Profil hesabımda olan "Sıfır Noktası." Kitabıma bakmayı unutmayın.
"Bayıldı..."
Endişeli bir tınıyla bunu söylerken, Karan gözlerini bana çevirip birkaç saniye gözlerime baktı ardından Çiçeğe gözlerini çevirmişti.
"Bu oyunculuk Flash Tv'de yok amına koyayım. Git bir oyunculuk kursuna falan yazıl çok meraklıysan."
Karan koltuğa oturup telefonun ekranını açarken, Çiçek göz devirerek yerden kalktı. Gözlerim irice açılmıştı. Numara mı yapmıştı yani?
"Ya abi, telefon özel alanım. Sana dava açsam bir sürü tazminat alırım. O yüzden sal telefonumu."
Telefonu ona uzatıp "Parmağını okut!" Dedi emir verir gibi.
"Abi senin derdin ne?"
Hırçın bir çocuk gibi çıkmıştı sesi.
"Benim derdim yok, senin derdin ne, onu öğrenmeye çalışıyorum."
Çiçeğin gözleri dolarken,
"Önemli değil. Valla önemli değil."
"Gözlerini dolduracak kadar bir şey yaşadıysan o konu önemlidir. Ben babana söz verdim. Seni kimsenin üzmesine izin vermem."
Çiçek gardını alarak Karan'a sertçe baktı.
"Abi bırak, büyüyeyim artık. Hayatımda, hayatımın her döngüsünde sen yanımda olamazsın ki. Düşeceğim, kalkacağım. Düşe kalka yaşayacağım. Bu hayat tek bir düzlükte ilerlemiyor. Her zaman mutlu olmazsın. Sürekli mutlu olursan mutluluğun değeri kalmaz ki. Birazda düşmen gerekiyor yaşadığım hayatın değerini anlamam için."
Karan ifadesizce Çiçeğin söyledikleri dinlerken Hazar, ben ve Güven olanları izliyorduk sadece.
Karan'ın yüzündeki öfke, yavaş yavaş yelkenlerini suya indirdi.
"Ne yaşadığını bilmiyorum Çiçek ama sanırım yaşadığın şey iyi gelmiş sana. Olgunlaştırmış, zeki birine dönüştürmüş seni."
"Ben normalde de zeki biriyim abiciğim."
Karan alayla sırıtırken
"Allah bu yalanından sonra seni nasıl yamultmadı hala anlamış değilim."
Çiçek kenarda duran kırlentlerden birini Karan'a atıp, tekrar masaya oturdu.
Bana muzip bir şekilde sırıtmayı da ihmal etmemişti. Bende ona gülümserken Karan'da de masaya oturdu.
"Akşam Zafer baba aradı. Bugün annenle mi buluşacaksın?"
Çiçeğin gülümsemesi bir anda tuzla buz oldu. Sanki bu üzgünlüğün sebebi, annesiyle ilgili bir meseleden kaynaklanıyordu. Öyle hissediyordum.
"Aslında eğer Aden ayağını sakatlamış olmasaydı onu da benimle götürecektim. Ama tek başıma gideceğim bugün malesef ki. Ona bir şeyler gösterecektim, bizimkilerle falanda tanıştıracaktım. Üniversitede yalnız kalmasın diye."
Bana döndüğünde gülümsemeyle karşılık verdim.
"O uğursuz arkadaşlarını ondan uzak tut. Bu konu tartışmaya kapalı. Netim bunda Çiçek."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
YABANİ (Tamamlandı)
ChickLit* Kurgu ve isimler değiştirildi. "Bazen evler, sadece dört duvar olmaz." Kadın küçücüktü fakat adamın kalbinde adamdan bile daha daha büyük bir yer kaplamıştı. Bunu kabul edemiyordu adam. Kırıyordu döküyordu ama bunu kabul edecek kadar cesareti yok...
