Bir nefes kadar yakındı. Korku tüm bedenimi kaplarken karanlıkta bile fark edebildiğim kehribar rengi gözlerini bir saniye bile olsun çekmedi gözlerimden.
Bakışları oldukça keskindi, korkudan kalbimi yaralayacak kadar keskin.
"Sen..." deyip sustum...
Bölüme başlamadan önce sol alt köşedeki yıldızı parlatırsanız çok sevineceğim.💫
Buraya ben de sizin için kalp ve yıldız bırakıyorum.⭐♡ Sizinkileri de bekliyorum.❥
Keyifli okumalar.🍒
*****
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
34. BÖLÜM "HAYAL KIRIKLIĞI"
"Mira güzelim, uyan artık." Ateş'in sesi kulaklarıma gelirken başımı yastığa gömdüm, ona arkamı döndüm.
"Tamam 5 dakika daha." Diye homurdandım, hareketlenen yataktan Ateş'in döndüğüm tarafa geldiğini anladım, pes etmeyeceğini anlayınca gözlerimi araladım.
"Peşimi ne zaman bırakmayı düşünüyorsun?" Uyandığımı anlayınca yatağa uzandı, bir elini başının altına koydu, gözlerime bakarak konuştu.
"Hayatımın sonuna kadar bunu yapmayı düşünmüyorum." Gülümsedim, bir anda uzandı dudaklarını dudaklarıma bastırdı, ona karşılık vermem gerekirken geri çekildim. Ateş'in bu yüzden kaşları çatıldı.
"N'oluyor?" Deyince ona doğru dönük olan bedenimi çevirdim, sırt üstü uzandım. Ellerimi karnımın üzerinde birleştirerek konuştum.
"Bir şey olduğu yok." Dirseğinin üzerinde doğruldu.
"Ne demek bir şey olduğu yok?" Sordu, sessiz kaldım, göz ucuyla ona baktığımda ofladığını gördüm.
"Yine mi Harun meselesi?" Dedi, hatunu bana Harun diye yutturmaya çalıştıklarını hatırladım, ona olan öfkem gün yüzüne çıktı.
"Doğru ya bir de o vardı!" Deyip ona döndüm, kaşlarımı çatarak konuşmaya devam ettim. "Hatun demedi Harun dedi diye beni kandırmaya çalıştınız ama yemezler!" Dedim, doğruldum, sırtımı arkaya yasladım. Ellerimi göğsümün altında birleştirip trip atmaya devam ettim.
Katillerin, hırsızların peşinden koşsam da yeri geldiğinde onlarla dövüşüp onlarca adamla başa çıksam da sonuçta ben de bir kadınım. Böyle şeyleri asla unutmam, unutturmam. Hatta bunun için kadın olmaya bile gerek yok. Birini sevmek yeterli bunları yapmak için ve ben onu seviyorum.
"Hâlâ aynı konuyu sürdürdüğüne inanamıyorum Mira!" Deyince gözlerimi ona çevirdim.
"Çünkü bana yalan söylüyorsun! Ve ısrarla bu yalanı söylemeye devam ettiğin için artık bu durumun ciddi bir mesele olduğunu düşünmeye başladım! Doğru düzgün bir açıklama yapsaydın muhtemelen bu olay bu kadar büyümeyecekti!" Dikkatle dinledi beni, en sonunda da dirseğinin üzerinde biraz sürünüp yanıma geldi.
Yatağın içinde uzanırken bir elini, sağ tarafıma koydu, başını karnımın üzerine koydu, kollarını belime doladı. Resmen kucağıma yatmıştı.
