Bir nefes kadar yakındı. Korku tüm bedenimi kaplarken karanlıkta bile fark edebildiğim kehribar rengi gözlerini bir saniye bile olsun çekmedi gözlerimden.
Bakışları oldukça keskindi, korkudan kalbimi yaralayacak kadar keskin.
"Sen..." deyip sustum...
Bölüme başlamadan önce sol alt köşedeki yıldızı parlatırsanız çok sevineceğim.💫
Buraya ben de sizin için kalp ve yıldız bırakıyorum.⭐♡ Sizinkileri de bekliyorum.❥
Keyifli okumalar <3
*****
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
49. BÖLÜM "GİZLİ OPERASYON"
Ceyhun'un şaşkın bakışları altında yeniden karşısındaki yerimi aldım. Aniden beni sorguya çekmek için gelen misafirleri yolcu etmiştim. Daha doğrusu onlar benden aldıkları iş birliği kararıyla alelacele kalkıp gitmişlerdi, muhtemelen Ateş'e haber vereceklerdi. Gamze'nin gözünde onlarla yeniden iş birliği yapmam gerekiyordu ve bu bunun için en iyi yoldu.
"Hiçbir şey anlamadım ve olanları hayretler içinde dinledim, dün gece ben evde olduğunu düşünürken meğerse sen savaşın içindeymişsin." Deyince iç geçirdim, şaşkın olmakta haklıydı.
"Şaşkınlığına hak veriyorum. Yalnız olmam gerekiyordu dün gece, başıma bir şey gelmeyeceğinden de emindim." İşte bu konuda yalan söyledim, emin falan değildim. Bayağı risk alıp ölüme yürümüştüm ama aldığım risk öğrendiklerime değmişti.
"Seni bu işin içine çekmek istemiyorum, birine benim yüzümden bir şey olmasını kaldıramam. Bu zamana kadar yeterince hata yaptım ben, daha fazla yapamam. Bilmen gerekenden fazla şey öğrendin zaten daha fazla girme bu işin içine." İç çekti, ayağa kalkıp pencereye doğru gitti, omurgası dikleşti, dimdik durdu.
Açık olan pencerenin önünde bir süre durduktan sonra yeniden bana dönüp "Bunu yapan kim Mira? Ne istiyor senden ya da sizden? Ne derdi var? Niye size zarar vermek istiyor?" Sordu, başımı önüme eğdim. Kim olduğunu artık çok iyi biliyorum ama onun arkasında da birileri var mı öğrenmem gerekiyor. Fakat amacı ne, tüm bunları neden yapıyor işte bunu ben de bilmiyorum. Hatta tahmin bile edemiyorum. Yaptığım birkaç tahmin bile tüm bunlar için yeterli bir cevap olmuyor ve ben kendime cevap veremedikçe delirecek gibi oluyorum.
"Cevap vermeyecek misin?" Yerdeki başımı kaldırıp ona baktım.
"Hiçbir şey bilmiyorum Ceyhun, bildiğim tek şey bir an önce bir şeyler bulmak ve ondan kurtulmak. Fakat kim olduğunu bile bilmiyorum ben." Çok soğuk kanlı bir şekilde söyledim bu yalanı.
"Tahmin de mi etmiyorsun?" Diye sordu, başımı olumsuz anlamda salladım, nefesini bıraktı.
"Peki, yardım edeceğim sana, elbet bir yolunu bulur..." Sözünü kestim.
"Bu işe senin karışmanı istemiyorum Ceyhun, lütfen." Kaşlarını çattı.
"Mira katil diye bahsettiğiniz birisi peşinde ve sen yardım istemiyorum mu diyorsun? Tek başına ne yapabileceksin?" Az önce duyduğu şeylere rağmen kurdu bu cümleyi.
