Anecdote of the Darkest Era (On-Hold)

Twenty Four: The Rivals

The Rivals

Is she worth it for the attention that supposedly for Eraia? Maybe… Yes. But strongly no.

I'm blankly looking at her as she made her way to the arena. Kitang-kita ko sa paglakad niya ang kumpiyansa niya sa sarili. Mukhang binalewala niya lang ang pagkakataon na nakita niya 'kong humawak ng espada noon sa palasyo ng Veintorici at ang pakikipaglaban ko sa Master Claux.

A smirk once again appeared in my lips but it was immediately fade when I'd face to face Damiana.

A cunning smile formed in my lips. "I'm happy to fight you, Sister," I hideously mocked at her. Alam kong napansin niya iyon dahil nakita ko ang nagngingitngit niyang ngiti sa'kin.

"As the fight blessed by the Deities... The monthly evaluation between Damiana Lavinia and Celestina Eraia Lavinia will now begin," turan ng guro. Kagaya kanina ay agad na nagkaroon ng harang sa mga gilid ng arena.

Wala kaming sandata katulad ng sinabi ng Master Claux. But in the last day of the month ay gagamitin na namin iyon.

Kusang lumayo sa'kin si Damiana na lihim kong ikinangisi. She's making a strategy and ofcourse, siya ang unang aatake sa'ming dalawa.

Nakita ko ang pagngisi niya bago mabilis ang kilos na tumakbo sa'kin papalapit ulit. Marahas ang kilos niya, nakahanda ang kaniyang kamao para asintahin ang sikmura ko. Nang makalapit siya ay inakala ng lahat ay masusuntok niya 'ko sa sikmura, but they are all wrong.

I simply stepped aside, iniwasan ang opensa niya. Ngumisi ako matapos na makita ang inis na pumaskil sa mukha niya, sinundan niya ang kaniyang atakeng iyon sa pagharap sa'kin para atakehin ng sunod-sunod niyang suntok at sipa. I sense that her attacks were a hard one base sa hampas ng hangin at nakikita kong pagkilos niya. Ni isang atake niya ay hindi man lang tumama sa'kin.

Mas lalo akong ngumisi sa kaniya. Since her attacks were strong, alam kong ilang sandali lang ay mapapagod na siya.

She saw my smirk. Nakita ko ang pagbalot ng matinding galit at inis sa mga mata niya pero kabaliktaran iyon ng labi niyang may nakapaskil rin na ngisi tulad ng akin. "Is this where you're good at? Ang umiwas?" mapangutyang wika niya habang patuloy pa rin sa pag-atake. Miski ang sanggain ang suntok niya hindi ko ginawa.

I chuckled playfully. "Easy, Damiana. I'm not yet starting," malokong wika ko pero pagkatapos noon ay kasabay ng pagsangga ko ng atake niya. I hardly held her fist bago inikot iyon kasabay ng pagpilipit ko ng paa niya gamit ang paa ko bago siya ibalibag sa sahig.

Rinig na rinig ko ang paglagabog niya.  I watched her face screaming in pain.

I took a two stepped back at her while laughing. "Goodness," hindi ko mapigilan ang pagtawa ko habang nakatingin sa kaniya na hindi na makatayo. Nang-aasar na tiningnan ko siya. "Lavinia ka na niyan?" tinaasan ko siya ng kilay, hinahamon sa kung ano pa ang kaya niya.

She took my bait. Tumayo nga siya at galit na sinugod ako, dahil sa galit niya ay mukhang nakalimutan niyang masakit ang paa at kamay niyang pilipit ko maging ang likod niya.

Every punched and kicks she make ay sinasabayan ko lang rin. She's fast... but not for me. Walang wala siya sa kalingkingan ko.

I blocked her punch and decided to attack her once with my light punch, talagang inasinta ko ang mukha niya dahil alam kong mas lalo siyang magagalit.

