Anecdote of the Darkest Era (On-Hold)

Seventy Five: Crimson Eyes

Crimson Eyes

"I thought you were lost," may bahid ng pag-aalalang wika ni Logan. Saglit na pinasadahan ng lalake ang katabi kong si Blue na matamang nakatingin lang kay Logan. Logan just nodded to Blue but doesn't say anything.

Tumaas ang kilay ni Blue. "Pinopormahan mo ba ang girlfriend ko?"

"No," simpleng wika ni Logan. "But soon," dagdag niya na ikinatigil ko. Wala sa sariling napailing na lang ako sa sinabi niya.

Napaawang naman ang labi ni Blue bago dahan-dahang kumunot ang noo. "I'm Eraia's boyfriend—" magpapatuloy pa sana sa pagsasalita si Blue nang putulin siya ni Logan.

"I know and I don't care," he nonchantly said. "Perhaps, are you really her boyfriend?" He chuckled on his own question.

Napabuntong-hininga ako. So he knows that this guy beside me is lying. Ofcourse, he knows everything.

"You really knows everything," naiiling na wika ko sa kaniys bago humalukipkip.

Logan grin. "Almost. I almost know everything," he simply said.

Binalingan ko ng tingin si Blue na nakaawang ang labi at naiiling-iling sa sinabi ni Logan. "Tama nga ang balita kong walang kahit anong makakatakas sa paningin mo. Kaya sikat kayong elites eh, lahat yata ng talento ay nakuha niyo." Binalingan niya 'ko ng tingin. "Even you. Ang dami kong naririnig mula sa'yo, especially when the rumors said you actually change," mahiwagang wika niya.

Natigil ako sa sinabi niya't opened my mouth but no words came out. Muli ko nalang sinarado ang bibig ko at bumuntong hininga. Kaya pala alam niya ang pangalan ng katawang ito maging ang buhay ni Eraia dahil dakila nga palang chismoso ang pinsan ko.

Muli kong pinasadahan ng tingin si Logan as he turn his back. Bumuntong hininga na lang ako bago siya sundan sa paglalakad. Siya lang ang kilala at nakalasamuha ko sa mundong ito na may kulay dugong mga mata. Hindi kaya siya ang sinasabi ni Blue? Kung siya nga, ano ba talagang pakay niya? Ano ba talagang gusto niya? Did he plan all of this? Hindi ko tuloy maiwasang maghinala sa kaniya.

Nang makarating kami sa sapa ay nakita kong naliligo pa rin sina Cooper kaya minabuti ko munang humiwalay kay Blue upang magtungo sa sasakyan kung saan kakapasok lang ni Logan. I need to talk to him. Gusto kong malaman kung siya ba ang tinutukoy ni Blue but of course, I won't tell him the exact word.

When I entered the car ay nakita ko siyang nakasandal sa hesdrest ng upuan na kaharap ng inuupuan ko ngayon. I closed the door to talk to him privately.

Doon ay atsaka lang siya nagmulat ng paningin at nakitang pula nanaman ang mga mata niya. The tantalizing crimson eyes pierced on me like I did something he don't like. Mariin ang pagkakatitig niya sa'kin but I thought that it was normal because it was like before the first time I saw those eyes. Nakakatakot at nakakapanindig balahibo ang tingin niya lalo pa dahil sa kulay ng mga mata niya.

"Are you the one who keep seeing Blue?" seryosong tanong ko sa kaniya. "Ikaw lang ang kilala kong may pulang kulay ng mga mata," dagdag ko.

Tiningnan lang ako sandali ni Logan bago marahang tumawa. "Yes..." He smiled at me na ikinatigil ko. "Yes, I'm the only one who have this eye color but I'm not the only one have bloody red eye, Eraia. Look into my eyes so you can see the uniqueness of it." Nilapit niya ang mukha sa'kin habang itinukod niya ang parehas na palad sa magkabilang gilid ko.

Nilabanan ko ang titig niya at hindi pinutol iyon. Kagaya ng sinabi niya ay pinakatitigan ko ang mga mata niya nang hindi man lang ipinipikit ang king mata.

"This is my normal expression but my eyes looks so mad," he softly said.

I blinked twice but still looking at him.

"I know that you're sensing that I'm telling the truth," muling wika niya bago tuluyan nang muling lumayo sa'kin at sumandal sa kaninang pinagsandalan niya.

I heavily sighed before crossed my arms at nag-iwas ng tingin. Naniniwala akong totoo ang mga sinasabi niya dahil iyon ang dinidikta ng nararamdaman ko. Lalo na nang nakatingin siya sa'kin habang sinasabi niya ang mga iyon.

"Then who's that guy?" wala sa sariling tanong ko sa sarili ko.

"Ask Hendrix. He has a lot of people he encountered. Maybe he knows one who owns the eye color you've mentioned," suhestiyon nito sa'kin kaya muli akong napalingon sa kaniya.

He gave me a small smile that made me sighed. "You can get through this, Hidden. We're just here."

Tahimik ko siyang tinanguan.

"Ask him now," aniya at siya pa ang nagbukas ng pintuan para sa'kin. Bahagya niya 'kong tinulak papalabas kaya wala na'kong nagawa kun'di ang labas na rin sa sasakyan. Maging siya ay lumabas rin bago isara ang pintuan. Iminuestra niya ang kaniyang kamay na tila pinapaalis ako. "Go." Sumandal siya.

Napailing na lang ako bago siya tanguan at pumunta na muli sa sapa na kung saan naroon si Hendrix.

Nang makarating ay nakita ko siyang ganoon pa rin ang puwesto katulad ng kaninang lumayo-layo kami ni Blue. Saglit pa kaming nagkatinginan ng pinsan ko kaya tinanguan ko na lang siya bago lapitan si Hendrix na nakapikit lamang.

I sighed and was about to wake him up pero bago pa man lumapat ang palad ko sa balikat niys ay tuluyan na siyang nagmulat ng mata. "Naramdaman ko ang presensya mo," walang emosyong wika niya bago nag-ayos ng pagkakaupo dah kanina ay nakasandal siya sa trunk ng puno.

Tahimik ko siyang tinangusn bago umupo sa tabi niya. "May nakasalamuha ka na bang kulay dugo ang mga mata?" tanong ko sa kaniya.

Agad naman siyang tumango bilang sagot nang hindi na nagpspaligoy-ligoy. "Bakit? Gusto mo bang malaman kung sino iyon?" tanong naman niya sa'kin.

Nag-iwas ako ng tingin bago tumango. "Kailangan kong makilala ang taong iyon. Saan ba siya makikita?" tanong ko sa kaniya.

"Hindi ko maaaring sabihin sa'yo kung saan mo siya puwedeng makita pero..." Kinuha niya ang libro na pinabasa ni Cooper sa kaniya. "Kapatid iyon ng nagpabasa nito sa'kin."

Author's note: Pustahan tayo kung ke'lan to matataposHAHAHAHAHA kung march ba or april.