Hoca bizi Besyo bölümünün kullandığı, spor salonuna çağırmıştı. Genelde buraya pek gitmezdim, sadece Alex antrenman yaparken Çiçek ile arada gelirdik buraya.
Şimdi ise maalesef ki hocanın zoru ile buradaydık işte. İtiraz etmek gibi bir lüksümüz yoktu.
Üniversite hocalarını bilirdiniz işte, narsist ve kimsenin ona bir şey diyemeyeceğinden dolayı kendilerine güvenleri çok fazlaydı.
Basketbol sahasının ortasında ip gibi dizilmiştik. Sadece birbirimize boş boş bakıyorduk. Alya ise hemen yanımdaydı.
"Ne işimiz burada ya?"
Kafamı aynen anlamında sallarken Alya gözlerimin içine baktı.
"Aden, iyi misin? Fazla dalgın görünüyorsun. Bir şey mi oldu?"
Sabahki olayı düşünüyordum hala. Karan'ın böyle bir şey yapacağını asla düşünmemiştim. Bana dün ben gavat değilim demişti. Şimdi beni öyle bir hale sokmuştu. Yani böyle zevkleri olduğunu bilmiyordum.
Karınım triplerini bir yana bırakmıştım. Zaten ilk baştan bunu kararlaştırmıştık ama ilk günden mi sahi? Öfke geçmişti içimden. Evliliğim sahte olabilirdi ama bu onur kırıcıydı.
Sinirli ifademi fark etmişti Alya. Yüzümdeki öfke dolu ifadeyi görmesine rağmen, soru sormamıştı. Öfleyerek baktım suratına.
"Boş ver ya, önemli bir şey değil."
Tam Alya üsteleyecekken içeriye Alex ve sınıfı girmişti. Kaşlarım çatılmıştı. Bu sınıf ile buraya geldiğimden bu yana husumet asla durmuyordu. Biz çok karışmamıştık ama.
Alex kaşlarını çattı. Gözleri bizim sınıfı taradıktan sonra, beni buldu. Hafif, belli bile olmayan bir şekilde gülümsedi.
Ben de gülümsedim.
Aslında bizim sınıf Alex hakkında kötü bir şey söylemiyordu ama diğerlerine kafayı fena takmışlardı. Onlarla gelen rektör ile, bizim danışman hocamız tokalaştı ve o da bizim sınıfı süzmeye başlamıştı.
"Naber bayanlar, baylar?"
Hep bir ağızdan bizim bölüm cevap verdi. Ve ne dedikleri bu yüzden anlaşılmamıştı.
Alex kaşlarını çattı. "Hocam biz neden buradayız?"
Hocalar kendi aralarında sadist bir şekilde sırıttılar.
"Duyduk ki aranız oldukça kötüymüş. Kaos çıkarmaya karar verdik biz de. Bir haftadır kimse kavga etmiyor kampüsün önünde." Bunu söylerken, iğneli bir ifade ile Alex'in sınıfına bakmıştık.
Bunu söyleyen bizim hocaydı.
"Arabaya gidip sopaları mı alalım hocam?"
Alex'in yanındaki çocuk söylemişti bunu. Onun sınıfı adice gülerken göz devirdim.
"Hocam bize, bu çömezleri yem mi etmek için getirdiniz buraya?"
Hoca alayla o çocuğa baktı. "O çömezleri o kadar kolay lokma sanma oğlum, ayrıca az önce dediğimi birileriniz biraz akıllansın diye dedim. Dostluk maçı yapacaksınız. Bundan sonra kavga etmek yok.."
"Hocam, biz yüz tane de dostluk maçı yapsak bunlar ile anlaşamayız." Kaşlarım havalandı. Maldı cidden.
"Kampüste kavga istemiyoruz, siz onların üst sınıfısınız. Örnek alacaklar sizi."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
YABANİ (Tamamlandı)
ChickLit* Kurgu ve isimler değiştirildi. "Bazen evler, sadece dört duvar olmaz." Kadın küçücüktü fakat adamın kalbinde adamdan bile daha daha büyük bir yer kaplamıştı. Bunu kabul edemiyordu adam. Kırıyordu döküyordu ama bunu kabul edecek kadar cesareti yok...
