ALÇİN

XVII

"Alçin sil şunu lütfen ya." Masaya koyduğum reçel tabağı ile tekrar mutfağa yöneldim. Baran arkamdan hızla gelirken eline patates kızartamasının olduğu tabağı ona verdim. Ben de elime soslu sosisleri aldım.

"Hadi masaya." Önden giderken arkamdan söylenerek o da geliyordu.

"Silmeyeceksin değil mi?" Masaya elimdeki ile onun elindeki tabağı da yerleştirdim.

"Baraan?" Yüzümü ona döndüğümde çok yakın olmamızın verdiği şaşkınlıkla duraksadım. Onun da yüzünden okunan o tuhaf ifadeye başka bir anlam yükleyemedim zaten.

Bir adım geriye giderek gülümsedim.

"Arsel nerde? " Baran yalandan öksürerek elini saçlarına atıp karıştırdı.

"Ekmek, simit poğaça vs alsın diye gönderdim. Gelir birazdan." Kafamı sallayıp tekrar mutfağa ilerledim. Arkamdan o da gelirken gülümsedim.

Inat değil mi silmeyecektim.
Onlar kaslı cıbıl resim atarken iyi, ben atınca mı sorundu?

Masayı sonunda dizmiştik. Içimdeki heycana engel olmak istesem de olmuyordu.

Baran ve Arsel  benim için çok kıymetliydi. Bu yüzden onların abilerim ve babamla iyi anlaşmasını istiyordum.

Baranın dizin yatmış koltukta telefonumla oynarken kapının anahtar ile açılmasıyla yattığım yerden kalkmadan kapıdan salona doğru gelen kısıma baktım.

Çok geçmeden Arsel göründü. Havada ona öpücük atarken Baran dudaklarıma ellerini yapıştırdı.

Arselin 'kıskanç şerefsiz' dediğini çok net duymuştum ama ben o ara Barana kaşlarımı çatmak ile meşguldüm.

Bana Bana sırıtarak bakarken avucunun içini öptüm. Donup kalan ifadesi ile ben de şaşırdım.

Ne oldu?

Hızla elini dudaklarımdan çekip boğazını temizledi.

"Ocakta çamaşır vardı. Ben gidip buzdolabına asayım." Koşar adımlarla mutfağa giderken arkasından şaşkınca izledim.

Ne dedi o şimdi?

Arsel yanıma oturup keyifle kollarının arasına aldı beni.

"Oldu bu iş, oldu." Ona sorarcasına bakarken bana gülümseyip iyice sıkıladı kollarını.

"Yakında anlarsın kızılım."

Biri beni aydınlatsın!

☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆

"Simitden de al güzelim. " Baran benim tabağını itina ile doldururken tam karşımda oturan Polat abinin bundan memnun olduğunu söyleyemeyecektim.

Şahsen elinde sımsıkı tuttuğu çatal hafiften bükülmeye başlamıştı.

"Tamam Baran,yeter bunlar koyma." Baran beni dinlemeden peynir koyarken tabağıma babam boğazını temizledi. Hepimiz ona dönerken gülümsedi.

"Kızım, arkadaşların gerçekten seni çok düşünüyor olmalı. Kendilerinden önce sen geliyorsun hep." Sırıtarak Baran ve Arsele baktım.

Arsel görmediğimi sanarak tabağıma salam ve sosis koyuyordu.

"Daha önce de söylemiştim. Benim için çok kıymetliler. " Baran gülümseyip yanağımdan makas aldı. Anında Miran abi ciğerlerini bırakmak ister gibi öksürmeye başlayınca sırıttım.

Bi kıskandılar sanki bunlar?

"Bunu kim yaptı?" Ali abi geldiğinde beri öve öve bi hal olduğu ev yapımı sosu işaret etti. Arsel ise göğsünü kabarttı hemen.