De Stagiaire

H30

Ik bedoel ja ik lieg tegen Phil maar dat is niet waarom ik boos werd. Ik heb gewoon teveel stress. Ik ben zo bang voor Lucas. Ik weet echt niet wat er gaat gebeuren vandaag.

Ik heb eerste uur aardrijkskunde. Gelukkig heb ik geen les met Lucas, maar volgend uur wel. Ik ben super zenuwachtig. Dan gaat de bel. Ik schrik me dood en pak snel mijn tas in. Ik loop het lokaal uit op weg naar wiskunde. Ik kijk naar mijn schoenen. Dan bonk ik tegen iemand aan. Ik kijk op daar staat Lucas.

"Hey babe." Fluistert hij in mijn oor. Kippenvel verspreid zich vanaf mijn oor over mijn hele lichaam. "Je bent onze afspraak toch nog niet vergeten hè."

'Ik moet dit doen.' Denk ik.

'Als ik dit niet doe dat word Phil ontslagen. Ik moet het doen voor hem.'

Ik adem diep in. "Tuurlijk niet." Fluister ik terug. Dan pakt Lucas mijn hand. Dan lopen we samen naar wiskunde. Ik staar nog steeds naar mijn schoenen. Dan laat Lucas mijn hand los. Even kijk ik op hopend dat hij toch niet wil dat ik zijn 'vriendin' ben. Maar dan slaat hij zijn arm om me heen. Nu pas kijk ik om me heen. Iedereen staart ons aan. Zelfs Jessie die met zijn gang rond een tafel zit. Ik hou mijn adem in. Dan hoor ik voetstappen en nu pas merk ik dat niemand rond ons beweegt. Ik kijk naar waar de voetstappen vandaan komen.

Ik stik. Ik kan niet meer ademen. Dit is het einde ik weet het ik ga nu dood.

Aan de andere kant van de gang staat Phil.

Alles gaat nu in slow motion. Phil kijkt me aan zijn blik verwart. Hij kijkt van mij naar Lucas en weer terug. Ik kijk weer naar de grond en ik voel dat Lucas me harder vast pakt. Wij lopen door en Phil ook. Dan trekt Phil aan mijn arm. Ik kom los uit de greep van Lucas en word door Phil's kracht omgedraaid.

Hij zegt niets hij kijkt me alleen maar aan. Dat is misschien wel erger. De minuten lijken uren.

"Phil."fluister ik. Ik kijk om me heen alsof ik tegen hem zeg 'iedereen staart ons aan' want het is waar. Je kunt een speld horen vallen. En ik snap het want als blikken konden doden zou ik dood zijn en iedereen om ons heen ook door Phil's blik.

Dan verandert zijn blik van boos en verwart naar verslagen en verdrietig. Hij laat mijn arm los en dan trekt Lucas me mee de gang uit. Ik voel tranen opkomen terwijl ik Phil langzaam kleiner zie worden.

"Vergeet hem." Zegt Lucas zodra we de hoek om zijn. Ik veeg mijn tranen weg en snif.

Ik moet me sterk houden denk ik en ik bal mijn vuisten.

-------------------------
Klein hoofdstukje sorry.
Comment/Like?

xSuzyQ