De Stagiaire

H34

Ik word wakker in een kamer vol met kleren. Ik zit vast aan een bank midden in de mega kast. Het is een inloop kast gok ik. Ik probeer zonder geluid uit de touwen te komen die om mijn polsen zitten. Ik wurm mijn polsen eruit en sta langzaam op zonder een geluid te maken. Mijn hart klopt in mijn keel. Mijn handen trillen en ik loop langzaam naar de deur aan de andere kant van de kamer. Ik open langzaam de deur hij kraakt en mijn hart gaan nog sneller. Ik zet hem op een mini kiertje en glip erdoorheen zodat hij niet nog meer piept. Tot mijn verbazing sta ik dan ineens in Lucas zijn kamer. Ik snak naar adem. Langzaam loop ik naar een deur die hopelijk naar de gang leidt zodat ik weg kan vluchten. En ja ik kom in een gang aan met alleen maar witte muren en een lichte houten vloer. Dan hoor ik ineens iemand de trap op komen. Ik schrik me dood en een paar seconden sta ik aan de grond genageld tot ik me bedenk dat ik moet maken dat ik weg kom. Ik draai me snel om en vlucht een deur door. Maar in plaats van uit te komen in Lucas zijn kamer, kom ik uit in een meisjes kamer. Hij heeft witte muren net zoals dit hele huis en de meubels zijn vooral wit, zwart en licht blauw. Ik kan niet verder nadenken en ren naar de kast die aan de zijkant van de kamer staat tegen de muur. Deze kast is gewoon normale grote. Ik prop me tegen de kleren aan en doe de deur dicht. Dan wacht ik. De voetstappen worden harder en lopen naar de kamer naast mij. Ik zie mijn kans. Het is maar een kwestie van tijd tot hij merkt dat ik weg ben.

Ik loop de kast uit maar probeer dat zacht te doen. Ik loop snel de gang door naar de trap. Als ik op de eerste trede een stap zet hoor ik een kreet vanuit Lucas zijn kamer. De deur vliegt open en hij ziet me staan op de trap. Hij rent naar me toe en ik ren naar beneden toe. Lucas is te snel en haalt me in. Ik sta al onderaan de trap en ren bijna de hoek om maar dan trekt Lucas me aan mijn arm naar achter.

"Schat?" Hoor ik een vrouwen stem zeggen. Lucas legt mijn hand op mijn mond en duwt me terug de trap op.

"Heb je een gast?" Vraagt de zelfde vrouw als net. Ik denk dat het zijn moeder is. Lucas houd me staande op de eerste trede. De vrouw staat om de hoek net zodat ze me niet kan zien. Lucas staat onderaan de trap waardoor de vrouw hem wel kan zien.

"Nee." Zegt Lucas terug. "Nee, ik heb geen gast."

"Oww okay ik dacht dat ik iemand hoorde." Zegt de vrouw. "Ummh ik heb vandaag weer 100 euro afgeschreven. Ik hoop dat ze niets merken."

"100 euro!" Schreeuwt hij. "Ik dacht dat we het bij 50 hielden. Anders merkt je baas het." Dat laatste zegt hij zachter. Hebben hun schulden ofzo vraag ik me af.

"Jongen." Zegt de vrouw en ik zie haar hand over Lucas zijn bol wrijven. Lucas duwt me verder de trap op.

"Met die 50 euro redden we het niet." Gaat ze verder. "En nu David ons geen geld meer stuurt heb ik geen andere keus. Het komt goed. Okay? Ik beloof het."

Zegt ze en trekt hem in een knuffel. Zou David zijn vader kunnen zijn? Denk ik. Voor ik me bedenk dat ik weg kan rennen heeft Lucas mijn arm al vast. Zijn moeder loopt weg. Lucas tilt me op en loopt de trap op. Zijn hand ligt nog steeds op mijn mond. Ik spartel om uit zijn greep te komen maar het lukt niet. Dan hoor ik een deur dichtslaan.

"Mijn moeder is weg. Er is hier verder niemand. Dus je kunt gillen wat je wilt maar niemand hoort het." Zegt hij en hij haalt zijn hand weg van mijn mond. Ik begin te gillen. Als niemand me hoort kan ik Lucas nog wel irriteren.

Hij loopt met mij op zijn schouder naar zijn kamer. Dan legt hij me neer op zijn bed.

"Laten we nu eens wat doen waarvoor ik je hier heb gebracht."Fluistert hij in mijn oor en ik krijg de rillingen.

---------------------

Fijne vakantie (als je het hebt zoals ik :p). Anders fijn weekend

xSuzyQ