ALÇİN

II

Baranın evi neredeyse karanlık diyar gibiydi. Duvarlara kadar siyah olan evde tek renkli şey bendim sanırım.

"Odana eşyalarını bırakalım. Sonra da yemek yemeye gidelim olur mu?" Baranın sorusunu kafamı sallayarak onaylarken onu takip ettim hemen arkasından. Kendi odasının kapısı açıktı ve anladığım kadarıyla hemen karşısındaki odayı bana hazırlamıştı.

İçeriye girmemle duygulanmam bir oldu.
Baran bu odayı benim zevklerime göre hazırlamıştı gerçekten de.

Duvarlar açık renk duvar kağıdı ile kaplıyken ağırlık renk pastel renklerdi. Barana dönüp kocaman gülümserken o da benim tepkilerimi analiz ediyordu.

"Beğenmediklerini değiştiririz hemen istersen." Kollarımı boynuna dolayıp sarıldım ona.

"Odaya aşık oldum sayılır ne beğenmemesi!" Baran gülerek bana sarılırken ayrıldığımızda salak salak sırıtıp elimde tuttuğum babamgil ait olan dosyaya baktım.

"Babam beni yanına aldığında odamı da böyle yapacağım. Aynı bu şekil ama." Baran boğazını temizleyince hemen dikkatimi ona verdim. Yüzündeki sıkıntılı ifâde ile yanıma yaklaştı.

"Alçin'im, güzelim. Biliyorum heyecanlısın ama hemen kendini kaptırma. Onlar senin hakkında ne düşünecek bilmi-" Hemen kafamı iki yana sallayıp redettim bu düşüncesini.

"Öz kızıyım ben. Elbette isteyecek beni. Benim onları istediğim gibi. Abilerim falan da isteyecek kardeşlerini." Baranın kaşları havaya kalkarken abi detayını onun da yeni öğrendiğini anladım.

"Abilerin?" Kafamı aşağı yukarı sallarken çenesini sıktı.

Bu da aşırı sinirli ha.

"Olmaz. Oldu ki babanın evine gideceksin,kabul etmiyorum küçük hanım.  Ne olduğu bilinmez adamların eline mı bırakıcam kızım seni!" Baran sinirle benden uzaklaşırken hemen yanına ilerledim.

"Onlar babam ve abilerim Baran. Bana ne yapabilirl-"

"Bu ülke, bir adamın, hem torunu olan hem kızı olan daha el kadar çocuğa tecavüz edip öldürmüş bir yer. Ne yapabilirler deme bana Alçin!" Sinirden şakağındaki damar atarken bir şey diyemedim.

Sessizce yutkundum.

Haklıydı ama.

Ama işte...

"Yemek yesek?" Konuyu değiştirme çabama bir şey demeden kafasını salladı.

"Ben elimi yüzümü yıkayım bi.  Sen de hazırlanırsın o zamana kadar."odadan direkt çıkacakken durup yanıma geldi geri. Başımın üstünden saçlarımı öptü.

"Sadece seni düşündüğümden güzelim. Senin zarar görmeni ,acı çekmeni istemediğimden hep." Dolmuş olan gözlerimi kırpıştırıp geri çekildim.

"Biliyorum can adam." Baran sırıtarak odadan çıkarken derin nefes alıp verip sakinleşmeye çalıştım.

Babam ve abilerim beni çok sevecek!

Bavulumu açıp Ankara ayazına uygun ne var diye baktım.

Yokmuş bir şey arkadaşlar.

İçime giydiğim askılı ve jean ile hırka ararken bulamadım. Aramaktan yorulup kızıl uzun saçlarımı düzelttim. Klasik makyajımı yapıp tekrar hırkayı aramaya başladım.

"E ama donacaksın sen!" Arkamdan gelen ses ile o tarafa döndüm.

Kimse yok!

Delirdim mi?