"Bunu benden nasıl saklarsın ya? Senelerce hem de. Babamı, abilerimi benden gizleme hakkını kimden aldın sen?" annem yüzüme dahi bakmazken daha çok sinirlendim.
"Sana diyorum be kadın! "sonunda önünde duran evraktan başını kaldırdı. Duygusuzca ban...
Ben arkasından halâ bakarken omzuma atılan kol ile kendime geldim. Daha sabah gördüğüm Alperdi.
"Korkma! Boran abi biraz kabadır ama özünde iyi çocuk. "Kaşlarım çatılırken aklıma bunlar kimin bebesi sorusu geldi.
Harbiden lan. Bu kimin bebesi şimdi?
"Az önce yengemler çocuklarını gösterdi ama siz kim-" Ağzımı kapattı eliyle hemen.
"Ortanca amcanın çocuklarıyız güzelim biz. Annem yok ve babam da işkolik. Daha detaylı sohbet ve muhabbet için randevu al benden." göz kırpıp masaya doğru ilerlerken o az önce Boran diye hitap ettiği kaba çocuk ile göz göze geldim. Hemen kafamı çevirirken Efe abinin bana seslenmesi ile masaya doğru ilerledim.
Sağ salim bi atlatalım şu günü.
♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡
"Valla iyiyim Baran. Hatta o kadar çok iyiyim ki iyilikten öle-" sözümü keserken gözlerimi kapattım uzandığım yerde.
"O yüzden mi bu saate kadar uyuyamadın. Sen ki 12 den sonra ölü gibi gezen kız! Canını sıkan bi şey olmuş ve tedirginsin dimi?"
"Abart abart!" Barana iyi olduğuma ikna etmeye hala çalışıyordum ki evin kapısının çalınması ile o da ben de sustum.
Gecenin 3 ünde kimdi bu şimdi?
"Gecenin 3 ünde kim bu?" Baranın da aynı şeyi düşünüp söylemesi ile gülümsedim. Böyle ufak tefek şeylere bile mutlu olan biriyim.
"Bilmiyorum ki. Gidip baksam mı ?" Baran anında onaylamazken bu düşüncemi ben çoktan odadan çıkmıştım.
"Saçmalama Baran. Hırsız kapıyı mı çalar ya?" Merdivenlere yönelmiştim ki kapı çoktan açıldı. Gelen seslerden anlaşıldığı üzere abi tayfasından biriydi.
Geçtiğim yolu tekrardan dönüp odama girdim.
Baranla geçen 'korku filminde ilk ölen kız' mı olmak istiyorsunlu konuşmamız bitince telefonu kapatıp su almak için odadan çıktım. Mutfakta birilerinin varlığını fark ettiğimde Baranın bahsettiği korku sahneleri ile gerilsemde yine de gittim.
Baran haklı. Filmde ölen ilk kız senolurdun.
Önce kafamı içeriye soktum. Masada oturup türk kahvesi içtiğini düşündüğüm Polat abi beni farketmemişti.
Sessizce tüm vücudumu içeriye sokarken hala benim orda olduğumu anlamamıştı.
Ya da görmezden geliyor. Bu da bir seçenek tabi.
Dolaptan su doldururken bardağa bakışlarım kahve fincanına çok dalgın bakan adamdaydı.
Aklımdan geçen senaryoları bir kenara bırakıp suyumla beraber hemen yanındaki sandalyeye oturdum. Kafasını benim oturmamla kaldırıp bana baktı. Elimde tuttuğum bardağa bakıp en son gülümsedi.
"İçtin mi sen?" Sorum ile kaşları çatılırken fincanı masaya koydu.
