Caught up (TCS#1) (COMPLETED)

CHAPTER 42

                                :)

"Thank you, Boss Stephen." Pasasalamat ko kay Stephen dahil dumalaw siya at nagdala nang mga pagkaing pandagdag.

"You're welcome." He said and completely stared at me, "How are you? Pasensya na hindi agad ako nakapunta. Alam mo naman maraming ginagawa sa opisina."

"Huwag ka humingi nang pasensya. Dapat nga ako ang humingi nang pasensya kasi lahat ng trabaho ko ay inaako mo." Napakamot ako sa tuktok ng ulo ko.

"Nabigla ako nung sabihin sa akin ni Jaimie na wala na siya. Hindi naman agad ako nakatawag sa'yo becuase I had a business trip in Rome." 

"I know, 'di ba nga ako dapat ang pupunta doon kaso pinasa ko nalang sa'yo."

Our CEO offers me a 1-week business trip to Rome. I had to do some business there and have tons of meetings. But I refused because I have to babysit Uno. And I don't like long flights, I've been a flight attendant for more than years. I can say that long flights made me sick.

"Oo nga pala," Mahina siyang natawa, "Where's Uno?" Nilibot niya ang kaniyang paningin upang hanapin ang bata.

"Nandon, natutulog."Tinuro ko ang pinto kung saan natutulog ang bata.

Anong oras na rin at wala pang maayos na tulog ang bata. Buong magdamag niyang binabantayan ang Mommy niya. Hindi naman siya umiiyak bagkus ay tinitignan niya lang ang litrato nito. 

"It must be hard for him," He whispered.

"Yeah," I agreed. 

"Ayaw mo bang silipin si Sophia?" Tanong ko sa kaniya.

"No, hindi ako sanay na sumisilip sa mga kabaong."

"Why?" I frowned my brows.

"Last time na sumilip ako, napanaginipan ko 'yung laman ng kabaong. After that I never peek on it again."

"Kaya pala," bulong ko.

"Kaya pala, ano?" Tanong niya, narinig niya pala ang pagbulong ko.

"Kaya pala nung naiwan tayong dalawa sa opisina pinalipat mo ko sa office mo. Totoo ang balita na matatakutin ka." Natatawa kong sambit.

Umayos siya nang upo pati ang coat niya ay inayos niya, "That's not true. Kaya kita pinalipat sa office ko kasi ano... para ano... para hindi ko na kailangan maglakad sa opisina mo at hindi ako mapagod!"

"Weh? Nagpapalusot ka lang ata, just admit it that you are scared!" Tumawa pa ako lalo.

"I'm not, why would I get scared of ghosts? They are spirits, they won't harm me." 

"Talaga ba? Pano kung sabihin ko na nasa likod mo si Sophia." nginuso ko ang likuran niya.