Bir nefes kadar yakındı. Korku tüm bedenimi kaplarken karanlıkta bile fark edebildiğim kehribar rengi gözlerini bir saniye bile olsun çekmedi gözlerimden.
Bakışları oldukça keskindi, korkudan kalbimi yaralayacak kadar keskin.
"Sen..." deyip sustum...
Oylarınızı bekliyorum, yapmanız gereken tek şey ekranın sol alt köşesindeki yıldızı parlatmak.⭐
Buraya kalplerimizi alalım.♡
Keyifli okumalar.🍒
*****
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
29. BÖLÜM "TUZAK"
Arabanın içinde bir sağa bir sola bakıp durdum. Her an bir şey olacak korkusunu yaşamak artık çok rahatsız ediyordu beni ama bir süre daha bu duyguyu yaşamaya devam edeceğim için sabretmem gerekiyordu. Elimden şimdilik sabretmekten başka hiçbir şey gelmiyor zaten.
Dikkatimin dağıldığını fark edince başımı sağa sola sallayıp kendime geldim ve ilerideki eve pür dikkat baktım. Sanki normal bir ev gibiydi. Sıradan bir mahallede sıradan bir ev gibi görünüyordu. Fakat sıradan değildi. Onu sıra dışı yapan şey sahibiydi. Onlarca insanın katili olan sahibi.
Evet, şu an Can Güneri'nin yani namı diğer seri katilin evi olduğunu tahmin ettiğimiz yerdeyiz. Sabah kahvaltı yaparken Erdem aramış durumu telaşla anlatıp hemen gelmemizi istemişti. Biz de alelacele buraya gelmiştik. Geldiğimizde de Ateş arabada kalmamı söyleyerek kendisi inmiş ve hemen içinde oturduğum arabanın önünde duran Erdem'in arabasına binmişti. Neler olduğunu öğrenip gelip bana da anlatacaktı ama beyefendi neredeyse 20 dakika olmasına rağmen hâlâ gelmemişti.
"Yeter, ne konuşuyor bunlar ya?" Söylenerek arabadan indim, iner inmez öndeki arabaya gittim. Arka kapıyı açıp arabaya bindim, ortaya doğru kaydım, öndeki iki koltuğun arasından başımı uzatıp konuştum.
"Ne konuşuyorsunuz?" Dedim ikisinin de şaşkın bakışları altında.
"Ben sana arabada bekle demedim mi?" Diyen Ateş'e döndüm, başımı salladım.
"Dedin ama geleceğim de dedin. Baktım sen gelmiyorsun ben geleyim dedim." Deyip ilerideki eve baktım, sordum.
"Şimdi hemen neler olduğunu bana da anlatın!" Dediğimde ikisi de önüne döndü, ilk konuşan Erdem oldu.
"Eve saldırıp öldürdükleri adam..." Dedi Erdem hemen araya girdim.
Doğrulamak için "Hastanede yakaladığımız adam." dedim, başını salladı, beni onayladı, devam etti.
"Aynen o." Deyip yeniden başını bana çevirdi. "Elinde pansuman malzemeleri vardı. Birisinin yaralandığı çok belliydi, biz de oradan yola çıkarak küçük bir araştırma yaptık. 2 gün önce karşıdaki bir eczanede soygun olmuş. Çalınan tek şey pansuman malzemeleri. İşte pamuk, oksijenli su, batikon, ağrı kesici ve uyuşturucu özelliği olan birkaç ilaç işte. Oranın kamera kayıtlarına ulaştığımızda görünüş olarak aradığımız kişiyle çok uyuştuğunu fark ettik. Sonra da işte izleri takip ede ede bu eve ulaştık." Dedi ve önüne döndü.
