De Stagiaire

H15

Mijn hand ligt twijfelend op zijn wang. Maar zodra hij me op zijn schoot trekt heb ik geen twijfels meer.
Mij armen liggen om zijn nek en zijn handen vinden mijn heupen. Mijn hele lichaam tintelt. Net zoals als je been slaapt en je beweegt hem, maar dan overal.

Als we uit elkaar gaan glimlacht hij en ik ook. Hij doet wat haar achter mijn oor en leund weer naar voren. Maar dan gaat de deur open. We laten elkaar los, ik schrik en val van Phil af. Ik lig bijna op de grond maar kan me nog net vasthouden aan de bank. Mijn blik schiet naar de deur. Daar staat een jongen. Ongeveer even oud als Phil. Zijn haar lijkt op dat van Phil maar zijn kleren zijn zwart en donker. Zijn blik schiet verwart van mij naar Phil en terug. Ik kijk naar Phil, hij staat op en hij loopt naar de jongen toe.

"Wat doe je hier?" Zegt hij zacht maar niet zo zacht dat ik het niet hoor.

"Phil, kan ik even met je praten?" Zegt de jongen en hij kijkt zeide links naar mij. Ik kijk weg en als ik terug kijk lopen ze de kamer uit met z'n tweeën.

Pov: Phil

Ik loop met hem de kamer uit en de gang op.

"Is dat haar?" vraagt hij. Ik zeg niets en knik alleen.

"Dude ze is nog maar een meisje!? Hoe oud is ze 15 ofzo!?" Zijn stem is half boos half verward.

"16." Zeg ik zacht. Ik kijk naar de grond.

"Het spijt me." Zegt hij dan na een korte stilte.

"Nee, maar je hebt gelijk. Ik ben hier om haar te helpen, verder niets." Zeg ik. "Maar ik krijg haar maar niet uit mijn hoofd." Ik trek aan mijn haar en kijk op van de grond.

"Je hebt het flink te pakken hè." Hij lacht. Ik kijk op.

"Wat moet ik nou doen?" Vraag ik radeloos.

Dan komt een een geluid uit de woonkamer vandaan.
Ik loop door de deur en zie Olivia ervoor staan.

"Phil, ik denk dat ik maar moet gaan." Ze is half aan het huilen en het breekt mijn hart. Ik wil haar knuffelen maar blijf toch staan.

"Nee, alsjeblieft Olivia blijf. Alleen vandaag." Zeg ik smekend.
Ze denkt even na en dan knikt ze zachtjes.

"Umm Olivia, dit is Dan. Mijn beste vriend." Ze kijkt op en schud zijn hand.

"Dan blijft hier nog een paar nachtjes slapen, maar je zal geen last van hem hebben."

Een tijdje is het stil en dan zegt Olivia:
"Kan ik hier echt blijven. Ik wil niet tot last komen."

"Nee, het is echt goed."

Ze knikt. Ik glimlach en zij ook en de kriebels in mijn buik zijn weer terug.

------------------------------------------
Hoi hoi

Wat denken jullie dat er gaat gebeuren?
Tell me in the comments :p

xSuzyQ