the real tragedy. enha

. . . ⇢ 87 ˎˊ˗

"danica."

"oh, julie?"

tipid lang na ngumiti si julie saka umupo sa tabi ni danica. kanina pa sila naghihintay sa update nila sunoo at nalibot na yata nila ang buong funeral pero wala pa rin silang nakitang bakas o ni-anino ni francine.

"i'm glad you came back." paninimula ni julie.

malungkot na napangiti si danica. "hindi pa talaga ako tuluyang nagbabalik."

"what do you mean?"

"i lost my memories and now i only remember sunoo. even my own family.. i don't remember anything about them at ganun din sa inyo."

gulat na napatingin si julie kay danica. "nawala ang mga alaala mo..?"

danica nodded her head. "for some reason. pero sa tingin ko maganda na rin 'yon, natatakot akong baka bumalik ang mga masasama kong alaala."

"but at least naalala mo si sunoo. that guy waited for you, you know?"

wala sa sariling napangiti si danica. "i know, he loves me so much.."

natawa ng mahina si julie matapos makita ang ngiti ni danica. "you're in love."

"lahat tayo in love dito, julie." sagot ni danica. "how about you and heeseung? are you two okay now?"

julie's smile fell, she immediately averted her gaze. napabuntong hininga siya at hindi sumagot, nanatiling tahimik. habang si danica naman ay malungkot na nakatingin kay julie.

"heeseung is still waiting for you, julie." usal ni danica saka tumayo para mag-unat. "i don't know what happened and why you broke up but you obviously love each other kaya bakit niyo pa pinapahirapan ang mga sarili ninyo?"

hindi sumagot si julie.

yumuko si danica saka kinuha ang dalawang kamay ni julie na ikinagulat nito. danica smiled softly. "i'm here to listen, you can tell me everything."

hindi nakaimik si julie pero maya-maya din ay napabuntong hininga siya. naalala niya ang sinabi ni sunghoon sa kanya, maging ang daddy niya ay sinabi rin 'yon at natatakot man siya pero gusto niya ring subukan.

gusto niyang subukan mag-open sa iba.

"someone set me up, he drugged me and abused my weakness. he said he would tell heeseung everything if i didn't go with him. at first i wasn't scared pero may picture siya so natakot ako that heeseung might find out and that monster might hurt him too."

napabuntong si danica. "why didn't you say it right away? alam mong matutulungan ka namin kung sinabi mo agad at sana hindi kayo hahantong ni heeseung sa ganito."

"i know, that's what sunghoon oppa told me. but i really can't, i'm scared. i'm so scared that i can't think anymore and i just want to keep heeseung away at saka... pakiramdam ko after nangyari 'yon.. hindi ko na siya deserve." unti-unting napayuko si julie, nahihiya sa sarili niya.

pakiramdam ko ang dumi ko na.

"julie."

literal na nanlaki ang mga mata ni julie at napatayo para lingunin ito, doon ay bumungad sa kanya si heeseung. julie felt nervous, hindi niya alam kung narinig ni heeseung ang mga sinabi niya pero natatakot pa rin siya.

what if pandirihan niya 'ko?

si danica na nasa likod ay unti-unting napaatras saka pasimpleng naglakad paalis. nang makita niya kasi si heeseung na kakabalik lang, sinadya niyang lakasan ang boses niya para makuha ang atensyon ni heeseung na siya namang nangyari.