Hiç ruhunuzun derinlerinde yaralarınızın, müsebbibini aradığınız oldu mu? Ya da aslında sadece yaralarına, içinden dikiş atmaya çalıştığınızı hayal ettiğinizi?
Ruhlar bir yerlerde kaybolurken aslında, kendinizi bir fanusa sıkışmış bir şekilde hissettiğiniz.
Ruhum çok acıyordu. Fiziksele vurduğumuzda ise kalbimin kemikleri. Aslında bir yerlerde hep hata yapmanın azizliği vardı üzerimde. Ruhlar çürüme halinde, tepkimeye sığınırken aslında, ruhumun milyonlarca türkülü vaveylası dökülüyordu dudaklarımda.
Deponun içinde, tek bir tane, sadece azıcık bir aralık olan pencereden gecenin yavaşça karardığını görebiliyordum.
Ellerim ise kanın vücudumda özgürce dolaşmamasından dolayı gittikçe uyuşmaya başlamıştı. Her yer sessiz bir şekilde akışını devam ettiriyordu. Bir anda bu sessizliği kapının gürültülü sesi bozdu.
Yerimden sıçrarken uzun zamandır karanlığa alışmış gözlerim beşeri ışık ile yanmaya başlamıştı. Ta ki alışana kadar gözlerim.
Gürültülü bir ses duyuldu kulaksız denen adamdan.
''Deponun önüne çektiniz mi arabayı koçum?''
''Evet abi, çektik.''
''Bir sorun olursa, hepinizi bu depo ile yakarım. Haberiniz olsun...''
Adamlar seslerini dahi çıkaramamıştı. O kadar korkuyorlardı ki, gerçi ben de korkuyordum. Psikopatın önde gideni, ruh hastasıydı.
Ne yapacağını kimse kestiremezdi. Adam bana doğru yürüyerek, bedenime sarmalanan ipi çekiştirmeye başladı. Ardından düğümü çözüp bedenimden çıkardı.
''Hazır mısın sevgilini görmeye, eminim çok özlemiştir seni?''
Cümlesini duygusal tutmaya çalışırken, arkadan gelen Gürkan ile nefesim kesildi. Bana sakin olmam için yoğun bir bakış atarken, kendimi dizginlemeye çabaladım. Ama olmuyordu. Korku ruhumu canhıraş bir hale getiriyordu.
''Senin hala niye bu görevde olduğunu anlamış değilim Gürkan ama, umarım altından layığı ile kalkarsın. Bu iş, ülkeye nakliye aracı ile uyuşturucu getirmeye benzemez. Gerçek silah var.''
Elini şimdi silah şekline getirip, Gürkan'ın anlına dayamıştı. Gürkan sadece göz devirmişti.Gürkan
"Umarım kıza gönül bağın oluşmamıştır, yanlış bir şey yapmazsın.. Gerçi senden beklemem, akıllı adamsın da, işin içine aşk girince her şey bok olur..."
hakkında duyduklarım beni biraz daha şoka uğratıyordu. Oysa ne kadar iyi bi adama benziyordu görünüşü. Fakat bana yardım etmesini göz ardı edemezdik. Beni Karan ile o konuşturmuştu ve beni kurtaracağını söylemişti.
Umarım hiçbir sıkıntı olmazdı. Gözlerimin dolduğunu hissederken, beni öfke ile çektirerek depodan çıkardı. Bir sürü iğrenç bakışın ardından, yavaşça içeriye girdim.
Hemen yanıma kulaksız oturacaktı, ama Gürkan durdurdu.
"Sen araba ile önden git, polis var mı yok mu bak. Biz geride kalırız.."
Mantıklı gelmiş gibi öndeki araca binerken, sadece araçta ben ve Gürkan kalmıştık. Arkaya bindirmişti beni. Kimse şüphelenmesin diye beni yine ellerimden bağlamıştı.
''Elini sıkı bağlamamaya dikkat ediyorum, sıkı olursa söyle Aden'' Kafamı sallarken, Gürkan dediği gibi yavaşça bağlamıştı elimi. Arabaya binip çalıştırdığında ise gülümsedi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
YABANİ (Tamamlandı)
ChickLit* Kurgu ve isimler değiştirildi. "Bazen evler, sadece dört duvar olmaz." Kadın küçücüktü fakat adamın kalbinde adamdan bile daha daha büyük bir yer kaplamıştı. Bunu kabul edemiyordu adam. Kırıyordu döküyordu ama bunu kabul edecek kadar cesareti yok...
