De Stagiaire

H14

Ik schrik wakker. Ik droomde weer over mijn vader...
Ik probeer hem uit mijn hoofd te krijgen als ik me weer bedenk dat ik niet thuis ben. Ik kijk de kamer rond en stap uit bed. Ik laat de kleren aan die ik gister uit Phil's kast heb gehaald en loop naar de woonkamer.
Ik loop stilletjes langs slapende Phil naar de keuken en open de koelkast. Er staat weinig in de koelkast. Alleen een paar groenten en wat beleg. Op de koelkast staat een pannenkoeken mix. Ik besluit dus pannenkoeken te maken. Obviously! Wie houd er nou niet van pannenkoeken!?

Ik hoor gestommel vanuit de woonkamer. Hij is wakker.
Ik hoor hem achter me de keuken in lopen.

"Heyy." Zeg ik.
"Hoi." Zegt hij met een lage schorre stem.

"Wat is er gebeurt?" Vraagt hij dan. Ik draai me om. Hij haalt net zijn hand door zijn haar. De donkere kringen onder zijn ogen maken hem mysterieus.
Ik krijg kriebels in mijn buik. Hij gaapt, rekt zich uit en kijkt me aan. Zijn ogen weer licht blauw zoals eerst. Een tijdje staar ik tot hij weg kijkt.

"Ik maak pannenkoeken." Zeg ik als antwoord op zijn vraag.

"Oww." Zegt hij. Hij wil iets zeggen denk ik want hij neemt steeds een teug adem en wil praten maar zegt dan niets.

"Hoe laat is het?" Vraagt hij dan.

"12 uur." Zeg ik.
"Ohh crap ik moet naar school!" Zegt hij. Hij loopt snel weg.
Ik loop achter hem aan.

"Phil! Phil!" Hij loopt naar de lichte slaapkamer. Zoals ik had verwacht is die van hem.

Ik pak zijn arm beet zodat hij omdraait en ik zeg:
"Phil, het is zaterdag!"
"Ow ja." Zegt hij dan. Hij kijkt naar de grond en ik laat zijn arm langzaam los.

Dan loopt hij naar het bed en valt face-first erop. Ik lach en ga naast hem op het bed zitten.

We zeggen niets en hij begint aan mijn trui te friemelen.

"Waarom heb je mijn trui aan?" Vraagt hij.
"Wat moet ik anders aan." Zeg ik lachend. Hij fronst.

"Hoeveel weet je nog van wat gisteren is gebeurt?" Vraag ik een beetje bezorgt.

"Gisteren?.. niet zo veel eigenlijk."
Ik lach maar weet niet veel meer te vertellen. Hij ziet er slecht uit.

"Wil je een asprine?" Vraag ik.
Hij knikt.

We lopen naar de keuken hij pakt een asprine terwijl ik de pannenkoeken op een bord doe. We eten pannenkoeken en kijken tv. We kijken 'The walking dead'. Blijkbaar vind Phil dat echt leuk want hij weet precies wie iedereen is. In het begin vraag ik nog dingen over wat er aan de hand is maar even later geef ik het op.

Als we het allebei op hebben zetten we de borden op het kleine witte tafeltje tussen de bank en de tv. Maar zodra ik weer op kijk naar de tv is er een mega jumpscare. Ik schrik me dood en val tegen Phil aan. Mijn hoofd op zijn schouder. Zijn arm ligt om mijn schouders. Ik weet niet of dat per ongeluk was of expres.
zijn hoofd laat hij rusten op die van mij. En we kijken verder maar ik let niet meer op de serie.

"Niet in slaap vallen hè." Zeg ik.
Hij lacht zachtjes.
"Ja dat deed ik bijna wel."
Ik kijk op naar hem. Ik voel zijn adem. Zijn haar zit in zijn gezicht dus ik strek mijn hand uit en veeg het terug. Dan komt hij dichterbij en de afstand tussen ons word steeds kleiner en kleiner. Tot er geen afstand meer is.

--------------------------------------------------

Hoop dat je het leuk vond.
xSuzyQ