CAGED HEART (COMPLETE)

CHAPTER THIRTY-NINE (True Motive)

Nobody wants to show the demons hidden inside them - Unknown

----------------------------------

Kelsey's POV

            Iritang-irita na ako sa malakas na pag-iyak ng mga anak ko sa likuran ng kotse. Sa totoo lang kanina pa ako iritable magmula nang manggaling kami sa bahay ng nanay ni Leon. Ang matandang iyon. Kahit kailan talaga masyadong pakialamera. Nakikipag-away pa siya sa akin na hindi niya puwedeng ibigay sa akin ang mga anak ko? Gagang matanda. Mas may karapatan ako kaysa sa kanya dahil ako ang nanay. Kahit tumawag siya ng barangay, pulis at abogado naman ang kasama ko. And I have the legal papers para patunayan na ako ang ina ni Anna at Elsa. Kaya kahit maglupasay siya kanina, lumuha man siya ng dugo at magmakaawa sa akin, wala siyang nagawa nang bitbitin ko ang mga anak ko. I hated that woman anyway. Buwisit sa buhay ko ang nanay na iyon ni Leon. Masyadong pakialamera.

Tinapunan ko ng matatalim ang tingin ang dalawang batang nasa likuran ng kotse. Magkayakap sa backseat ang dalawang bata. Walang tigil ang palahaw. Paulit-ulit ang pagtawag sa daddy nila.

            "Shut up." Mahinang sabi ko habang nanatiling nakatutok sa kalsada ang tingin ko.

            Hindi huminto ang mga bata. Lalo lang lumakas ang pag-iyak ng mga ito. Salitan pa sa pagsigaw talaga ng daddy at Tita Vie.

            Mabilis kong ikinabig pagilid ang kotse at inihinto tapos ay nagsisigaw nang nagsisigaw.

            "Shut up! Shut up! Shut the hell up!"

            Nakita kong nanlalaki ang mga mata ng mga bata habang nakatingin sa akin at napangiti ako nang makita ko ang takot sa mga mukha nila. Bumaba ako at lumipat ng puwesto. Nang buksan ko ang pinto ng backseat ay talagang nagsiksik ang dalawang bata sa sulok para makalayo sa akin.

            "I am you mother. And from now on, you are going to live with me. Not with your grandma, not with your stupid dad and definitely not with that bitch Vie." Nanlilisik ang mga mata ko sa kanila.

            Impit na ang pag-iyak ng mga ito habang nakatingin lang sa akin. I had to show my authority over them. Ako ang nanay nila kaya dapat ngayon pa lang malaman na nila kung sino ang masusunod sa amin. Hindi ako katulad ng tatay nila na ini-spoiled ang mga batang ito kaya ganito katitigas ang ulo. Kahit matagal silang nawalay sa akin, alam ko kung paano sila dapat disiplinahin.

            "I don't want to hear any sound, okay? I want you two to be quiet here. And when we get home I want you to behave in front of your new dad." Sabi ko pa sa kanila.

            "B-but we only have one dad. And it is our Dad. I want our daddy," ngayon ay umiiyak na naman si Anna.

            Ang sama ng tingin ko sa kanya at marahas kong hinila tapos ay mariing hinawakan ang mukha nito.

            "You will not going to see your daddy again. You will have your new dad so shut up your mouth!" Pinanlakihan ko pa siya ng mata at painis na binitiwan bago muling bumalik sa driver's seat at pinaandar ang sasakyan paalis doon.

            Napahinga ako ng malalim at pinilit na lang na hindi intindihin ang mga impit na pag-iyak ng mga bata doon. Kung ako naman ang masusunod ayaw ko naman talaga na kunin pa ang mga batang ito. They were just going to ruin my life. I am happy na wala akong iniintindi kundi ang sarili ko. I've lived my life freely without kids kaya talagang ngayon hindi ko alam kung paano ko ito gagawin.

            Pero kailangan kong tiisin ang kakulitan nila. Kailangan kong ipakita na mabuti akong ina. Because my new husband wanted to have kids and we were trying so hard. We spent millions of pesos for IVF, we almost hired someone to get pregnant for me but when Budge learned that I had kids, he wanted me to get them. Bakit pa daw kami nagpapakahirap magkaroon ng sariling anak kung mayroon na daw pala akong anak?