Bir nefes kadar yakındı. Korku tüm bedenimi kaplarken karanlıkta bile fark edebildiğim kehribar rengi gözlerini bir saniye bile olsun çekmedi gözlerimden.
Bakışları oldukça keskindi, korkudan kalbimi yaralayacak kadar keskin.
"Sen..." deyip sustum...
Bölüme başlamadan önce sol alt köşedeki yıldızı parlatırsanız çok sevineceğim.💫
Buraya ben de sizin için kalp ve yıldız bırakıyorum.⭐♡ Sizinkileri de bekliyorum.🦋
Keyifli okumalar.🍒
*****
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
27. BÖLÜM "HER ŞEY YENİDEN BAŞLIYOR"
Tüm vücudum titrerken eve girdim, bahçe kapısını kapattım. Sıcacık salon kendimi daha iyi hissetmeme neden olurken salonda kimsenin olmadığını fark ettim. Oysa bunalıp hava alacağım diye bahçeye çıkarken herkes salondaydı. Giden kimse de olmamıştı. Nerede şimdi bunlar?
Merdivenlere doğru yürüdüm. O sırada arka odalardan birinden bir bağırma sesi geldi, kaşlarımı çattım. Bu da neydi şimdi? Telaşla sesin geldiği tarafa gittim. O tarafa doğru attığım her adımda sesin seviyesi artarken en son aralık olan kapının önünde durdum, kapıyı usulca itip içeriye doğru baktım ve gördüğüm manzara karşısında donup kaldım.
Odanın ortasında bir masa atmışlar Cansu, Savaş, Erdem ve Doğan da etrafına oturmuş, başımızda bu kadar dert varken, sıkıntıdayken okey oynuyorlardı. Ağzım açık bir şekilde onlarla bakarken Doğan bir anda gülmeye başladı, Erdem'e uzanıp omzuna vurdu.
"Kardeş gibi kardeş! Yine biz kazandık!" Dedi ve herkesin ıstakasını devirip kazanmanın sevincini yaşamaya devam etti. Erdem onun aksine sevincini sadece tebessümle yaşadı. Ben şaşkınca onlara bakarken bir anda Cansu Doğan'ın devirdiği ıstakasını alıp havaya, Doğan'a doğru, kaldırdı.
"Vallahi bunu kafana vururum ha!" Sessizce ben de güldüm. "İyi anladık kazandın! Otur düzgünce yaşa sevincini!" Dediğinde Doğan usulca yerine oturdu, Cansu ıstakayı masaya bırakıp kendisi de oturdu.
"Bu ne ya? Kaç oldu kaybediyoruz!" Cansu söylenirken konuştum.
"Siz ne yapıyorsunuz burada?" Dedim, herkesin tek tek gözü beni buldu, ortama büyük bir sessizlik hâkim oldu.
"Oyun oynuyoruz." Dedi Cansu, gözlerimi ona çevirdim.
"Oyun oynuyorsunuz?" Sordum, başını salladı.
"Evet." Bakışlarım bana dikkatle bakan Erdem'i buldu, ona da sordum.
"Oyun oynuyorsunuz?" Ona da başını salladı.
"Evet." Deyip önüne döndü.
"İyi, devam edin siz." Dedim belki birisi mantıklı olanı yapar ve biz ne yapıyoruz diye sorgular diye ama hiçbirinin umurunda olmadı, hepsi önüne döndü, imayla söylediğim şeyi yapıp oyuna devam ettiler.
