De Stagiaire

H12

Zijn lippen raken die van mij. Hard en koud. Ik stribbel tegen maar zijn hele gewicht ligt op me. Mijn armen worden geplet.

"Ze zei stop.''

Hij bevriest, trekt terug. Hij kijkt om naar de stem. Ik ook. Daar staat Phil.
Phil!?

Zijn haar zit door de war en zijn ogen, normaal blauw en glinsterend, nu dof en bloeddoorlopen. Hij schommelt op zijn benen heen en weer en zijn vingers tikken onrustig op zijn broekspijp.

Ik grijp mijn kans en duw Lucas weg. Hij struikelt achteruit maar vangt zichzelf op door achteruit te lopen.

"Meneer Lester!?" Zegt Lucas verwart.

Phil rent naar Lucas toe. Zijn blik vastberaden en met een boost van energie gooit Phil Lucas op de grond en hij beland zelf op hem. Lucas's hoofd knalt met een akelig geluid op het beton.
De hele groep wijkt uiteen. Ze kijken verwart naar het schouwspel zonder iets te zeggen.

"Wat deed je met Olivia." Zegt hij. Hij schreeuwd niet maar dat is erger. De ondertoon in zijn stem loopt over van walging en woede.
Lucas's gezicht betrekt. Hij krimpt ineen.

"Niets." Zegt hij zacht en doodsbang.

Ik kan niet meer bewegen.

"Meneer Lester?" Zegt Jessie. Hij stapt naar voren. Geen goede zet. Phil kijkt hem aan, staat onhandig op en loopt wankelend naar hem toe.

"En jij!? Blijf van d'r af!" schreeuw hij. Hij haalt uit met zijn vuist.

"Nee." Schreeuw ik.
Maar het helpt niet. Zijn vuist raakt Jessie's gezicht.
Ik ren naar hun toe, te laat. Jessie valt op de grond. Zijn hand ligt op zijn wang en hij kreund van de pijn.

"Nee." Zeg ik nog een keer.
Mijn rug is naar Phil gekeert. Ik duw hem naar achteren weg van de Jessie bloedend op de grond.
Voor een seconden vergeet ik dat het Jessie is. Het is net een gewonden cheetah. Nu is hij gewond. Maar als hij weer kracht heeft slacht hij iedereen af. Wat je ook voor hem hebt gedaan.

Hij kijkt op naar Phil zijn ogen vragen om medenlijden. Maar de kleur van zijn ogen doen me alleen maar denken aan pijn.

Phil doet weer een poging hem te slaan maar ik hou hem tegen.
Jessie krimpt ineen.

"Phil stop!" Zeg ik. Ik draai me om. Nu pas ruik ik de geur. De geur die altijd rond mijn vader hangt.
Ik weet niets te zeggen.
Ik denk alleen aan mijn vader en alle pijn.
Ik voel een steek in mijn hart. Alcohol maakt alles en iedereen kapot. Een zwart gat dat alles opslokt.

Dan schreeuw ik: "Ga weg!" Naar iedereen om ons heen. "Of hij slaat jullie allemaal kapot!"

Ze rennen weg tot we helemaal alleen zijn op het verlaten schoolplein. Dan valt Phil om. Ik vang hem op en duw hem weer overeind.
Ik moet hem naar huis brengen. Dat word nog een lange wandeling......

---------------------------------------------------------
Heyy

Nieuw deel! O:
Ik ga proberen elke 2 weken een nieuw stuk erop te zetten.