ALÇİN

XVIII

Baran Koran'ın Ağzından;

Demir kapının kapanmasının ardından arabaya yaslandım.

Korktuğum şey başıma gelmişti.
Ben olmaması gerek  kişiye aşık olmuştum.

Kaçmak isterken,şehir değiştirip onu unutmak isterken daha da batmıştım bu duruma.
Kendimi bildim bileli yanında olduğum, ağladığında gözümün karardığı o ufak kız kalbime minik minik sızmış ben daha kabullenemeden bu  durumu taht kurmuştu oraya.

Alçin, benim güzel kızım.
Benim güzelim.

Şimdi ne yapacaktım.

Arabaya binip eve doğru yönümü değiştirdim. Sakin yolda ilerlerken onun dudaklarının mühürlediği dudaklarıma dokundum istemeden.

Ben onu öpmüştüm.
Hayır.
Hayır.
Sadece dudaklarımız birleşmişti.

Buna her ne kadar çok heycanlansam ve mutlu olsam da böyle olmasını da bi yandan istememiştim.

Benim gibi düşünmüyor hissetmiyor olabilirdi.

Düşüncelerimin yoğunluğu arasında eve geldiğimde aklım hala dudaklarındaydı güzelimin.

Kapıyı açmamla pervaza yaslanmış Arsel ile sıçradım.

"Amip beyinli,ne yapıyorsun lan orda o şekilde?" Arsel gülerek kafasını salladı.

"Anlat hemen!" Kaşlarım çatılırken olayı anlamaya çalıştım.

"Neyden bahsediyorsun?" Piç piç gülerken o sinirlerim bozulmaya başladı.

"Odada siz? Sen ve kızıl? Muckmuck?" Gözlerim anında yerinden fırlarken üzerine atıldım.
Benden hızla kaçarken bağırarak kaçtı.

"Biliyordum işte! Öpüştünüz! Yüzünün hali-lan!" Yastık ile Arseli boğmaya çalışırken aklım yine ve yine o dudaklara kaydı.

Hay sikeyim!

Kollarımın arasından sıyrılıp nefes nefese ellerini havaya kaldırdı.

"Ben düşman değilim lan! Destekçiyim. Fanınızım fan!" Yastığı kenara koyup sırtımı koltuğa yasladım.

"Düşündüğün gibi bi olay olmadı. Yalnışlıkla değdi. " utana sıkıla nefesimi verdim.

Öpüşme sayılmazdı değil mi bu?

"Yanlışlıkla olup biten bir şey olsa ikiniz de bu kadar tepki vermezdiniz." Ona dönüp merakla sordum.

"Alçin farklı mıydı? Bir şey dedi mi ?" Umutsuzca sormuştum bunu da aslında.

Arsel gülerek kafasını iki yana salladı.

"Bir şey demedi ama gözler kuzen. Gözler!" gülümsemeye engel olamazken koltuğa attım kendimi.

" Öyle diyorsun yani." parmak uçlarım sanki bana ait değilmiş gibi dudağıma dokundu yokladı varlıklarını.

"Lan sen harbi sırılsıklam aşıksın!"

Yeni değil bu bilgi kuzen.
Hem de hiç değil...

©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©

Yataktan kan ter içinde kalkarken hızla dudaklarım onun ismini zikretti anında. Etrafımda olmayan kan gölüne ve onun bedenine baktı gözlerim ilk.

Kabus.
Çok şükür ki kabus!

Yan tarafımda duran telefonu aldım elime.

04.56