karının üstüne atlayıp ağzını burnunu ısırsaydı diye hayıflanmadım desem yalan. Ben açık ve net bir insanım. Aklımdan bu geçti. Öte yandan içimden ne Melanie'si biter ne Zita'sı, bu adam İtalya'yı geçtim dünya kadınlarının yarısını sıradan geçirmiş diye söyleniyordum ister istemez.

Valent kadına sert bir tepki vermek için hazırlanırken ipleri koparmış olan ben erken davranıp "Ne dedin sen?" diyerek kontrolsüz bir biçimde kadının resmen üstüne atladım. "Seni parçalarım ben!" Az önce modernlikle ilgili söylediğim tüm sözleri geri alıyorum, bu kadın tam bir fitne fücur kumkuması. Buraya da ortalığı karıştırmaya gelmiş, belli. Yoksa neden bu kadar beklesin ki?

Az önce benim yerime sert tepki vermek üzere olan Valent, olayların bu şekilde gelişmesi üzerine rolünü değiştirmek zorunda kalmış, Zita'nın üstüne atlamamam için beni tutuyordu. İçimden resmen bir mahalle karısı çıkmıştı. Valentino'nun öfkesinin tırmandığı her hâlinden belliydi. "Zita, kes şunu."

Yapmacık bir şaşkınlıkla kaşlarını kaldırdı. "Küçük fahişene benden bahsetmedin mi?" Yüzünde sıradan ve gayet keyifli bir hâl vardı. Bizim gerginliğimiz ona keyif veriyor gibiydi.

Kadını kollarından sertçe yakalayan adam ciddiyetini göstermek için göz kontağı kurdu. "Zita, hemen git buradan. Yoksa neler yapabileceğimi tahmin dahi edemezsin." Hemen kapının dışına seslendi. "Montrel!" Adamlardan biri hızla yanımıza geldiğinde sertçe bıraktı Zita'yı. "Hanımefendiye dışarıya kadar eşlik edin." Kapıda bekleyen adamına yaklaşıp kısık bir sesle "Buraya davetsizce girmesinin hesabını da ağır bir şekilde ödeyeceksiniz." diye eklemeyi de unutmadı. "Bir daha bu evin yakınlarında bile olmayacak, umarım anlaşılmıştır."