The specifled pair|VMIN✓

Part5

با اعلام وضعیت فوری هر دو شاهزاده سریعا خودشون رو به قسمت مرکزی قصر رسوندن تهیونگ بی اهمیت قدم بر میداش حتما بازم شورشی اتفاق افتاده بود

-ولیعهد و شاهزاده دوم تشریف فرما میشوند

بدون اهمیت به فرد پشت در، در های بزرگ و سلطنتی رو از هم فاصله داد

نگاهشو به پدر نگرانش و نقاش سلطنتی که با اضطراب بهشون خیره بود داد

اخمی کرد مثل اینکه ایندفعه واقعا موضوعِ جدی پیش اومده بود

نفسشو بیرون داد و وارد اتاق شد صدای قدم هاش توی قضای ساکت اتاق اکو میشد

با ورود برادرش، در اتاق توسط نگهبان های جلو در دوباره بسته شد

+چه خبر شده سرورم

چتری های طلایی رنگشو از صورتش کنار زد روی یکی از صندلی های چوبی  که به زیبایی کنده کاری شده بود نشست و به دوستش نگاه کرد

جونگکوک با دیدن نگاهش لبشو گزید و سرشو پایین انداخت

اخم کرد اینجا چه خبر شده بود؟ اشتباه نکنید نه!! اون نه استرس داشت و نه نگران بود تنها حسی که میشه گفت داشت... کنجکاوی بود؟

پادشاه کیم نگاهشو اول به پسر دومش داد از کی پسرشو ندیده بود؟ چقدر بزرگ و مردونه تر شده بود لبخندی زد

تحسین از نگاهش سرازیر بود و باعث میشد شاهزاده معذب سر جاش وول بخوره

+اعلیحضرت؟

بالاخره نگاهشو به پسر اولش داد صورت بی حسِ جذابش به تنش لرز مینداخت این پسر... ناخوداگاه بدون اینکه حتی کار خاصی بکنه وحشت اور و خوفناک بود

چند بار پلک زد و در نهایت اه کشید

-بشین شاهزاده مسئله مهمی هست که باید بهتون بگم

بعد از اینکه همشون پشت میز مستطیلی اتاق نشستن نقاش سلطنتی با اجازه از پادشاه شروع به زدن حرفایی کرد که میشه گفت ناخوشایند بودن...

البته که برای تهیونگ حتی اهمیتی هم نداشتن و فقط اینجا بود که بشنوه و بعد عمل کنه تا زندگی نفرین شدش کمی حالت عادی بگیره

×متاسفم که اینو میگم ولی... میشه راحت حرف بزنم؟

پوزخندی زد مثل اینکه بعد از این همه سال هنوزم دوست احمقش نمیتونست رسمی صحبت کنه

بدون اینکه به برادر و پدرش اجازه حرفی رو بده جواب داد

÷شروع کن جونگکوک

×خوب عام نمی خوام مقدمه چینی کنم ولی خوب...

نفس عمیقی کشید لعنت! گفتن این حرفا عجیب و خجالت اور بودن

×همونطور که میدونین بعد از مرگ ملکه سونهی بزرگ من انتخاب شدم تا مسئول و راهنما باشم پیشبینی شده بود که من برای راهنمایی شاهزاده تاریکی و مسئول رسیدن ایشون به جفتشون هستم