Bir nefes kadar yakındı. Korku tüm bedenimi kaplarken karanlıkta bile fark edebildiğim kehribar rengi gözlerini bir saniye bile olsun çekmedi gözlerimden.
Bakışları oldukça keskindi, korkudan kalbimi yaralayacak kadar keskin.
"Sen..." deyip sustum...
Ekranın sol alt köşesinde bulunan yıldızı aydınlatarak okumaya geçerseniz çok sevineceğim.❥
Buraya ben de sizin için bir yıldız bırakıyorum.⭐ Siz de yıldız ve kalplerinizi bırakabilirsiniz.♡
Keyifli okumalar...
*****
Oops! Această imagine nu respectă Ghidul de Conținut. Pentru a continua publicarea, te rugăm să înlături imaginea sau să încarci o altă imagine.
9. BÖLÜM "OYUN BİTTİ, PERDE KAPANDI"
"Ne demek buldum, nasıl buldum?" Cansu'ya baktım cevap vermeden üçüne de gözlerimle elimdeki kitabı gösterdim.
"Kitap ne alaka Mira? Ne oluyor burada? Düzgünce anlat şu işi!" Savaş merakla sorarken ve diğerleri pür dikkat bana bakarken kitabın ismini göstererek konuştum.
"Bir cinayet romanının içindeyiz." Hepsi karşımda donup kaldılar. Merakla bir tepki vermelerini bekledim ama hiçbiri bir tepki vermedi ve öylece durup yüzüme baktılar.
"Bir şey söylemeyecek misiniz?" Diye sordum bir tepki vermemiş olmalarından dolayı şaşkın bir ifadeyle. İlk konuşan Cansu oldu.
"Cinayet romanının içindeyiz derken? Ben hiçbir şey anlamadım." Savaş'a ve Barış'a bakıp onların da Cansu'dan bir farkları olmadıklarını gördüm.
"Çok saçma geliyor farkındayım ama durum bu." Deyip elimdeki kitabı bir kez daha gösterdim ve devam ettim.
"Azra dosyası için kitabevine gitmiştik Cansu'yla, oranın sahibiyle tanışmıştık." Cansu gözlerini kıstı.
"Şeydi adı onun." Deyip düşündüğüne dair sesler çıkartırken konuştum.
"İbrahim." Başını salladı. "İbrahim Toker." Diye ekledim ve elimdeki kitabın yazarının isminin üzerine dokunarak konuştum.
"Aynı zamanda bu romanın yazarı oluyor kendisi." Hepsi dikkatle beni dinlerken anlatmaya devam ettim.
"Kitap bir tiyatro yazarını anlatıyor. Yazar bir cinayet tiyatrosu yazıyor. Yazdığı tiyatro çok beğeniliyor ve oynanmaya karar veriliyor ama yazar oyuna tek bir şart koşuyor. Bu oyunda benim seçtiğim kişiler oynayacak diyor ve bu da kabul ediliyor." Hiçbiri bir şey anlamış gibi durmuyorlardı buna rağmen devam ettim.
"Kabul edildikten sonra yazar amatör oyuncuları seçiyor. Provalar yapılıyor, oyun seyirciye hazır hâle getiriliyor ve biletler satışa sunuluyor. Oyunun ismi Cinayet Tiyatrosu oluyor, biletlerin üzerinde yazan isim bu. Daha sonra oyun gösterime çıkıyor, çok beğeniliyor ve başka şehirlerde devam edilmesi isteneliyor ama yazar kabul etmiyor. Her neyse, bir şekilde oyun unutuluyor, sonuçta bir daha oynanmadı kim hatırlayacak değil mi?" Deyip sustum. Hepsinin yüzünde tuhaf bir ifade vardı. Bunları kendilerine neden anlattığımı sorgular gibiydiler.
