Bir nefes kadar yakındı. Korku tüm bedenimi kaplarken karanlıkta bile fark edebildiğim kehribar rengi gözlerini bir saniye bile olsun çekmedi gözlerimden.
Bakışları oldukça keskindi, korkudan kalbimi yaralayacak kadar keskin.
"Sen..." deyip sustum...
Bölüme başlamadan önce sol alt köşedeki yıldızı parlatırsanız çok sevineceğim.💫
Buraya ben de sizin için yıldız ve kalp bırakıyorum.⭐♡ Siz de bırakabilirsiniz. Birbirimizi sevelim.♡
Keyifli okumalar...
*****
"Ne zaman düzelecek her şey? Ateş, her şeyi yakıp kül ettikten sonra mı?"
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
4. BÖLÜM "NEDEN KİMSE BİZİ GÖRMÜYOR?"
Başım çatlayacakmış gibi ağrıyor, gözlerimin üzerinde bir kaya kütlesi varmış gibi açamıyordum. Sesler kulağıma uğultu gibi gelirken olanlar da tek tek aklıma geldi.
Gözlerimi araladım, etrafıma bakındım ama gözümü kamaştıran ışık yüzünden hiçbir şey fark edemedim.
"Mira." Uğultunun içinden algılayabildiğim Cansu'nun sesiyle gözlerimi birkaç defa kırpıştırıp sonunda açmayı başardım ve Cansu'nun endişeli gözlerini gördüm.
"Güzelim iyi misin?" Cansu'ya cevap veremezken arkasındakilere baktım. Savaş ve Barış da Cansu gibi endişeyle bana bakarlarken doğrulmaya çalıştım ama Cansu izin vermedi.
"Kalkma, dinlen biraz." Onun uyarılarını dinlemeyerek doğruldum. Acıyan başımı tutunca sarılı olduğunu fark ettim.
"İyi misin?" Diyen Savaş'a baktım.
"Hayır." Dedim ve yatağa vurarak öfkeyle devam ettim. "Kıl payı kaçırdım ya kıl payı! Gördüm onu ben! Allah kahretsin aramızda santimler vardı! Nasıl kaçırırım ben o pisliği nasıl!" Cansu elimi tuttu.
"Mira saçmalama! Bu yüzden kendini mi suçluyorsun sen? Şu hâline bak ya resmen hastanelik oldun hâlâ ne diyorsun?"Cevap veremedim.
"Cansu haklı kendini suçlaman çok saçma. Sen elinden geleni yaptın." Diyen Savaş'a baktım ve yine sessiz kaldım. Gözlerimi Barış'a çevirip onun da bir şeyler söylemini bekledim ama değil bir şey söylemek dönüp yüzüme bile bakmadı.
"Sen bir şey söylemeyecek misin?" Gözleri beni buldu. Birkaç saniye yüzüme baktıktan sonra konuştu.
"Bir daha kendi başına iş yapma." Söylediği şeye şaşırarak konuştum.
"Kendi başıma değildim. Siz arkamdan geliyordunuz."
"Gelemedik ama." Doğru ya bunlar neden benim arkamdan gelmemişlerdi?
