De Stagiaire

H36

Pov: Olivia
De volgende dag hoor ik Lucas zijn wekker af gaan. Ik kreun en slaap door. Als ik even later wakker word is het al middag. Ik ga zitten en merk dat ik echt heel erg honger heb. Dan merk ik dat er een broodtrommel ligt midden in de kamer. Ik open hem en zie een boterham en een appel. Ik eet het allebei op. De rest van de tijd staar ik voor me uit. Even laat ik mijn gedachten afdwalen naar Phil. Hoe het zal zijn als hij hier is. Zijn hemelsblauwe ogen. Zijn verwilderde haar net nadat hij wakker word. Dan verandert mijn mooie beeld naar lelijk. Ik zie Phil's gezicht toen hij me de deur wees. Ik knipper de gedachten snel weg en begin weer met staren. En langzaam vallen tranen langs mijn wangen. Ik denk weer aan de flashbacks.

Even later komt Lucas terug. Ik hoor hem zijn kamer in komen. Hij opent de deur en kijkt naar me. Ik zit nog steeds op de grond.

"Ik heb honger." Zeg ik en het is waar. Die ene boterham en die appel was echt niet genoeg. Lucas zucht.

"Ik ga wel wat eten voor je halen."

Hij loopt de kamer uit maar laat de deur naar zijn slaapkamer open. De deur van de slaapkamer naar de gang draait hij op slot. Ik kijk even zijn kamer rond. Dan vallen mijn ogen op een mobieltje. Mijn mobieltje!!

Ik sta snel op ik ren erheen en gris het mobieltje van zijn bureau. Ik doe hem aan. Mijn vingers trillen mega erg. Ik bid voor elke God die ik kan bedenken dat Lucas niet snel terug komt.

Ik snak naar adem als de telefoon eindelijk is opgestart. Ik ga snel naar mijn contacten ik scroll naar de P. Even twijfel ik. Mijn vinger hangt boven het knopje om Phil te bellen. Zou hij me wel willen helpen? Maar ik laat mezelf niet twijfelen en druk.

De telefoon gaat over. Mijn hartslag slaat ineens vijf keer zo snel. Dan neemt iemand op.

"Olivia?" Het is Phil en ik zucht van blijheid.

"Phil." Zeg ik sprakeloos. Even zeggen we niks. Dan zeg ik:
"Ben je nog boos?"

"Nee, nee, natuurlijk niet." Zegt hij snel. "Ben je okay?" Vraagt hij dan.

"Ja." Zeg ik met een trillende stem. "Lucas heeft me ontvoert."

"Ik wist het." Fluistert hij. "Het komt goed." Zegt hij en mijn hart ontdooit een beetje.

"Hij heeft me opgesloten in zijn inloopkast. Bij zijn kamer." Zeg ik. "Phil ik ben bang." Zeg ik. Mijn stem trilt nog steeds.

"Het komt goed, Liv. Ik kom je halen."

"En Phil?"

"Ja."

"Er is iets wat ik je moet vertellen. Het gaat over mijn vader." Nadat ik dat had gezegd hoor ik voetstappen. Ze komen hierheen.

"Crap Lucas komt er weer aan."

"Liv wat wou je zeggen?" Vraagt Phil.

"Ni-niks" Zeg ik bang. "Ik moet gaan."

"Liv?"

"Ja?"

"Ik hou van je." Op dat moment komt Lucas binnen. Hij grist de telefoon uit mijn hand en duwt me op de grond.

-----------------------------------------
Heyy,

Wat vonden jullie??
Comment/like?

xSuzyQ