『 THAT NERD IS THE VILLAINESS 』COMPLETED

025 - PAGTINGIN

"Ma, Pa... Aalis na ako. Pero huwag kayong mag-alala. Bibisita din ako." Ngumiti ng matamis si Zioquel. Galing siya sa mahirap na pamilya kaya ang pag-aaral sa Royal Possession Academy ay isang malakimg jackpot. Gusto sana nitong tumigil na sa pag aaral ngunit nag away pa sila ng kanyang magulang kaya naging buo ang kanyang desisyon na ituon ang atensyon sa edukasyon.

"Bubuuin ko po yung pangarap ko. Yung pangarap natin."

"Mag-iingat ka anak ahhh, text or call tayo pag may time ka." sabi ng tatay nito. Niyakap ng mahigpit ni Zioquel ang kanyang pamilya sabay sabing – "Oo naman! Jusko, kayo pa ba? Hindi ko kayo kakalimutan. Saka pramis, babalik ako dito ng magaling sa ingles. Sabi nga ng iba... Try and try until you forget."

"Parang mali ata pagkakaintindi mo anak." natatawang saad ng kanyang nanay at napailing si Zioquel sa sinabi nito. "Ah basta, ganun din yun."

"Ready na po ba lahat?" sumulpot ang butler saka ang driver mula sa likuran ni Zioquel. Napabulong ang binata sa sarili. "Parang ayoko na. Kabado ako kasi puno yun ng mayayaman at maharlika. Baka ma awt op pleys ako dun."

"Sir, sigurado ako na maling mali ang iniisip mo. Atsaka isa pa, kailangan mo maging matsyaga. Isa ang edukasyon sa maaaring ipagyabang pag laki mo." the driver gave a positive response.

"Sige na, Ma... Pa... Tae naman pa kiss nga." hinalikan ni Zioquel ang mga magulang nito saka mabigat ang loob na tumalikod sa kanila. As the butler and driver guided him on their limousine, he sighed.

"Sure ba kayo na dito ako uupo?"

"Oo na ser. Tao ka naman. Pwedeng pwede ka umupo." as the butler and him goes inside the limousine, the driver took the driver's seat and start to turn on the engine. Kumaway pa si Zioquel sa nakabukas na bintana kung saan malinaw niyang nakikita ang kanyang mga magulang. Bawat paglayo ay lumiliit ang pigura nila hanggang sa di niya na masilayan ang kanyang magulang.

"Sir, you want wine?" offer ng butler.

"H-H-HA? Wide?" Utal na tanong nito pagbalik. Sobrang gwapo ng butler kaya mapagkakamalan mo itong businessman. Kahit suot niya ang bago niyang uniporme mukha atang basahan si Zioquel. Not to mention, their uniform is much expensive compared to their house rent.

"Wine po sir, grape wine."

"Ahhhh, alak? Walang tanduay? Red Horse? Nanghihinayang ako uminom ng ganyang klase ng alak. Di bagay saakin." pagtanggi nito at umiling iling pa.

"Alam mo sir, dapat sanayin mo na ang sarili mo sa bagong mundong tatahakin mo. Iwanan mo muna saglit ang iyong nakasanayan." pagpapakalma ng butler. "Saka, wag ka manigas. You look stiff while sitting. Be comfortable."

"Eh kasi naman ser... Madami ako nababasa sa libro. Baka mamaya pagkaisahan ako eh ayoko naman mawala scholarship ko."

"Hindi naman mawawala ang scholarship mo dahil matalino ka. Nasaksihan din ng mga administrators ang tunay mong talento at galing. Pasok ka sa standards nila, I hate to admit it but your skills looks greater compared to other lazy brats. Kahit mayaman sila, masakit sa mata tinggnan ang highschoolers na sobrang gastador. Pero ano ba magagawa ko? Pera naman nila iyon." the butler sighed but his face brightens up when he remembered that he needs to remind the newbie something special.

"Ahhh! Oo nga pala. Kilala mo si Shania Liebesfreud diba?"

"Ahhhh, yung anak ng bilyonaryo? Oh? Bakit? Huwag mo sabihin na nadun siya." natatawang saad ni Zioquel pero agad na tumahan ng ma-realize niya na hindi pala normal na iskwelahan ang kanyang papasukan. It's a private school full of genius at pili lamang din ang nakakatanggap ng scholarship.