ALÇİN

XV

Saçlarımı tararken dalgın bir şekilde telefonumun çalması ile sıçradım. Makyaj masasından kalkıp yatağın üzerindeki telefonumu aldım.

Baranın aramasını görünce gülümsedim.

"Dünyanın en yakışıklısı ile mi görüşüyorum?" Ufak bir gülüşü gelsede hemen toparladı.

"Aslında dünyanın en güzel kızından tam 4 saattir haber alamayan yakışıklı ile görüşüyorsun."
Yaa şapşik!

"Banyodaydım sonra da telefonu kontrol etmedim. Ee anlat bakayım sen ve Arsel aynı evin içinde nasıl gid-" arkadan gelen yüksek sesle ki büyük ihtimal bir şey kırılmıştı sustum.

"Arsel o top ile sana fanteziler uygulayacağım kaçma bekle!" Gülerek yatağa attım kendimi.

"Güzelin sen benim yanıma gelsen de Arseli onlara versek? Ne dersin?" Ciddi ciddi sorduğu soru ile daha da çok güldüm.

"Ali abi buna mutlu olur eminim ki." Kıkırtısını duydum hemen.

"Yine aklında ne hikaye kurguladın güzelim?"

(Yoo baya baya tüm Alçin okuyucuları kurguladı bunu)

"Ay hemen de bana laf at."

"Bu arada dikkatimden kaçmadı. Sen abi demeye başlamışsın? Ilerleme var gibi ha?" Derin bir nefes alıp tavana baktım.

"Aslında sadece kendi içimde söylüyorum. Hala onlara demedim bunu." Seslerden anladığım kadarı ile o da yatağa uzanmıştı.

"Neden peki? Sonuçta içinden diyorsan dışardan da dersin değil mi?" Gözlerimi yumdum bir süre.

"İlk geldiğim gün çok atak davrandım baba demek konusunfa ve hala o gün ki zavallı hissettiğim anı unutamıyorum. Şimdi onlara abi dersem ve yine öyle olursa diye tedirginim." Baran derin bir nefes aldı.

"Güzelim, o eve geldim ve onlarla tanıştım. Onlar sana değer veriyor ve seviyor. Hem sen demedin mi velayet davası açıldı bile diye. Istemeyen adamlar böyle mi davranır. Ama yine de içinden söylemek henüz gelmiyorsa bekle. "Bileğimdeki bilekliğe baktım. 13 yaşından beri takıyordum neredeyse. Ancak hala ilk gün ki gibi güzeldi.

"Baraaan." Uzatarak söylediğim ismi ile güldü.

"Güzeliiiim?" Gülümsedim istemsizce.

"Seni ve Arseli çok özledim. Yarın buluşabilir miyiz?" Baranın şu an sırıttığını hissediyordum.

"Elbette güzelim hem ben de seni çok özledim. Yani Arsel de özledi eminim ki. Ikimizde yani. "Gülerek yatakta doğruldum.

"Nerede buluşalım. Kapalı alan olsun ama hava çok soğuk buralarda." Güldü kısa ve etkili bir şekilde.

"Ben seni alırım bize geçeriz. Rahat olursun hem." Kafamı sallarken hemen kendime geldim.

Salak mıyım neyim?

"Tamamdır yarın sendeyim bebek!" Vedalaştıktan sonra telefonumu odada bırakıp salona geçtim. Babam elindeki tabletten anladığım kadarıyla dosyaları düzenlerken salonda başka kimse yoktu.

Sessizce tekrar yukarı çıkacaktım ki yakalandım.

"Kızım. Yanıma gelir misin rica etsem?" Minnak adımlarla yanına geçtim. Hemen sağında duran tekli koltuğa attım kendimi.

Babam tedirgin bir şekilde öne doğru eğildi.

"Biliyorum alışma sürecindesin. Ama bilmen gereken bir konu var." Kaşlarım istemsiz kalkarken dinlemeye devam ettim.