Sarmaşık

24: Göz Kapağı Öpücüğü

Stay, Rihanna
Sonbahar Şarkısı, Gri

𓍯

Altın rengi kirpiklerinin olması, sanki her an güneşi görebiliyormuş hissi verirdi insana. Naira'da geçirdiğim hayatımda bu çok işime yaramıştı, Naira her ne kadar anlam olarak karanlık olsa da mavi bir şehirdi. Burası güneş doğarken ve batarken nasıl kızıl oluyorsa orası da boğucu bir maviliğe hapsoluyordu.

Deniz elini bacağıma koyduğunda gözlerimi ona çevirdim, gerginlikten dizimi salladığımı da ona bakınca fark ettim. "Uyanacağını söylemişlerdi" dedim beklemekten gerildiğim için, bana gülümsedi ve uzanarak dudaklarımı öptü. "Sadece on dakika geçti, bak iyi, görüyorsun" gözleri kısa bir an Ali'ye dokundu "birazdan uyanacaktır."

Ali, iki gün geçirdiği yoğun bakımdan bugün çıkmıştı, hayati tehlikeyi atlatmıştı ve hayati değerleri normale dönmüştü. Elimi elinin üzerine yerleştirdiğimde elini çevirdi ve şimdi benim elim onun avucunun içindeydi, parmakları yavaşça elimin dışını okşarken gözlerimiz birbirine esir olmuştu. 

Onun gözlerine, gözlerindeki zehre bağımlıydım.

Bir öksürük sesi gözlerimizi birbirinden ayırdığında hızla yerimden kalkıp Ali'nin yanına ilerledim, elini kalbine bastırmış doğrulmaya çalışıyordu. Siyah gözleri gözlerime dokunduğunda kendini yatağa bıraktı "Ali" yatakta kalan küçük boşluğa oturup elini tuttum "Ali'm." Gözlerini ve yüzünü kaplayan tüm yorgunluk anlık olarak çekildiğinde gülümsedim "iyisin" genişçe gülümsediğimde bana bakmaya devam ediyordu, derin bir nefesi dudaklarımdan saldığımda gözleri arkamda dikilen Deniz'e kaydı. 

Deniz elini omzuma yerleştirip "dışardayım" dedi ve saçlarıma bir öpücük bıraktıktan sonra odadan çıktı, Ali hala arkasından bakmaya devam ediyordu. "Kıskanıyorsun sanki" dedim alayla ama sesimde saklayamadığım bir hüzün vardı "her abi kız kardeşini kıskanır sonuçta" gözleri tekrar bana döndüğünde gülümsedim. 

Elimi sıkıca tuttuğunda yüzümdeki gülümseme silindi "hedef sendin" nefesimi tuttum "vurmak istedikleri kişi sendin kar tanesi." Yüzüm sahte bir gülümseme yerleştirdim "bunları şimdi konuşmayalım, daha yeni uyandın" dedim. 

"Benden de mi saklanıyorsun artık?"

"Senden saklanmıyorum Ali" kaşlarımın çatılmasına engel olamamıştım "günlerdir berbat bir haldeydim ve tek istediğim uyanmandı, şimdi uyandın ve bundan başka bir şey konuşmak istemiyorum."

Ali dudaklarını araladı ama odanın kapısı açıldığında susmak zorunda kalmıştı ve odaya giren doktora teşekkür etmemek için kendimi zor tuttum. "Belirtiler gayet iyi, durumunuza göre bir kaç gün içinde çıkabilirsiniz" gülümsedi ama bu gülümsemenin alışkanlıktan olduğunun farkındaydım "geçmiş olsun" dedi ve odadan çıktı. 

Doktor çıkar çıkmaz Lorin, Enver, Emir, Doğa ve Hera içeri girmişlerdi, gözlerim Deniz'i aradı ama onu göremedim. Emir elindeki muz poşetini komodine bıraktığında Ali çatık kaşlarla ona bakıyordu. Emir üzerindeki bakışları fark ettiğinde genişçe sırıttı "geçmiş olsun" dedi ve hızlı adımlarla Doğa'nın yanına geçti, hatta arkasına saklandı. 

Ali gözlerini Doğa'ya çevirdiğinde Doğa gülümsedi ve hızla Ali'nin yanına gitti "geçmiş olsun kara şövalye" gözlerimi kısarak onu izledim. Ali gülümsedi ve elini uzatıp Doğa'nın elini tuttu "sağ ol çilek kız" dediğinde Doğa'nın gülümsemesi genişledi ve o an göz göze geldik. Elini hızla çekip "kardeş kıskançlığı, kardeş kıskançlığı" diyerek Emir'in yanına ilerledi ve bu sefer o saklandı. 

"Herkesi tanıdığına eminim" dedim Ali'ye bakarak "o yüzden kendimi yorup sana tanıtmayacağım" tekrar Ali'nin yanına oturdum ve herkes geçmiş olsun dileklerini iletirken Ali'yi izledim. Hepsi ile içten bir şekilde konuştu ve bu içimi sızlattı, senelerce hayalini kurduğum şeyin bir hastane odasında gerçekleşmesini istemezdim.