And I was right. She screamed in anger before attacked me once again. Mas lalong bumilis ang pag-atake niya, minsan pang nasuntok niya 'ko pero imbis na mainis ay natuwa pa'ko.

Kahit na mas bumilis ang pag-atakeng ginagawa niya ay hindi ko pa rin maiwasang mapatanong.

Ito na yon? Ito na yung taong kinaiinggitan ni Eraia?

I'm disappointed.

Sinipa ko si Damiana sa kaniyang sikmura matapos na makakita ng butas sa atake niya.

Ang pagsipa ko na iyon ay akala ko hindi malakas. Pero agad ring nagkamali nang tumilapon si Damiana sa dingding. Bahagyang nanlaki ang mata ko dahil hindi ko inaasahan ang ganoon. I know my capability in kicking pero mukhang napalakas ata ako sa kaniya.

Huminga ako ng malalim matapos na makitang bumagsak siyang walang malay.

I almost rolled my eyes. That was it?

Tumunog ang kung ano bagay na senyales na tapos na ang laban. Nawala na ang mga harang sa paligid ng arena kaya doon ko lang nakita ang mga reaksyon ng estudyante sa loob ng training room.

They are shocked to see what happened.

I playfully smiled before glancing at the elites' place. Agad na nabaling ang paningin ko sa mga kaibigan ni Damiana na dinaluhan ito.

Mahina akong umiling matapos na bigyan nila ako ng masamang tingin. Nakita ko pa ang gulat at manghang mga ekspresyon ng Prinsipe Frost at ng mga kaibigan niya.

Lumapit sa'kin si Master Claux. Yumukod ako sa kaniya habang siya naman ay kinakitaan ko ng malumanay na ngiti. "You won, Lady Eraia," simpleng wika nito pero nabosesan ko ang paghanga sa sabi niya.

I slightly smiled at him before leaving the arena at muling umupo sa upuan ko.

That day was end up so well for me... I think?

Dahil pagkatapos na pagkatapos ng monthly evaluation ay agad akong sinalubong ng elites dahilan para magkaroon ng pagkakachismisan ang mga tao.

"You did a great job out there!" namamanghang wika ni Ashanty.

"Oo nga, nakakaproud!" gatol naman ni Cooper sa'kin at sumaludo pa ito na parang boss niya 'ko.

Mahinang tinapik ni Calypso ang balikat ko. "Congrats, Eraia," turan niya.

"Congrats," maikling wika ni Elias bago pasadahan ang labi kong may sugat. "Masakit ba?" tanong niya.

"Malamang masakit 'yan! Tanga, nasuntok siya 'di ba?" sarkastikong wika ni Cooper.

Naiiling akong napahawak sa gilid ng aking labi. "Well... It's not hurt," sagot ko kay Elias.

Tumaas ang kilay ko nang mapansin si Logan na hindi man lang nagsasalita. Pinaningkitan ko siya ng mata that's why he smirked at me before raising his brow too. "Congrats, Hidden. You deserve a medicine," he said, trying to joke pero dahil walang natawa ay nakita ko ang bahagyang pagkawala ng ngisi niya at saglit na dumaan ang inis sa mukha niya.

Bumuntong hininga si Calypso na nakita rin ang reaksyon ni Logan at napangiti na lang. "Tama na yan. Pinapatawag tayo ni Headmaster dahil may ipapakita raw siya sa'tin," turan niya.

Sabay kaming nagtanguan bago napagdesisyunang dumiretso na sa Headmaster's office.

But before we leave the entrance of training room ay nasalubong ko ang paningin ng Prinsipe Frost. Kunot-noo niya 'kong pinagmamasdan habang pinagpapalit-palit ang paningin sa elites at sa'kin.

When our gaze met. I innocently smiled at him, trying to hide my smirked.

He seems interested at us.

Sinuklian niya ang ngiti ko ng isang malumanay na ngiti rin bago maliit na kumaway sa'kin at umalis na sa puwesto niya.