De Stagiaire

H1

'"Haha, ik wist niet dat wortel kop ook een tomaat kon zijn." De hele klas lacht om Jessie's grap. Ik voel dat ik nog roder wordt. Niet toegeven, het zijn maar woorden. Zeg ik tegen mezelf. Ik sta nog steeds voor de klas. Ik was een presentatie aan het doen voor biologie als afsluiting van het hoofdstuk maar zodra ik een fout maakte begonnen de grappen zoals deze over mijn haar. Ik mag dan wel oranje haar hebben maar dan hoef je daar nog niet gelijk grappen over te maken.

"Wat sta je daar nou wortel kop. Of ben je te dom om nog iets nuttigs uit je mond te krijgen" Zegt Jesse weer. Ik kan dit niet aan. Ik voel tranen zich in mijn oog hoeken vormen. Ik mag niet huilen niet voor de klas.

Dan gaat de deur open en er staat een jongen van ongeveer twintig jaar met zwart haar in de deur opening. Ik niet precies wie hij is door dat mijn zicht troebel word en het boeit me ook niet. Dan storm ik de klas uit langs de jongen door de gang.

"Oww daar gaat ze." Hoor ik Jessie nog zeggen met een lach.

Waarom ik, waarom dit, waarom kan ik niet gewoon populair zijn? Dat gaat er allemaal door mijn hoofd als ik op een bankje zit in een rustige gang

Ik bedoel ik heb wel vrienden daarom mag ik niet klagen, maar ze zijn gewoon heel verlegen ofzo ik weet het niet ze komen gewoon nooit voor me op. Ben ik niet goed genoeg ofzo. Of vinden ze me eigenlijk helemaal niet aardig. Door al mijn gedachten begin ik nog meer te huilen.

Dan hoor ik voetstappen. Ze worden steeds harder en komen dichterbij. Ik kijk op en ik zie dezelfde jongen staan die in de deur opening stond. Hij komt naast mij zitten.

"Gaat het?" vraagt hij.

"Ik ben aan het huilen wat denk je?!" Zeg ik boos. Een tijdje is het stil tot hij zegt.

"Ik ben vroeger ook gepest, ik kan je helpen." op een of andere manier wil ik dat. Ja ik weet het ik ken hem niet maar aan wie zou mij anders kunnen helpen.

Ik kijk op. Hij glimlacht en in zijn licht blauwe ogen verschijnt een glinstering. Dan kijk ik weer naar de grond. Ik ken hem niet, en ik heb geen idee wie hij is.

"Sorry ik moet gaan" zeg ik en ik sta op en loop weg. En dan ga ik naar het toilet en ga ik een hokje zitten. Alleen.

* Tijdsprong*

Het is nu 2 dagen nadat ik de klas uit stormde. In de tussentijd heb ik hem niet meer gezien, maar ik heb wel aan hem gedacht. Er kwamen vragen naar boven zoals: Waarom wou hij me helpen en wat zou er zijn gebeurt als ik de hulp aan nam. En om een of andere manier wíl ik hem weer zien.

ik doe mijn jas aan en pak mijn tas, ik moet naar de supermarkt. Dan stap ik de deur uit en ik doe hem achter me dicht.

Eenmaal in de supermarkt loop ik gelijk naar het brood. Ik pak een bruin brood en loop daarna naar de kassa. Ik ga in de rij staan en wacht tot ik aan de beurt ben. Ik ben even aan het dromen maar als ik eenmaal weer 'wakker' word kijk ik naar degene voor me...... van achter lijkt hij erg veel op...... dan glipt mijn brood uit mijn handen en valt op de grond. Ik fluitster een scheldwoord en pak dan het brood op. Als ik weer omhoog kom zie ik hem naar mij staren. Het is hem dus toch. Die jongen die me gister wou helpen tegen het pesten.

"Hey" zegt hij.

"Hoi" zeg ik.

dan is hij aan de beurt dus draait hij naar de kassière.

nadat ik heb afgerekend loop ik weg maar ik stop toch als ik voor hem loop en draai me om.

"Umhh, is je verzoek nog geldig?" vraag ik. "Ik bedoel van donderdag.''

Even kijkt hij me niet begrijpend aan mar dan glimlacht hij.

"Jahoor. Ik bedoel ja graag." zegt hij. Hij glimlacht.

"Ik heet Phil" zegt hij. Ik weet niet waarom maar ik vind de naam Phil perfect bij hem passen.

"Ik heet Olivia.''

-----------------------------------------------------

Heyyy,

dit is mijn eerste Boek en ik hoop dat het wel een beetje leuk was om te lezen. Sorry voor grammatica fouten ofzo.

Heb je nog leuke ideen of wil je effen kletsen dan kun je me gewoon dm'n.

Bye